Dirk Bossuwe is al dertig jaar bestuurslid bij voetbalvereniging Groot-Alveringem (VVGA): “Al heel mijn leven ben ik een voetballiefhebber”

Dirk Bossuwe uit de Kaatsspelstraat is 30 jaar bestuurslid bij voetbalvereniging Groot-Alveringem (VVGA) waarvan 12 jaar voorzitter. Los van het feit dat voldoende trainers vinden moeilijker en moeilijker wordt, zijn er geen problemen, maar dat was ooit anders. “Had de gemeente in de beginjaren geen financiële injectie gegeven, dan had VVGA haar schuldenberg niet overleefd.”

“Of ik voetballiefhebber ben? Uiteraard”, glimlacht Dirk Bossuwe (60). “Al heel mijn leven zelfs. Maar je moet niet denken dat wij als kind in Alveringem net als de jeugd van tegenwoordig een mooie voetbalinfrastructuur hadden. Onze vriendengroep – met onder meer Patrick Pauwels, Noël Booghs en de broers Pinseel – schopten op straat of op het Pastorieplein tegen een bal. Er was wel jeugdvoetbal in Veurne en Diksmuide, maar het was toen geen mode dat vader of moeder heel het weekend rondreden. Op mijn zestiende richtte ik met een groepje vrienden van café ‘De zwarte Leeuw’ uit Alveringem een caféploegje op. We huurden een terrein in Eernegem en cafébaas Maurice Simoens zat in ons team. Hij was ouder, had een auto en dat was handig!”

Diepe Schuldenput

Op een bepaald moment beslisten toenmalig schepen van Sport Michel Sampers en Rudy Dehoorne van café ’t Wieltje om in Alveringem opnieuw in vierde provinciale te spelen. We waren begin jaren 90 en VVGA was geboren. Maar na één jaar al liep het fout. Rudy was rondgeweest om spelers te kopen en had veel te veel geld uitgegeven. De boekhouding was nattevingerwerk en een diepe schuldenput was het gevolg. Ik weet nog dat de gemeente toen een eenmalige, maar aanzienlijke financiële injectie heeft gegeven. Zonder was het slecht afgelopen… Na het debacle werd het hele bestuur vernieuwd en ben ik er ook bijgekomen.”

“Momenteel missen we nog één iets: verlichting op het eerste plein”

Begin jaren 2000 deed zich een nieuwe noodwendigheid voor. De kantine aan de Oude Fortemstraat was versleten en een investering drong zich op.

“De kantine was een barak”, vertelt Dirk Bossuwe. “Er kwam geen water meer uit de douches, het gras groeide door de planken vloer en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. In 2004 zijn we het schepencollege ‘om nieuwe kleedkamers’ gaan vragen. Ze kwamen ter plekke en er was geen discussie. De feiten spraken voor zich… De nieuwe kantine was prachtig, maar de kleedkamers waren aan de kleine kant. Van de 15 ploegleden konden er maar 12 zitten. En het damesvoetbal kwam sterk op. We vroegen en kregen een aanbouw met berging, vergaderzaal, twee extra kleedkamers en een aparte kleedkamer voor de scheidsrechter. Wij hebben één nadeel: we liggen dicht bij Veurne, Koksijde en Diksmuide waar ze in hogere klasse spelen. Dat is voor sommigen aantrekkelijk en ook de reden waarom we dit jaar geen eerste ploeg hebben. Momenteel missen we nog één iets: verlichting op het eerste plein. Avondmatchen kunnen daardoor enkel op het oefenplein plaatsvinden. De vraag aan het gemeentebestuur is gesteld en wij wachten geduldig op een antwoord”, glimlacht Dirk.

Honderd spelers

VVGA bereikt een goeie honderd spelers. De gemeente steunt hen ook royaal met jaarlijks 9.300 euro.

“Dat klinkt veel en is ook veel”, zegt voorzitter Bossuwe, “maar we hebben dat geld ook echt nodig. De afspraak is immers dat wij alle facturen van water, gas, elektriciteit, verlichting en verzekering van de gebouwen betalen. Tijdens de energiecrisis waren de voorschotfacturen maal twee! Soms hebben we onverwachte kosten. Een nieuwe afwasmachine bijvoorbeeld van 6.000 euro. En we hebben al vele jaren een boekhouder die ook betaald moet worden.”

“Ik ben nog altijd graag voorzitter, ja! Samen met Philip Nock, Karl Dhondt, Geert Vandecasserie, Gino Vanhoutte, Stefaan Godderis, Dimitri Beck, Wesley Verbanck en Jan Roquet vormen we een goed bestuur. We hebben ook vrijwilligers: drie mensen die de bar bemannen, twee mensen die de gebouwen poetsen en iemand die één of twee keer per week de lijnen trekt. Mijn taak? De postbus ledigen, facturen betalen, drank bestellen, boodschappen doen, mails beantwoorden, de inkomsten van de kantine naar de bank dragen… We hebben allemaal hetzelfde doel: mensen in aangename omstandigheden laten sporten.”