Deze week was Diederik Dewaele heel even terug in zijn geboortestad. Sinds een kleine twintig jaar woont hij immers in Zwitserland, waar hij eerst drie jaar voor de Europese voetbalbond Uefa werkte, om vervolgens aan de slag te gaan bij de ECA. Zij behartigen de belangen van meer dan 700 clubs uit Europa. Supporteren doet hij echter nog altijd voor één ploeg: SK Roeselare.
De passage van Diederik Dewaele (45) in zijn geboortestad was er eentje van korte duur. Dinsdagnamiddag was hij in Schiervelde, waar zijn organisatie, de European Club Association, in samenwerking met Club Brugge een opleidingsmodule voor academy directors van over heel Europa organiseerde. Daarbij jeugdverantwoordelijken van clubs zoals Manchester United, Borussia Dortmund of Shaktar Donetsk. Het was daar dat we hem konden strikken voor een gesprek. “Het is fijn om even in Roeselare te zijn, ook al is het maar voor heel even, want morgenochtend ben ik alweer weg”, vertelt Diederik, die in functie van Director of Football aanwezig was op de sessie. “De eerste 25 jaar van mijn leven heb ik in de Rodenbachstad doorgebracht. Ik ben opgegroeid vlakbij het vroegere stadion van SK Roeselare, ging naar de Sint-Jozefsschool om dan via het Klein Seminarie uiteindelijk rechten te gaan studeren in Kortrijk en Leuven. Na enkele specialisaties belandde ik bij de Uefa in Zwitserland, de belangrijkste voetbalorganisatie van Europa. Ik zou er twee maanden blijven, maar dat werd uiteindelijk drie jaar. Daarna kon ik vrijwel meteen aan de slag bij de ECA, de European Club Association. Daar ben ik nu Director of Football. Met de ECA behartigen wij de belangen van meer dan 700 Europese voetbalclubs. Wij vertegenwoordigen deze clubs in discussies met Uefa en Fifa. Die discussies gaan bijvoorbeeld over hoe de Europese clubcompetities eruit moeten zien, hoe het geld van die competities verdeeld moet worden en hoe de internationale voetbalkalender eruit moet zien.”
Boeiende job
“Zo is de Champions League komend seizoen bijvoorbeeld helemaal hertekend. Dat was een werk van jaren waar ik van dichtbij aan meegewerkt heb”, noemt Diederik een concreet voorbeeld. “Aan de andere kant zijn we bezig met heel wat projecten die alle ploegen aangaan, zoals deze dag rond jeugdopleidingen of een publicatie rond de transitie van de jeugd naar de eerste ploeg, toch iets waar elke club naar streeft. Het is een job die om diverse redenen boeiend is. Eerst en vooral omdat ik een passie voor voetbal heb. Daarnaast is er een interessant netwerk waarbij de clubs blij zijn met hetgeen we voor hen doen. Ik werk ook samen met heel wat grote voetbalbonzen en sta in rechtstreeks contact met de belangrijkste clubleiders. Daarnaast is er heel veel diversiteit in mijn job. Bovendien kunnen we ook een meerwaarde creëren voor de clubs, hen beter maken. Dat geeft een goed gevoel”, aldus Diederik.
“Kerstmis vieren we nog ieder jaar bij mijn moeder in Roeselare”
De korte passage op Schiervelde zorgt voor heel wat warme herinneringen. “Ik heb nog steeds een grote affiniteit met de stad en zeker met de club. Ik heb hier nog als jeugdspelertje gevoetbald, ben later supporter geworden en heb de vele perikelen rond SV Roeselare van dichtbij gevolgd. Tot de treurnis bij het faillissement toe. Maar ik ben blij dat ze nu in vierde klasse zitten met heel wat derby’s, dat is leuk voor de supporters. Ik heb de indruk dat er een positieve wind waait en dat we beetje bij beetje opnieuw stappen kunnen zetten. En als ik daar een rol in kan spelen, dan zal ik dat zeker niet laten. Ook al zit ik in Zwitserland, met mijn netwerk moet er wel wat mogelijk zijn. Dat weten ze hier en ze mogen mij altijd bellen!”
Ivan Perisic
“De club is op zich ook wel vrij bekend in Europa. Als ik het over Roeselare heb, dan is er vaak herkenning. Perisic is hier zijn carrière gestart, McDonald heeft hier gespeeld, Vanderhaeghe, enzovoort. Dat weten heel wat mensen”, klinkt het. “Ook al woon ik al bijna twintig jaar in Zwitserland, ik blijf me een Roeselarenaar voelen. Ik volg alles nog op de voet. Zo lees ik De Weekbode om op de hoogte te blijven. Samen met mijn vrouw en twee kinderen vieren we ook ieder jaar Kerstmis in Roeselare bij mijn moeder. Dat vinden mijn kinderen de max. Daarnaast probeer ik af en toe nog eens naar Roeselare te komen. Dan spreek ik zoals vanouds nog eens af met mijn beste maat. De stad is veel veranderd, er zijn veel appartementen en tal van nieuwe projecten, er is veel zin voor initiatief en dat is goed!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
