Dranouter: een totaalpakketje zomerontspanning

Terwijl Flogging Molly het laatste concert speelt op Dranouter, heb ik de festivalweide noodgedwongen al enkele uren verlaten. Samen met een paar kampeerders die wellicht net als ik morgen moeten werken, liep ik tegen de mensenstroom in. Dag zon, dag frietje, dag wijntje, en vooral: dag sfeer.

Dit jaar kwam ik pas in de late namiddag in Dranouter aan. Welgeteld 27 uren later verliet ik het festivalterrein al, noodgedwongen uiteraard. Want waarom zou ik niet langer van deze gezellige sfeer willen genieten? Het is de ideale plek om midden in het jaar even tot rust te komen. Een concertje meepikken, wat relaxen op de camping bij vrienden en ‘s avonds dansen tot de zon opkomt in de biertent, zijn daarvoor de ideale ingrediënten. Helaas viel dat laatste dit jaar een beetje tegen.

‘Tot de zon opkomt’

Zaterdagavond ging om 3 uur de muziek genadeloos uit in de Palace, tot groot ongenoegen van de nog vele aanwezigen. Het kostte de medewerkers dan ook bijna een uur voor ze de laatste feestganger letterlijk met hun borstel buiten konden kuisen. Voor de mensen die er nog niet genoeg van hadden, was er maar één optie meer: iets gaan drinken in de cafés rond de kerk. Wij kozen voor café De Zon, de beste plaats om nog even verder te feesten tot de zon opkomt en je beseft dat het misschien wel eens tijd is om naar huis te gaan.

Een paar uur later zakte ik vol nieuwe energie terug naar de festivalweide af. In een naburig dorp wonen heeft zo zijn voordelen, besefte ik toen ik mijn vrienden bekeek die de nacht op de camping hadden doorgebracht. De ene zat met een lekke matras en heeft de hele nacht op de grond geslapen. Een andere moest bij een buurvrouw om een slaapplek smeken. Want in haar tent had een hele dag pintjes drinken in de zon zo zijn sporen nagelaten. Geef mij dan maar mijn eigen, zachte bed. Gelijkaardige tentverhalen heb ik de voorbije jaren al genoeg verzameld.

‘Blitzbezoek om in te kaderen’

Van het praatje met de vrienden ging het deze zondag over naar een praatje met Myrddin, een flamencogitarist met Roeselaarse roots. Ter voorbereiding van ons gesprek had ik zijn concert in de kerk meegepikt, wat meteen mijn laatste optreden van Dranouter 2015 werd. Veel artiesten heb ik deze editie helaas niet gezien, daarvoor was ik er te kort en heb ik te lang in de pershoek gezeten. Maar klagen hoor je mij zeker niet doen. Mijn blitzbezoek aan de vernieuwde festivalsite is er eentje om in te kaderen. Het heeft me zelfs overtuigd om volgend jaar rond deze tijd van het jaar toch een paar dagen vrij te nemen. Zo kan ik nog eens volledig genieten van het totaalpakketje zomerontspanning dat Dranouter jaar na jaar nog steeds aanbiedt.

(MC)