Sara Mermans runt al ruim twee jaar Cadans, een therapeutische groepspraktijk die zich uitsluitend tot kinderen, jongeren en jongvolwassenen met mentale problemen richt. “De groep die bij ons aanklopt, wordt almaar groter”, zegt ze. “Maar tegelijk zien we dat de drempel om hulp te zoeken vaak nog te groot is.”
Sara Mermans (40) is pedagogisch directeur van De Kindervriend in Rollegem en leidt daarnaast Cadans, een therapeutische groepspraktijk waar ook twee psychologen en een kinderpsychiater aan de slag zijn. Twee jaar lang werkte ze vanuit Hulste, nu bevindt de praktijk zich in de Roeselaarsestraat in Izegem.
“We richten ons erg bewust tot kinderen, jongeren en jongvolwassenen”, zegt Sara. “Die groep vereist immers speciale methodieken en werkwijzen en dan is specialisatie nodig.”
Bij Cadans kunnen kinderen vanaf 2,5 jaar terecht. “Onze oudste cliënt is 26 jaar”, klinkt het. “We krijgen met alle soorten problemen te maken: kinderen met angst, die een rouwproces maar niet kunnen afsluiten, trauma’s die blijven hangen, echtscheidingen die doorwegen, maar ook persoonlijkheidsstoornissen en kinderen met autisme kunnen bij ons terecht. Angst en scheidingen komen echter het vaakst voor.”
Opvallend: de laatste tijd hebben Sara en haar collega’s steeds meer werk. “Er zijn ook piekperiodes. September is veruit de drukste maand. Logisch, want dan gaat alles weer van start. Het schooljaar herbegint, de jeugd- en sportverenigingen schieten weer uit de startblokken… En dan slaat bij veel kinderen de stress snel om het hart. Ook voor en na examenperiodes kloppen duidelijk meer mensen bij ons aan.”
Hoge verwachtingen
De verklaring moet volgens Sara niet ver gezocht worden. “Er wordt almaar meer verwacht van kinderen en jongeren, ook al op erg jonge leeftijd. En kinderen die aan dat verwachtingspatroon niet kunnen beantwoorden, krijgen het moeilijk. Ook van kinderen met een beperking wordt vandaag verwacht dat ze in de ‘gewone wereld’ kunnen meedraaien. Allemaal factoren die ervoor zorgen dat mentale problemen niet eens zo gek zijn.”
Bij Cadans komen de ouders eerst op intakegesprek om de noden en wensen af te stemmen. “Daarna gaan we met het kind aan de slag. Dat kan gaan van enkele maanden tot zelfs een paar jaar. Maar altijd proberen we de ouders zo intensief mogelijk bij de behandeling te betrekken. En als het nodig is, ook andere mensen of instanties uit de omgeving van het kind. Broers, zussen, de school…”
“Een gouden raad: roep hulp in voor de situatie dreigt uit de hand te lopen”
“Wij vertrekken altijd vanuit een positieve hoek. Wat loopt er al goed en hoe kunnen we van daaruit de mindere kanten aanpakken. Zo boeken we het snelst vooruitgang. En als wij de kinderen niet kunnen helpen, verwijzen we hen door naar gespecialiseerde diensten.”
Ouders falen niet
Hoewel Sara en haar collega’s de handen goed vol hebben, voelen ze dat er nog altijd een zekere schroom bestaat over het zoeken van psychologische hulp voor kinderen. “Die gêne is aanwezig, dat kunnen we niet ontkennen. Er zijn ouders die hulp niet nodig vinden, anderen schamen zich er wat voor om langs te komen. Terwijl dat echt niet nodig is. Eens ze zien hoe we hier werken, hoor je ook compleet andere geluiden.”
“Er zijn ook ouders die denken dat ze als mama of papa gefaald hebben omdat ze psychologische hulp moeten inroepen. Terwijl dat nooit het geval kan zijn.”
Momenteel werkt Cadans nog niet met een wachtlijst. “Maar veel ruimte is er niet meer”, aldus Sara. “Het kan hier bijwijlen erg druk zijn. En de dag dat we een wachtlijst zouden moeten aanleggen, zullen we gewoon onze werking uitbreiden. Het is immers een basisrecht van elk kind of jongere om geholpen te worden. Een gouden raad voor alle ouders: roep hulp in voor de situatie uit de hand loopt. Hoe sneller je kan ingrijpen bij kinderen, hoe beter voor hen en hun omgeving.”
(PVH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier