Hervé Van Doorselaere (63) stond 36 jaar lang aan het hoofd van woonzorgcentrum Sint-Vincentius in Zulte. Vorige maand trok hij voor het laatst de deur achter zich dicht. Doorheen de jaren zag hij het rusthuis grondig veranderen en uitbreiden. “Maar nu laat ik het in goeie handen achter voor de toekomst”, aldus de directeur op rust.
Op 1 oktober 1988 begon Hervé Van Doorselaere officieel als nieuwe directeur in het woonzorgcentrum langs de Pontstraat in Zulte. “Ik herinner me nog dat het net kermis en Firtel was in Zulte”, begint Hervé. “Ter gelegenheid daarvan was er een feestmaaltijd voor de bewoners en het personeel. In die tijd waren er 50 wooneenheden, en er werkten een tiental personeelsleden en nog zes zusters in het rusthuis. Ook zij droegen meer dan hun steentje bij, ze waren er dag en nacht.”
De zusters zijn intussen verdwenen en het woonzorgcentrum groeide uit tot een instelling met 118 bewoners en een honderdtal werknemers. “Ondanks die uitbreiding hebben we altijd gestreefd naar onze eigenheid: een goeie en betaalbare zorgverlening.”
Thuissituatie
“Al wordt het wel moeilijk om als zelfstandig woonzorgcentrum aan alle regels te blijven voldoen. Die regels veranderen continu en zijn vooral de laatste jaren sterk toegenomen, daar heb ik wel eens op gevloekt. Daarom werken we sinds kort samen met negen andere woonzorgcentra uit de streek, we staan elkaar bij met zaken als opleidingen, groepsaankopen en de algemene ondersteuning. Een eigen ICT’er lukt bijvoorbeeld niet voor een rusthuis alleen, verdeeld over meerdere kan dat wel.”
“Ik vind het belangrijk om de lokale identiteit te bewaren”
“Ik vind het wel belangrijk om de lokale identiteit te bewaren. Veel van onze bewoners kennen elkaar en ook het personeel komt uit de regio. Dat zorgt voor verbondenheid. We doen ons best om een thuissituatie te creëren. De bewoner moet zich goed kunnen voelen.”
Positieve evolutie
“Wat de bewoners betreft is er een groot verschil qua zorgbehoevendheid tegenover vroeger. In het begin van mijn carrière waren de mensen nog redelijk valide. Men ging naar het rusthuis om diverse redenen, maar ook simpelweg om op rust te gaan, om gediend te worden. Nu komt men enkel als het echt niet meer anders kan.”
“Daarnaast is er wel de positieve evolutie dat er naast het pure zorgaspect meer aandacht is voor begeleiding en beleving van de bewoners. We organiseren tal van activiteiten en openden recent nog een beleefkeuken en een binnentuin waar de bewoners nog kunnen genieten van tuinieren of koken. Momenteel wordt nog gebouwd aan nieuw dagverzorgingscentrum maar dat opent pas komend voorjaar.”
Mooi afscheid
“31 oktober was mijn laatste werkdag en ik heb een mooi afscheid gekregen van de medewerkers. Ik zal hen zeker missen, net als het contact met de bewoners. Ik ben fier op onze medewerkers en fier dat ik de groep kon samenbrengen. Ik denk dat we zowel een grote deskundigheid als veel menselijke warmte hebben. Nu is het team in goeie handen voor de toekomst, het is mooi geweest.”
“Zelf ga ik nu vooral genieten van mijn kleinkinderen en mijn hobby’s kaarten en lezen. We gaan ook geregeld naar de zee, die brengt me altijd rust.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
