Raymonde Lamote mocht op 15 september haar honderdste verjaardag vieren. Ze deed dat in restaurant Runway, in gezelschap van familie en vrienden. Ze kreeg ook het bezoek van burgemeester Bart Tommelein en Hina Bhatti, schepen voor Burgerzaken. In naam van de stad kwamen ze bloemen overhandigen en een ereschaal, met daarin haar naam gegraveerd.
Raymonde Lamote is, ondanks haar hoge leeftijd, nog kwiek en gezond. Ze vertelt ons graag haar verhaal. “Ik ben geboren op 15 september 1922 op het Hazegras, dat toen nog een wijk was met standing. Het is een tijdje minder geweest, maar nu wordt er toch weer veel gebouwd en verbouwd. Mijn vader, Emiel Lamote, was actief in het Zeewezen. Mijn ma heette Zulma Seys. Ik had een broer, Gilbert, de vader van mijn nichtje Nicole, die hier ook is. Ik ben naar de Consciensceschool geweest en volgde dan de richting handel in het Koninklijk Lyceum. In 1940 ben ik met mijn ouders naar Engeland gevlucht en we zijn daar vijf jaar gebleven. Eerst in Kent, waar mijn tante woonde. Ik heb meer dan vier jaar gewerkt in het hoofdbureau van Lipton Limited. Na de oorlog zijn we teruggekeerd naar Oostende. Ik kon direct als secretaresse aan het werk bij de rederij van Lucien Decrop in de haven. Dan heb ik een examen gedaan voor burgerlijk, aanvullend personeel bij de Zeemacht en zo werd ik ook secretaresse van de hoofdcommandant van de Logistieke groepering.
Ik volg iedere dag het nieuws op tv en doe zelf mijn huishouden
Na acht jaar werd ik nog directiesecretaresse van een Amerikaanse firma in Brugge, Scott & Williams, een assemblagebedrijf voor motoren. Voor ik met pensioen ging, heb ik ook nog bij de firma Schlegel in Gistel gewerkt. In totaal heb ik 45 jaar graag als secretaresse gewerkt”, zegt Raymonde trots.
Niet getrouwd
Door omstandigheden is Raymonde nooit getrouwd geweest. “Tot twee keer was ik er heel dicht bij, maar ik had veel pech”, vertelt Raymonde. “Er kwam altijd iets in de weg en het is er nooit van gekomen. Misschien heb ik er ook wel een beetje schuld aan, maar dat is het leven. Ik heb ook geen kinderen. Dat is wel spijtig. Ik woonde vroeger in de Tarwestraat en sinds vier jaar verblijf ik in een assistentiewoning van ’t Staketsel aan de Koninginnelaan, waar ik best gelukkig ben. Ik volg dagelijks het nieuws op tv en ik doe zelf mijn huishouden, koken en kuisen! Lezen is nog steeds mijn grote hobby. Alle zeven boeken van de serie De zeven zussen heb ik al gelezen en ik kijk uit naar het achtste boek. Het lezen en de liefde voor de literatuur zit me wellicht in de genen. Mijn oom, de broer van mijn moeder, was Arie Sleecks, de Oostendse auteur die jammer genoeg in de vergetelheid verdwenen is.”
“Ik ben nu honderd en geniet nog volop van het leven. Vandaag staat er een lekkere maaltijd op het programma, samen met familie en vrienden. Uiteraard zal mijn 100ste verjaardag ook gevierd worden in ’t Staketsel. Dat gebeurt zondag. Dan is er een receptie samen met de bewoners. Zo zal ik ze allemaal een beetje beter leren kennen!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
