De vakantiejob van… Elien Pieters: “In Californië aan West-Vlaams tempo gewerkt”

Welke vakantiejob voerden onze bekende West-Vlaamse ondernemers uit? En wat hebben ze er van geleerd? Op die vragen willen we deze zomer een antwoord geven. Elien Pieters, ceo van chrysantenwereldleider Gediflora én Onderneemster van het Jaar, mag deze tiendelige reeks openen. In plaats van onkruid te wieden in het bedrijf van haar ouders, ging ze tijdens de vakantie werken in de horeca. “Ik hield van van de drukte.”

Door Tom Delmotte

Elien Pieters is nooit een kind van jeugdkampen geweest. En dus nam ze op jonge leeftijd al snel het vliegtuig naar de States om er een maandje mee te draaien in het bedrijf van een klant van haar vader. “Ik heb al altijd een vrije geest gehad en werd al vroeg geprikkeld om de wereld te ontdekken. Zo trok ik dus toen ik 14 was, tot groot jolijt van mijn mama, alleen met het vliegtuig naar Californië om er te werken in een chrysantenkwekerij. Ze lieten me klasseerwerk doen, maar dat was na een paar dagen al afgerond. Het tempo kon je er niet vergelijken met hoe we hier werken. In plaats van onze West-Vlaamse mentaliteit van ‘werken en deure doen’, namen zij er veel meer de tijd om koffie te drinken en te palaveren.” Het werd een mooie tijd waarbij ze na het werk de kans kreeg om iconische plekken als Beverly Hills aan te doen. Toch koos Elien de volgende jaren voor een vakantiejob in de horeca.

Perfecte excuus

“De zomerperiode is traditioneel een vrij kalme periode in de productie van ons bedrijf. De planten moeten in die periode vooral groeien en wat overblijft, zijn werkjes als onkruid wieden of het domein op orde houden. Maar dat deed ik al sinds ik zes jaar was. In de zomer wilde ik als tiener vooral mijn vleugels uitslaan en nieuwe sociale contacten opdoen, dat begrepen mijn ouders perfect. En daarvoor was de horeca de perfecte uitvalsbasis.”

Haar eerste stappen zette Elien in tearoom De Klincke in Westrozebeke, de horecazaak van de ouders van een schoolvriendin. Al snel ging het richting Roeselare waar ze bij Othello op de Markt de zaal deed. “Ik hield van het tempo, van de drukte, van de spanning om alles op tijd rond te krijgen. Ik leerde er ook in team werken. In de horeca ben je, net als hier op het bedrijf, sterk op elkaar aangewezen. Als de keuken de bestellingen niet rondkrijgt, dan kan je je niet wegstoppen en mag jij het wel gaan uitleggen aan de klant. En die klant was heus niet altijd even begripvol.”

Haar vakantiejob gaf haar ook het perfecte excuus. “Na onze shift zetten we graag nog een stapje in de wereld om een pintje te drinken, want ook dat is een team vormen. En als ik dan al eens laat thuis kwam en er vragen kwamen bij mijn ouders, dan was het gewoon een wel heel drukke avond geweest…” (lacht)

Elien zal haar twee dochters later zeker stimuleren om ook een vakantiejob te doen en dat zal normaal gezien buiten het bedrijf zijn. “Gediflora werkt nauwelijks met jobstudenten. Wij kunnen elk jaar, naast ons gemotiveerd team van 38 vaste medewerkers, terugvallen op een poule van seizoensarbeiders die intussen de kneepjes van het vak kennen. We zijn hierbij minder afhankelijk van de expertise van bijvoorbeeld Roemenen of Bulgaren zoals elders in de land- en tuinbouw. De meeste van onze seizoensarbeiders komen uit het noorden van Frankrijk en konden tijdens de coronacrisis gelukkig blijven werken.”

Recht op aandacht

In de productie is het tijdens de zomermaanden misschien wel kalm, in de verkoop is augustus een razend drukke periode. “Het zijn traditioneel de weken waarin we veel op de baan zijn: om kwaliteitscontroles uit te voeren bij onze kwekers, om opleiding te geven in hoe je planten best vorm geeft of om nieuwe contacten te leggen.” Toch neemt Elien de afgelopen jaren ook in die periode graag wat vakantie en daar zitten de dochters voor iets tussen. “Ook zij hebben recht op wat extra tijd en aandacht. We hebben eerst geprobeerd met een minitrip, intussen zijn we geëvolueerd naar een vakantie van een tiental dagen. In de tijd van mijn ouders was dat ondenkbaar. Met zijn groene vingers kon mijn vader geen tien dagen van zijn planten wijken. De afgelopen jaren hebben we bewust sterk geïnvesteerd in de structuur van ons bedrijf. Daardoor draait het niet allemaal meer rond de zaakvoerders, maar kunnen we de kwekerij met een gerust hart in handen geven van ons gekwalificeerd en gemotiveerd team. En dat is maar best zo, want iedereen verdient bij momenten wat ontspanning…”