De Panne: “Het verenigingsleven graag in stand houden”

Georges Devacht werd tot de Krak van De Panne/Adinkerke verkozen. Deze duivel-doet-al is nog op veel vlakken heel actief. Hij koestert nog één ambitie: nog één keer deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen.

Een hele periode lang beheerste vogelpik een groot deel van Georges’ leven: “Het begon onschuldig, maar ik presteerde niet slecht en begon mee te doen aan wedstrijden. Tot ieders verrassing werd ik in 1970 Kampioen van België. Misschien was het succes van die titel voor mij te zwaar om dragen, want in de wedstrijden daarna had ik het niet meer gemakkelijk.”

“Vanaf 1981 stegen mijn ambities opnieuw en in 1981 behaalde ik vier overwinningen. In 1982 werd ik aangeduid voor de Belgische ploeg voor een interland tegen Nederland, die we wonnen ! Dan werd ik geselecteerd voor de World Cup in Edinburgh 1983, de World Masters Londen 1983 en 1984 en de Europe Cup in Den Haag 1984. In 1983 werd ik Kampioen van Vlaanderen. In 1988 moest ik noodgedwongen het topniveau laten vallen wegens een elleboogbreuk.”

“Toen ik met pensioen ging, dacht ik: nu krijg ik veel vrije tijd! Maar al snel stond iedereen aan mijn deur: of ik naar de kaarting wilde komen, seingever wilde worden, toetreden tot de gepensioneerdenbond… De oud-strijders hadden me al vroeger gevraagd: in 1995 werd ik op vraag van voorzitter Henri Bonte eerst penningmeester en dan secretaris van NSB De Panne-Adinkerke. Ik werd ook voorzitter van Ziekenzorg (Samana). Gelukkig werd ik altijd gesteund door mijn echtgenote die overal helpt: achter de toog bij de kaartingen en ontspanningsnamiddagen voor de gepensioneerden.

Bloemenkransen

“Daarnaast ben ik ook nog vrije medewerker bij de strandrace Endurance en de Driedaagse De Panne, het Rode Kruis, de Cyclocross Koksijde, seingever in eigen regio en ver daarbuiten. Bij de vaderlandslievende verenigingen zorg ik voor de bloemenkransen bij de plechtigheden in De Panne/Adinkerke. Zelf leg ik een bloemenkrans neer voor het Nationaal IJzerfront voor België ter gelegenheid van de nationale hulde aan het Albert I-monument, ook ter gelegenheid van de bevrijdingsfeesten in Oostduinkerke.”

“Door een elleboogblessure moest ik stoppen met vogelpik op topniveau”

“In Adinkerke en De Panne stond vroeger het verenigingsleven altijd centraal, maar dat is niet meer zo, hoewel ik dat in stand wil houden. De nieuwe generatie heeft een andere visie, bepaalde besturen stoppen hun activiteiten bij gebrek aan medewerkers. Spijtig ook dat kleine winkels en herbergen verdwijnen. Eigenlijk heb ik nog één droom: nog één keer meedoen met de komende gemeenteraadverkiezingen.”

“Medewerker op de cyclocross in Koksijde”

Georges is altijd een sportief type geweest: “Ik ben graag onder de mensen, maar ik heb ook altijd van sport gehouden, vooral voetbal en wielrennen. Nadat ik zelf drie jaar wielrenner was geweest, helaas zonder succes, begon ik in oktober 1966 te voetballen bij WS Adinkerke.”

“In 1975 startte ik als scheidsrechter bij KBVB tot 1979. Daarna deed ik dat verder voor de jeugd van WS Adinkerke tot 2001. Maar bij voetbal hoort ook het sociale aspect. “

“Dat betekent dat we samen ook een pintje drinken en ook wel eens een partijtje vogelpik of biljart spelen. Omdat ik goed mijn mannetje kon staan in de vogelpik nam ik deel aan wedstrijden en dat leverde soms wel een overwinning op.”

Publieksparking C

“Maar ik zet me even graag in aan de zijlijn bij sportieve evenementen, als vrijwillige medewerker. Dat deed ik nog tijdens het weekend van 13 en 14 januari op de cyclocross in Koksijde. Daar komt een massa volk naartoe, en dan mag je echt wel uit je pijp komen!”

“Beide dagen was het guur weer, maar toch was het een enorm succes wat het aantal toeschouwers betreft. Al enkele jaren zorg ik samen met een goede medeweker ervoor dat alles in goede banen wordt geleid op publieksparking C, dat is het oude gedeelte van de militaire basis.”

“Zondag was het superdruk met zo’n 900 personenwagens en 45 autobussen. Daarbij komt dan, zoals gewoonlijk nog een groot aantal ‘dorstigen’ maar er was echt geen ‘ambras’. De politie deed evenwel regelmatig controle.”

“Als alles na zo’n evenement goed is verlopen, dan blik je daar toch tevreden op terug. En je geniet natuurlijk mee van de sfeer die er heerst,” glundert Georges.

Bio Georges Devacht

Privé

Georges Devacht werd op 5 juni 1945 in Booitshoeke geboren. Hij was de enige zoon in een arbeidersgezin en had nog drie zussen. In 1952 verhuisde het echtpaar naar Adinkerke omdat de vader van Georges ging werken in de Franse staalgieterij ‘Usine des Dunes’. In 1979 trouwde hij met Ingrid.

Loopbaan

Georges liep school in Adinkerke en het VTI Veurne. In september 1963 kon Georges aan de slag als paswerker-monteerder in Nieuwpoort bij ‘Brusselle Marine Industries’. Daar bleef hij tot juni 2001, toen hij met brugpensioen ging.

Vrije tijd

Lid van veel verenigingen en erg sportief ingesteld.