Dirk Bruwier hoopt ooit The Voice te winnen

Dirk Bruwier: “Je krijgt niet iedere dag de kans om een duet op te nemen met een Argentijnse zangeres.”© Stefaan Beel
Dirk Bruwier: “Je krijgt niet iedere dag de kans om een duet op te nemen met een Argentijnse zangeres.”© Stefaan Beel
Redactie KW

Beroepshalve was hij ploegbaas bij de stad maar daarnaast is zijn leven altijd goed gevuld geweest. Dirk Bruwier (64) was op 14-jarige leeftijd al drummer in een orkest, hij was radio-dj en zingt nu online met een Argentijnse zangeres voor meer dan 2.500 fans. Boeiend!

Jij bent een geboren en getogen Roeselarenaar?

Dirk Bruwier : “Ik ben opgegroeid in de omgeving van de Zuidmolenstraat en de Meenseheirweg. Mijn ouders baatten café Luxor uit maar mijn pa Michel is op amper 46-jarige leeftijd gestorven in het café zelf. Hij had een operatie aan zijn aderen ondergaan en blijkbaar moet er iets verkeerd gelopen zijn toen hij al weer thuis was.”

“Mijn ma Paula Vannieuwenhuyze heeft het café dan nog een tijdje uitgebaat maar dat was eigenlijk niet echt haar ding. Henri Dedier heeft café Luxor dan overgenomen. Mijn ma is in 2009 gestorven en tot haar dood was ze echt wel de mascotte van woon-zorgcentrum Ten Hove. Iedereen kende haar.”

En jij werkte bij de stad?

“Ik heb eerst bij meubelen Euroma gewerkt in de Kleine Weg en in 1980 ben ik begonnen als arbeider bij de stadsdiensten. Ik zette eigenlijk een familietraditie verder. Mijn grootvader Arthur was stadsarbeider en straatveger en was bekend in ieder Roeselaars etablissement ( lacht ). Zijn jongste zoon Albert, mijn oom dus, werkte bij de vervoersdienst van de stad en ik heb hem nog geweten toen ik in 1980 zelf begon bij de stad. Ik werkte bij de dienst signalisatie en polyvalent onderhoud en werd er zelfs ploegbaas. Ik heb mijn job altijd met heel veel liefde gedaan en ben ontzettend trots dat ik voor mijn stad heb mogen werken.”

Je ontpopte jezelf op jonge leeftijd al als een muzikaal talent?

“Naast mijn job had ik inderdaad veel andere interesses. Toen ik veertien was, maakte ik het huwelijksfeest mee van Ingrid Vannieuwenhuyze en profvoetballer Ronny Sierens in Park Rodenbach. Een orkest uit de Spanjestraat zorgde er voor de ambiance en ik vroeg de drummer of ik ook eens twee nummers mocht drummen. Ik had geen muziekles gevolgd, het was allemaal zelfstudie. Een week na dat trouwfeest kwam de orkestleider in ons café vragen of ik geen zin had om de vaste drummer te worden. En de trein was vertrokken.”

Je hebt in meerdere orkesten aan de drums gezeten?

“In totaal heb ik in vijf orkesten gespeeld. Van de Eddy Brunstars ging het naar The Steelandts Band en dan Johnny’s Dansorkest. Tenslotte drumde en zong ik ook bij El Paso dat later uitgroeide tot El Parador. Dat was wel het meest gerenommeerde orkest waarin ik heb gespeeld. We hadden optredens in Brussel, Gent en traden ook op voor de Amerikanen in het SHAPE-hoofdkwartier.”

Maar toen je 30 werd, was het voorbij met drummen?

“Laat ons zeggen dat het voorbij was met orkesten die voor de ambiance zorgden. De dj kwam op en live muziek verdween stilletjes van het podium. Ik heb een jaar niets gedaan op muzikaal vlak maar toen ben ik als dj begonnen bij de vrije radio MWRO. Dat waren fantastische tijden: plaatjes draaien op de radio en ook nu en dan gevraagd worden om voor ambiance te zorgen op een huwelijk of jubileum. Ik heb dat acht jaar gedaan. Nu zou ik occasioneel nog eens een plaatje draaien en zingen in een woon-zorgcentrum als vrijwilliger.”

Corona heeft veel zaken stilgelegd maar betekende voor jou wel een muzikale opleving?

“Ik werd doodmoe van alle coronanieuws en besloot om iedere week een liedje te zingen en dat te posten op Facebook. Dat viel in de smaak en ik krijg bij ieder lied tussen de 2.200 en 2.500 volgers.”

Je kreeg zelfs een verzoek van een Argentijnse zangeres?

“Inderdaad. Mabel Minuchin is een bekende Argentijnse zangeres die mij op een bepaald ogenblik via Messenger een verzoekje ‘Sing with me’ stuurde om een duet op te nemen. Ze had enkele liedjes van mij gehoord en dacht dat onze stemmen wel complementair zouden zijn.”

En je hebt niet getwijfeld?

“Zeker niet. Je krijgt niet iedere dag de kans om een duet op te nemen met een Argentijnse zangeres hé ( lacht ). En het bleef niet bij die ene keer. Na ‘Something stupid’ volgden onder meer Downtown, Jackson en Let it snow waarbij we natuurlijk onze kerstmutsen aantrokken. Maar het blijft natuurlijk vreemd om een duet op te nemen van in je eigen woonplaats: Mabel in Buenos Aires en ik in Roeselare.”

Wanneer volgt een eerste live-optreden?

“Dat weet ik niet. Er werd mij al gevraagd om na corona naar Argentinië te gaan voor een cd en enkele optredens maar ik denk niet dat het er zal van komen. Argentinië is te ver en een ticket kost toch heel wat centen. Maar … je weet nooit hoe een dubbeltje rollen kan.”

Welke droom jaag je nog na?

“Ik heb me ingeschreven voor The Voice Senior. Ik zou in de eerste plaats graag het televisiescherm halen en mijn lied laten horen aan heel Vlaanderen. En als ik dan toch mag dromen dan zou ik heel graag The Voice winnen.” (PS)

Privé

Geboren in Roeselare op 19 juni 1956. Gehuwd met Hélène Lewyllie en dit koppel woont in de Heropbouwstraat in Roeselare.

Opleiding

Lager onderwijs in Sint-Vedastus (Spilleboutdreef) en middelbaar onderwijs in VTI Roeselare. Heeft dan negen jaar bij meubelen Euroma gewerkt in de Kleine Weg. Vervolgens arbeider en later ploegbaas bij stad Roeselare tot zijn pensioen in 2016.

Vrije tijd

muziek en multimedia

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier