“Wat ik zal missen? Mijn ‘patatjes’ en mijn collega’s”, mijmert juf Martina Noppe (62) uit Roeselare. “Maar alles er rond heel zeker niet: de stress die bij de digitalisering van het onderwijs komt kijken, valt als een blok van mijn schouders.”
Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.
Het was Nele Dockx van GO! Basisschool De Valke in Lichtervelde die onze redactie tipte om eens langs te gaan bij Martina Noppe met een bloemetje. De juf werd op de school al met een groot feest uitgewuifd waar ze overladen werd met tal van verrassingen, complimentjes van (oud)leerlingen en cadeautjes.
In de geur van een bos vers geplukte bloemen blikken we terug op haar 42 jaren voor de klas. “De eerste jaren heb ik wat gefladderd van Marke en Langemark over Jabbeke tot Heule en Kortemark”, steekt Martina van wal.
“Ik wilde ze ook manieren leren, niet alleen lezen en rekenen”
In Lichtervelde viel alles echter in zijn plooi, juf Martina ging er aan de slag in het tweede leerjaar. Na drie jaar schakelde ze over naar het eerste leerjaar waar ze dertig jaar lang een hele generatie leerde lezen, schrijven en rekenen.
“En beleefd zijn”, lacht de juf. “Ik ben nog een beetje van de oude stempel. Een dankuwel vind ik heel belangrijk, pestgedrag tolereerde ik niet. Ik was heel streng maar wel rechtvaardig, hoor ik. Ik had een enorm verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn patatjes, zoals ik mijn leerlingen altijd noemde. Die kinderen staan aan het begin van hun (school)leven en ik wilde ze een zo goed mogelijke start geven.”
De schoolbeleving speelde hier een belangrijke rol. “Een kind moet zich goed voelen in klas en eigenlijk vergeten dat het op school zit”, meent Martina. De zestiger vreest het zwarte gat niet, creatief zoals ze is. “Bloemschikken, knutselen, mijn oude boeken eens vanonder het stof halen en toope bezig zijn met mijn handige man Ronny Vandewalle, daar kijk ik naar uit.”
In de bloemen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier