Een hart onder de riem voor Linsey (34)

“Het was een mokerslag.” Drie jaar geleden stond de wereld van Linsey stil. Bij haar man Kristof werd namelijk een tumor vastgesteld. Hij was toen 35 jaar jong. Hun jongste zoontje was pas anderhalf jaar. En dan moest die pandemie nog komen…

“Mijn dochter Linsey Beeuwsaert verdient wel een bloemetje”, start Mia haar mail aan onze redactie. “Zij is mama van drie kleine kinderen en heeft als kapster alle lockdowns meegemaakt.” Daarbovenop is haar man Kristof volop aan het revalideren van een zware operatie aan een tumor in het gezicht. “Maar Linsey staat er: voor haar man, voor de zorg van haar drie kinderen en ook als kapster blijft ze doorgaan. Het zou heel fijn zijn voor Linsey om haar eens in de bloemetjes te zetten in deze heel zware periode.”

Het zou ons niet lukken zonder familie, vrienden en buren

Redenen genoeg dus om met een bos ruikers naar Meulebeke te trekken waar we kennis maken met een jongedame die héél positief in het leven staat. “Kristof ook hoor. We verwerken deze tegenslag samen”, zegt Linsey. “Maar we doen dit ook niet alleen met zijn tweetjes. Dat zou ook niet lukken. We hebben al vele uren doorgebracht in ziekenhuizen en intussen moet je huishouden en vooral de zorg voor onze Leon (9), Arnelle (8) en Odiel (4) blijven doorgaan.”

“Er zijn heel wat mensen die een bloemetje verdienen in dit verhaal. Mijn ouders en schoonouders cijferen zichzelf soms hele periodes weg voor ons gezin. Onze vrienden helpen waar ze kunnen. Buren steken onvoorwaardelijk een handje toe, al was het eens ongevraagd wieden of langskomen met soep.”

Tijdens de babbel met Linsey voel ik dan ook vooral heel veel dankbaarheid, geen bitterheid over de medische tegenslagen of de economische gevolgen voor haar kapsalon door de lockdowns. “Op gezondheid staat geen prijs”, meent de dertiger. “We zijn inderdaad héél dankbaar, ook naar de dokters toe. Professor Vander Poorten van UZ Leuven verdient een standbeeld en dokter Pieter Ingelaere is er één uit de duizend.” (mlt)