Dr. Erik Lamsens werd 75 en bezoekt nog altijd patiënten

Erik Lamsens is er net 75 geworden. Zijn huisartsenpraktijk is nu ondergebracht in de Collievijverbeekpraktijk maar dokter Erik bezoekt nog altijd enkele patiënten. Een gezondheidscrisis zoals de huidige heeft hij nog niet meegemaakt, ook niet in zijn Congo-periode.

Net 75 jaar geworden en nog steeds beschikbaar als huisdokter?

Erik Lamsens: “Op 1 maart ben ik inderdaad 75 geworden. Maar heel veel werken als dokter is er niet meer bij hoor. Mijn jonge collega Herlinde Bossaert en ikzelf hebben ons verbonden in een huisartsenpraktijk. Zij doet 90 procent van de patiënten en ik slechts 10 procent. Ik bezoek vooral mijn oudere patiënten die nu geen nieuwe huisdokter meer willen nemen.”

En zo zag de Collievijverbeek-artsenpraktijk het leven? Vanwaar die naam?

“Herlinde is van de Vierkaven afkomstig waar de Collievijverbeek ook passeert. En hier achter mijn huis en onze praktijk passeert de Collievijverbeek eveneens. Ik heb afgesproken met Herlinde om nog een jaar tot anderhalf jaar mee te werken. Als Herlinde misschien zou verhuizen, is de kans groot dat het niet in de omgeving van de Collievijverbeek zal zijn en dan zal de naam van de praktijk wel een beetje vreemd klinken (lacht).”

Heb je in je carrière ooit dergelijke crisis meegemaakt als deze coronacrisis?

“Neen, nooit en zeker niet in onze streken. In Congo waren wij steeds op onze hoede voor een uitbraak van mazelen want dat was daar even dodelijk als een uitbraak van corona. Er waren bijvoorbeeld dorpen waar 20 tot 30 kinderen na elkaar stierven door een uitbraak van mazelen.”

De maatregelen zijn niet leuk, maar ze zijn voorlopig de enige efficiënte manier om deze epidemie te lijf te gaan

Is deze coronacrisis in de grootorde van ebola of aids toen die ziekte bekend raakte in onze streken?

“Ik vind deze uitbraak van corona veel erger: ze is veel besmettelijker, is mondiaal en er bestaat nog geen vaccin tegen. We kennen al enkele varianten van corona maar die kunnen we een halt toeroepen met onze medische kennis. Nu kunnen we dat nog niet. Daarom zijn er ook draconische maatregelen afgekondigd door de regering. Het is niet leuk maar ze zijn voorlopig de enige efficiënte manier om deze epidemie te lijf te gaan.”

Je bent ook politicus geweest voor de Volksunie en later de N-VA en ook schepen. Kun je meer wegen op de besluitvorming in de meerderheid?

“Ik ben schepen van Burgerlijke Stand en Jeugd geweest. Als je een uitvoerend mandaat hebt, kun je inderdaad meer zaken laten bewegen maar dat is niet altijd zo. Je moet zelfs niet altijd aan politiek doen om dingen in beweging te zetten. Denk maar aan Greta Thunberg, Mahatma Gandhi of Moeder Theresa.”

“En als je in de oppositie zit, kun je toch zaken laten gebeuren. Als je een goed voorstel hebt, zal de meerderheid het afkeuren maar na een tijdje verschijnt datzelfde voorstel opeens weer op tafel met enkele kleine aanpassingen. De meerderheid claimt dan dat ontwerp terwijl het in feite een voorstel is van de oppositie. Een truc die vaak voorkomt. Je hebt dan iets veranderd maar je kunt de pluimen niet op je hoed steken (lacht).”

Jij bent 100 procent N-VA terwijl je schoonzoon Piet Delrue een Open VLD-politicus is. Nooit overwogen om blauw te worden?

“Neen, zeker niet. Ik ben flamingant geworden in het College en ik zal dat blijven. Blauw zal ik dus nooit worden. Ik heb wel Piet proberen te overhalen om van partij te veranderen maar dat is niet gelukt. Ik pleit trouwens helemaal niet voor een onafhankelijk Vlaanderen. Ik ben wel overtuigd dat er nog meer zelfbestuur moet zijn. De laatste verkiezingen hebben toch overduidelijk aangetoond dat Vlamingen en Walen twee totaal verschillende volkeren zijn? Weet je, met ouder worden, ben ik meer en meer ‘Europeeër’ geworden. Sedert WO II hebben wij dankzij de Europese Unie geen grote gewelddadige conflicten of oorlogen meer gehad in Europa met uitzondering van de Balkanoorlog.”

Dat politiek verschil moet voor pittige discussies zorgen op familiefeestjes?

“Maar neen, absoluut niet.In onze familie respecteren wij ieders mening. Ik heb vier dochters en ik denk dat ze alle vier een verschillende politiek kleur hebben (lacht).”

KSV De Ruiter is mijn tweede grote liefde na mijn echtgenote Myriam

KSV De Ruiter is een ander stokpaardje van jou?

“Dat is mijn tweede grote liefde na mijn echtgenote Myriam. Ik heb er gevoetbald, ben er voorzitter, secretaris geweest, noem maar op. Ik heb ooit twee jaar bij de scholieren van SK Roeselare gevoetbald en dat was waarschijnlijk omdat er dan geen scholieren waren bij De Ruiter. Oh ja, in Congo heb ik ook gevoetbald met FC Lukusa. Dat was een ploeg die werd genoemd naar één van de verplegers en we voetbalden op een terrein zonder lijnen en zonder doel. Iedereen speelde op blote voeten met uitzondering van één die sportschoenen droeg: ik.”

Ben je gelukkig?

“Ja, ik kan nog intenser genieten van mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Het echte geluk is familiaal geluk, zonder enige twijfel.”