Een bloemetje voor Eva die spullen inzamelt voor vluchtelingen

“Ik voel me een beetje ambetant”, geeft Eva Waes (50) toe als we haar een bloemetje schenken. “Er zijn zovéél vrijwilligers.” Het was Cecile Steenhuyse die ons een mail stuurde om Eva eens in de bloemetjes te zetten.

“Omdat ze naast haar eigen werk zich ook inzet voor de vluchtelingen en kansarmen die het momenteel wel bitter koud hebben”, schrijft Cecile. “Elke week gaat Eva de vluchtelingen in Duinkerke helpen en verzorgen, moed inspreken en luisteren. De vluchtelingen zijn altijd blij dat ze haar zien. Stel jezelf in de plaats: je bent in een vreemd land, niemand verstaat je en dan zie je een blij gezicht. Een vrouw die met handen en voeten probeert om iets te zeggen of te vragen, en een glimlach of een knuffel geeft.”

Fysisch vergt het veel energie, maar mentaal voedt het mij enorm

Iedere woensdag trekt Eva (die onlangs nog tot Krak van Jabbeke werd verkozen, mlt) vanuit Varsenare met een auto en aanhangwagen vol spullen naar Duinkerke. Sinds kort krijgt ze hiervoor zelfs gezelschap van een spoedarts uit Leuven die zich vrijwillig aanmeldde met de vraag of ze een meerwaarde kan betekenen in de jungle.

“Die bloemen zijn eigenlijk ook voor mijn man en kinderen”, vertelt Eva ons, “want zonder hen zou ik dit niet kunnen doen. De inzameling van goederen zoals warme kledij, slaapzakken, etc vindt namelijk hier bij mij thuis plaats op zaterdag. Vrijwilligers komen hier dan langs om te helpen sorteren.”

Voor Eva is de hulpactie een passie. “Ik droomde van een carrière als dokter bij Artsen Zonder Grenzen maar de studies waren te zwaar. Ik ben uiteindelijk afgestudeerd als verpleegkundige.” Enkele jaren geleden moest Eva door gezondheidsredenen stoppen met werken. Maar de drang om mensen te helpen, bleef. Zowel in Duinkerke als in Ter Dreve in Sint-Michiel. “Gezien mijn gezondheidsbeperkingen vraagt het vrijwilligerswerk fysisch wel veel energie, maar mentaal voedt het mij enorm”, glundert Eva. (mlt)