Een bloemetje voor Paula, “een engel die altijd klaarstaat”

“Dat is toch niet zo speciaal”, haalt Paula Recour (81) uit Poperinge de schouders op als we haar een bos ruikers schenken. “Ik heb het geluk dat ik nog goed uit de voeten kan, waarom zou ik anderen dan niet helpen?”

“Paula woont in een appartement in Poperinge”, schrijft Karlien Coene aan onze redactie. “Zij was vroeger verpleegster en is nu met pensioen. Ze staat altijd klaar om iemand te helpen. Mijn ouders Albert Coene en Jacqueline Feryn die 94 en 95 jaar zijn, hebben heel veel geluk dat Paula in hetzelfde gebouw woont. Dagelijks bezoekt zij hen enkele keren. Ze doet veel boodschappen, gaat naar de bank, hangt de was op… Niet alleen voor mijn ouders doet ze veel, ze helpt ook vrienden. Kortom, ze is een engel die een bloemetje verdient.”

“Ik kan nog goed uit de voeten, waarom zou ik anderen dan niet helpen?”

Op zestienjarige leeftijd stopte Paula al met school om thuis in het grote landbouwersgezin in Roesbrugge mee te helpen. Later ging ze aan de slag als verpleegster bij het Wit-Gele Kruis en het Mariaziekenhuis waar ze op radiologie en spoed actief was. Zorgen voor mensen is haar tweede natuur.

“Ik ken Jacqueline trouwens nog van vroeger in Roesbrugge”, vertelt Paula. “Ze groeide op in een hofstee wat verder in de straat. Zij en haar zus stopten ‘s morgens met de fiets aan onze boerderij en namen mijn oudere broer en zus mee naar school. Het is eigenlijk puur toeval dat we hier samen op hetzelfde appartement wonen. Sinds ze een dagje ouder zijn, steek ik een handje toe. Ik doe enkel het hoogstnodige hoor, hun kinderen helpen ook veel. Maar als je een menage hebt, is dat niet zo simpel. Voor hen is het ook een geruststelling dat ik kan inspringen waar nodig. De post, de vuilbakken, de pilletjes klaarleggen, eens voeren met de auto… Allemaal kleine dingen hoor.” Maar wel zaken die een wereld van verschil maken voor Albert en Jacqueline. (mlt)