Deken Michel Roggeman vindt groeiend individualisme gevaarlijk

De Torhoutse pastoor-deken Michel Roggeman vindt het groeiende individualisme gevaarlijk. “Wellicht is het een van de hoofdredenen waarom mensen zich onveiliger voelen”, zegt hij in onze reeks Interne Keuken. “Onrechtstreeks leidt het tot angst. En angst is altijd een slechte raadgever. Het zet de poort open naar vormen van extremisme.”

“Een christen legt het centrum van zijn leven niet bij zichzelf, maar bij de medemens”, vervolgt hij. “Dat is de sleutel voor een warme samenleving. Ik ben geen voorstander van een doorgedreven vrijheidsidee in de stijl van: ik doe op elk moment en in elke omstandigheid wat ik zelf wil. Een mens wordt pas iemand in interactie met anderen. We kunnen het niet in ons eentje, hoe graag men ons dat ook wil doen geloven. Het individualisme is pure markteconomie. Je kunt een individu gemakkelijker manipuleren dan een hechte groep. Laat ons maar kritisch zijn op dat vlak!”

De Kerk is in volle evolutie

“Tijdens mijn aanstelling werd ik door mijn getuige een en-toch-priester genoemd. Ik ben een realist, maar altijd gedreven door een diepe hoop: en toch! Ik vind dat we als christenen een heel sterke boodschap hebben. Een boodschap die een diepe ontgoocheling overwint: niettegenstaande Jezus’ kruisdood gaat het verhaal gewoon door. De Kerk is in volle evolutie. We evolueren al een tijdlang van een sociaal christendom, waarbij zowat iedereen naar de mis ging, in de richting van een keuze-christendom. Dat is anders dan vroeger, maar qua kracht niet te onderschatten! Je zou er versteld van staan hoeveel mensen zich inschrijven voor vormingen rond geloof, spiritualiteit, Bijbel, meditatie en noem maar op. We moeten tal van nieuwe criteria ontwikkelen om religie te evalueren, naast de zondagspraktijk.”

Een mens wordt pas iemand in interactie met anderen. We kunnen het niet in ons eentje

“Tijdens de coronacrisis deelden we het lot van velen. Ook wij mochten geen mensen samenbrengen of slechts in heel kleine aantallen. Toch wilden we verbonden blijven. Dat kon via de telefoon, via onze website en via Kerk & Leven. Ik heb behoorlijk wat afgebeld in die periode. Vooral telefoontjes met mensen die kwetsbaar, oud, ziek of alleenstaande zijn. Voorts hebben we de mogelijkheden van het internet verder verkend. Aanvankelijk maakten we elke week een gebedsfilmpje, maar daarna stapten we over op livestream. Zoiets vervangt natuurlijk nooit het écht fysiek samen vieren, maar we bereikten wel een behoorlijk aantal nieuwe mensen. Op elk moment kunnen de opnames op onze site van de Petrusgemeenschap herbekeken worden. De recente livestream van de priesterwijding van Dave Vannieuwenhuyse heeft al meer dan 2.000 views!”

“In volle coronacrisis bezorgden sommigen me geregeld literatuur of poëzie die hen geraakt had. Of muziek. Dat stemde me gelukkig. Mensen gaan actief op zoek naar spiritualiteit. Ze willen hun geloof voeden, het vormgeven in de samenleving van vandaag.”

“Almaar blijven vergelijken met vroeger vind ik niet verstandig. We moeten vooruitkijken, een nieuwe plaats zoeken. De Kerk is in stevige evolutie, maar lang niet aan haar laatste beetje toe.”

Stimuleren om nieuwe wegen te gaan

“Ik hou niet van mensen die arrogant zijn. Die neerkijken op anderen en de indruk geven het laatste woord te hebben over alles en iedereen. Ik maak me ook wat zorgen als ik merk hoeveel mensen na corona gewoon de vroegere gang van zaken weer willen oppikken. Ik zeg dat met de nodige mildheid, want ik weet dat verandering moed, geduld en durf vraagt en dat ik daar zelf leerling in blijf. Toch dienen we elkaar, zonder iemand met de vinger te wijzen, te stimuleren om een aantal nieuwe wegen te gaan. We zitten namelijk met enkele serieuze uitdagingen, zoals het klimaat. De recente overstromingen in eigen land liegen er niet om.”

“De paus zegt dat de zorg voor de aarde gepaard moet gaan met een grote zin voor rechtvaardigheid. Heel wat problemen qua migratie en milieu kunnen kleiner worden door eerlijker met elkaar om te gaan en de rijkdommen van de aarde evenwichtiger te verdelen.”

Jeugd is de toekomst en verdient vertrouwen

“Zoals iedereen kan ik mij weleens ergeren aan het gedrag van bepaalde jongeren, maar eigenlijk zie ik hen graag en ga ik graag met hen om. Ze zijn onze toekomst. Ze vormen een scharniergeneratie, die de nodige veranderingen zal moeten realiseren. Dat is een boeiende uitdaging, maar tegelijk een grote opdracht voor hen. Ze verdienen onze steun en ons vertrouwen. Ze hebben ons sowieso een en ander te vertellen, waar we het best voor openstaan.”

“Ik ben gelukkig met mijn roeping en de dingen die ik mag doen. Ouder worden? Bij een bezoekje aan onze jongerenwerking Pluto betrap ik mezelf erop dat ik nog vaak denk: ik ben maar net een beetje ouder dan de leiding. Als ik dan hun geboortejaar hoor, merk ik evenwel dat de tijd niet heeft stilgestaan. Maar ik vóel me niet oud en ben er zeker niet krampachtig mee bezig. Toch sta ik er af en toe bij stil. Een zinvolle ‘oude dag’ moet je voorbereiden, mentaal nog meer dan materieel. En je moet vanzelfsprekend wat geluk hebben met de gezondheid.”

Geen groot talent in de keuken

“Ik ben geen groot talent in de keuken. Tijdens de lockdown heb ik zelf wat gekookt, maar dat was heel basic. Bovendien ben ik geen fan van de afwas. En aangezien ik celibatair leef, is die altijd voor mij. Positief bekeken: ik heb er nooit ruzie over.” (lacht)

“Geef mij maar de priestertafel in het voorgebouw van de Scholengroep Sint-Rembert. Of het samen tafelen met mensen waarbij niet alleen het voedsel gedeeld wordt, maar ook het leven met al zijn vreugden en zijn zorgen.”