Al meer dan veertig jaar is Fons Roets (FRO) schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Elke week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
Zonder keeper is er geen voetbal mogelijk. Dat weet Oostendenaar Charles Thieren (66) maar al te goed. Hij stond als jonge knaap al onder de lat en meer dan vijftig jaar later is hij nog altijd keepertrainer bij de jeugd van KV Oostende.
Charles Thieren groeide op op ‘t Hazegras aan de de Smet de Naeyerlaan. Hij volgde lager onderwijs aan de Albertschool en trok dan naar het VTI, opleiding metaal. Na drie jaar, hij was toen 14, verliet hij de school om te gaan werken in de Unitas en daar, ook in avondschool, de job van drukker aan te leren. Na een jaar legerdienst kon hij 17 jaar lang aan de slag bij Publigrafic in Middelkerke, waar hij zijn stiel echt geleerd heeft. Hij was er kind aan huis, maar toch versaste hij naar Drukkerij Gouwy in Oostende, waar hij 25 jaar lang gewerkt heeft, tot zijn pensioen op 60-jarige leeftijd. Charles is al 45 jaar getrouwd met Nadine Mestdagh, die hij leerde kennen op de verkiezing van ‘Miss Gulle’ bij VG Oostende. Ze zijn de ouders van Heidi (44) en Stefaan (37) en de grootouders van drie kleinkinderen (15, 7 en 3).
Eerst spits, dan keeper
Charles Thieren sloot op elfjarige leeftijd aan bij VG Oostende. Zijn vriend, de beroemde drummer van Arno, Rudi Cloet, durfde niet alleen te gaan naar ‘t VG en Charles ging mee. Na één jaar is Rudi al gestopt, omdat hij liever muziek speelde. Charles is gebleven. “Vanaf twaalf jaar mocht ik meespelen bij de miniemen”, vertelt Charles. “Ik ben gestart als centervoor bij Mon Vandenberghe en ik scoorde aan de lopende band, meer dan 110 goals. Ik was snel, schoot rap naar doel, maar werd ook altijd ideaal aangespeeld door linksbuiten John Borny én rechtsbuiten Bart Wallaeys. Dat waren twee klasbakken en samen vormden we een sterk aanvalstrio, gesteund door een talentvolle middenvelder Redgy Vanhaecke. John, Bart en Redgy hebben later ook in de eerste ploeg gespeeld.”
“In het doel stond Patrick Derycke (de pa van ex-KVO-spelers Sven en Bjorn Derycke, red.). Toen Patrick op zeker ogenblik, bij een match op en tegen Cercle Brugge, ziek was, vroeg trainer Mon Vandenberghe wie hem wilde vervangen, ik stak mijn hand op. Na die match ben ik nooit meer uit het doel gegaan. De Patten werd spits en hij heeft later nog de zilveren voetbal gewonnen met Gold Star Middelkerke.”
“Ik heb de jeugd van VGO doorlopen als keeper en op 17-jarige leeftijd kreeg ik mijn kans in de eerste ploeg, toen nog met Robert Goethals als trainer. Ik was toen ook een ‘enfant terrible’ en moest, meestal op de bank, opboksen tegen John Dugardin, Luc Sanders en Luc Wittewrongel. Op zeker ogenblik werd ik weer naar de gewestelijke juniores gestuurd. Door ziekte van Luc Wittewrongel werd ik opgevist door Lucien Masyn. Ik maakte een mooie comeback, op bezoek bij Olympic Charleroi en later heb ik 45 wedstrijden gespeeld, tot aan de fusie met trainer Gilbert Marmenout. Ik wilde niet bij KVO blijven en ben naar SV Bredene vertrokken, waar ik elf seizoenen onder de lat stond en meer dan 360 wedstrijden speelde. We pakten geen enkele titel, maar we speelden wel internationaal tegen Panonios Athene, waar Urbain Braems trainer was.”
“Op 35-jarige leeftijd keerde ik nog eens drie jaar terug naar VG Oostende, met trainer Jaak Van Hemelrijck. We speelden kampioen in derde en stegen via eindronde naar eerste provinciale. Tegen SV Jabbeke speelden we een memorabele finale, in aanwezigheid van 800 supporters. Uiteindelijk heb ik mijn keeperscarrière afgesloten na zes seizoenen bij Hermes Oostende. Onvergetelijk was het eerste seizoen. Ik slikte 18 goals in de eerste twee wedstrijden en na een trainerswissel Clement-Deurwaerder hebben we nog de eindronde gespeeld. Ik heb ook nog twee mooie seizoenen van Hoger Op, de fusie SK Voorwaarts-Hermes, meegemaakt.”
Keepertrainer
Charles Thieren fungeerde van jongs af aan als keepertrainer bij VGO en SV Bredene. “Toen onze Stefaan in 1999 teruggekeerd is van Cercle Brugge naar KVO, ben ik, samen met Jacky D’hont, jeugdtrainer geworden bij KVO, later ook van de eerste ploeg. Toen mijn zoon Stef een van de jongste keepers van KVO werd, kon ik niet blijven als keepertrainer van de eerste ploeg en ben ik nog eens, voor vier jaar naar VGO getrokken, eerst als keepertrainer en zelfs een aantal maanden als hoofdtrainer, na het ontslag van trainer Mortier. Sinds meer dan 20 jaar ben ik in dienst bij KV Oostende als jeugdtrainer. Momenteel doe ik, samen met Stefaan, nog altijd de bovenbouw van de keepers, 18-21. Stef is nog altijd een gedreven doelman in derde provinciale, bij Eendracht De Haan. Volgend jaar mag onze Oostendse voetbalschool, waarvan ik de trotse voorzitter ben, haar 13de verjaardag vieren.”
“Als keeper loop je soms wel eens risico’s en uiteraard werd ik geconfronteerd met blessures. Toen ik geblesseerd was, ging ik elke dag in het zeewater lopen en dat heeft altijd geholpen om vlug weer paraat te staan. Door het feit dat ik zelden mijn mond hield, ben ik soms wel eens met enkele mensen, terecht of onterecht, in conflict gekomen.”
Ondanks het feit dat Charles Thieren bijna dagelijks op het voetbalterrein staat, maakt hij ook graag tijd voor zijn hobby’s. Liefst gaat hij vissen op paling. “En elke zondagmorgen maak ik tijd vrij om een kaartje te leggen en een pintje te drinken met de vrienden. Op donderdag kan je mij vinden aan de snookertafel. Mijn schoonbroer, Filip Hagers, blijft me uitdagen, maar ballen stoppen op de groene grasmat was meer mijn passie!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
