Dentergem: "Onderzoek bij breder publiek bekend maken"

Redactie KW

26 januari 2018, 02:26 Bijgewerkt op: 26 november 2020, 14:03

Roosmarijn Vandenbroucke (38) werd verkozen tot dé Krak van Dentergem. Deze uit Izegem afkomstige professor voert al enkele jaren onderzoek naar de strijd tegen Alzheimer. Dat engagement werd vorig jaar bekroond met de Baillet Latour Beurs voor Medisch Onderzoek. Voor onze lezers meer dan reden genoeg om haar te belonen met een Krak-titel.

Het Fonds Baillet Latour reikt jaarlijks een gelijknamige beurs uit om het onderzoek van een jonge wetenschapper in een universiteit of universitair ziekenhuis te steunen. Aan de beurs is een bedrag van 450.000 euro, verspreid over verschillende jaren, verbonden. In april vorig jaar kreeg Roosmarijn, die aan het Vlaams Instituut Biotechnologie (VIB) en de UGent onderzoek voert, de prijs uit handen van koningin Mathilde. Met de beurs wil het team verder onderzoeken hoe bepaalde neurologische aandoeningen, zoals de ziekte van Alzheimer, in de hersenen ontstaan.

Dat Roosmarijn het tot Krak van haar gemeente zou schoppen had ze niet verwacht. “Zelf heb ik niet actief campagne gevoerd, maar mijn man Stefan en ouders hebben via sociale media wel opgeroepen om te stemmen”, vertelt ze. “Wat het extra fijn maakt is dat mijn moeder Annemie diezelfde titel een paar geleden in Ledegem gekregen heeft, voor haar vrijwilligerswerk in ontwikkelingslanden. We zitten nu dus met twee Kraks in de familie. (lacht) Deze titel laat ook toe om mijn werk en de problematiek rond Alzheimer aan een breder publiek bekend te maken. Wetenschap blijft immers een wereldje apart. Toch doe ik mijn best om barrières te doorbreken. Zo tracht ik af en toe een lezing rond het onderwerp te houden, want onderzoek zoals het onze wordt ook deels met overheids- en dus belastinggeld bekostigd.”

“Vaak hebben enkel farmaceutische bedrijven genoeg financiële middelen voor een medicijn”

Roosmarijn en haar team voeren onderzoek naar de plaats in ons hoofd waar hersenen en bloed stoffen uitwisselen. “We zijn blij met waar we nu staan, maar de weg is nog lang”, zegt ze. “Het zijn vaak enkel farmaceutische bedrijven die genoeg financiële middelen hebben om effectief met een medicijn op de proppen te komen. Recent was het nog in het nieuws dat Pfizer gestopt is met eigen onderzoek naar een Alzheimer-pil, wat betekent dat onderzoek als het onze nog belangrijker wordt. Je bent als onderzoeksteam ook vaak afhankelijk van overheidsgeld of schenkingen. Dankzij de onderzoeksbeurs hebben we ons team kunnen uitbreiden van acht naar tien mensen. Ik ben sinds kort ook aangesteld als VIB-groepsleider en daar zal die prijs, naast ons harde werk, ook toe hebben bijgedragen”, besluit Roosmarijn.

“Heel het gezin mee naar prijsuitreiking”

Roosmarijn vertoeft omwille van haar job geregeld in het buitenland, waar ze congressen bijwoont en van gedachten kan wisselen met collega’s. Veel tijd om in Dentergem rond te wandelen of actief aan het verenigingsleven deel te nemen, heeft ze dan ook niet.

“Mijn man Stefan compenseert dat een beetje”, lacht ze. “Hij is actief bij de kaarters, speelt minivoetbal en zetelt in de gemeenteraad (bij oppositiepartij Focus8720, red.). Ook hij is werkzaam in dezelfde sector, bij het Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten (FAGG). Dat helpt, want hij begrijpt dat ik vaak de baan op moet en dat er ook veel deadlines komen bij kijken. De vonk sloeg over tijdens onze studies in het labo. We woonden eerst in Gent, verhuisden later naar Aarsele en wonen nu al sinds 2009 in Dentergem.”

Schoolproject Wetenschap op Stap

Met twee drukke jobs is het niet evident, maar het koppel maakt bewust genoeg tijd vrij voor het gezin. “Een mooi moment voor ons allemaal samen was toen mijn man en kinderen aanwezig waren toen ik de prijs kreeg uit handen van koningin Mathilde”, blikt Roosmarijn terug.

“Niet alle details van mijn werk kan ik aan mijn kinderen uitleggen, maar in grote lijnen zijn ze toch mee. Het schoolproject ‘Wetenschap op Stap’ van het VIB speelt daar ook een grote rol in. Met dat project maken we jonge kinderen van het vijfde en zesde leerjaar enthousiast voor biowetenschappen door echte onderzoekers voor de klas te zetten.”

“Dit jaar ga ik langs in de klas van Lore en ook aan de klas van mijn neefje breng ik in dat kader een bezoekje. Mijn jongste dochter heeft overigens recent een spreekbeurt gegeven over de ziekte van Alzheimer. Je bent op dat vlak dus zeker nooit te jong om iets bij te leren.”