De halve wereld rond om na 61 jaar jeugdliefde te vinden: het onwaarschijnlijke liefdesverhaal van Roger (85) en Rosalind (79)

Meer dan zestig jaar geleden werden ze verliefd, vandaag zijn ze eindelijk bij elkaar. Roger (85) uit Brugge reisde 18.283 kilometer om zijn jeugdliefde Rosalind (79) opnieuw in de armen te sluiten in Nieuw-Zeeland. Zij reisde even ver om bij hem te gaan wonen. Samen schrijven ze het liefdesverhaal van de eeuw…

Het verhaal van Roger Herman (85) uit de Brugse deelgemeente Sint-Kruis leest als een sprookje. En net als de meeste sprookjes begint dit verhaal héél lang geleden. Meer dan zestig jaar om precies te zijn. Op 15 augustus 1962 stapte de toen 25-jarige Brugse officier aan boord van het schip Kirribilli. “We vertrokken voor een rondvaart naar Nieuw-Zeeland, Australië en Scandinavië. Die zou duren tot 2 juli 1963”, graaft Roger in zijn geheugen.

De eerste halte was Nieuw-Zeeland. In Auckland, de grootste stad van het land, stapte Roger de souvenirwinkel Modern Bags binnen. Hij begon een gesprek met de winkeldame en leerde de uitbaters kennen, net als hun prachtige 19-jarige dochter Rosalind. De hartelijke ontvangst leidde ertoe dat Roger het gezin uitnodigde aan boord van het schip. Zij namen hem op hun beurt mee richting Rotorua, een gebied dat bekendstaat voor zijn warmwaterbronnen en geisers.

“Al bij al hebben we toen slechts 24 uur met elkaar doorgebracht. Het was geen fenomenale fysieke verliefdheid die opborrelde, maar een fijne, liefdevolle connectie”, vertelt Rosalind met twinkelende ogen. “Ik was onder de indruk van de sprankel in Roger zijn ogen, zijn prachtige glimlach en van zijn sterke, betrouwbare handen en slanke vingers. Maar ook zijn humor beviel mij. Nu, zestig jaar later, waren dat opnieuw de dingen die me meteen opvielen aan Roger. Hij is nog precies dezelfde man, maar dan een aantal jaartjes ouder.” (lacht)

Brieven

Roger moest het schip weer op, maar niet voor hij en Rosalind adressen uitwisselden. Ze begonnen elkaar briefjes te schrijven, al dan niet met een souvenirtje bij. Zo kreeg Roger van Rosalind een amulet van een kiwi, de kleinste loopvogel ter wereld. Die draagt hij vandaag opnieuw om zijn hals. “De briefwisseling doofde langzaamaan uit. Mijn fout, dat geef ik grif toe”, zegt Roger. “Ik liet het contact verwateren. De tijd was niet rijp.”

Roger trouwde en werd na 37 jaar huwelijk weduwnaar. Daarna volgde er nog een langdurige vriendschap, maar toen daar een eind aan kwam, besloot Roger een van zijn grote wensen in vervulling te brengen. “Ik zou Rosalind opzoeken. Dat was op de vooravond van corona. Ik heb dus mijn zoektocht moeten staken, want vertrekken naar Nieuw-Zeeland werd onmogelijk”, keert Roger terug naar begin 2020.

“Ik wist niet of Rosalind getrouwd of weduwe was – of ze überhaupt zelfs nog leefde. Op Google zocht ik haar onder Rosalind Walker – haar meisjesnaam. Maar ik vond niets terug. Kon ook niet anders, want Rosalind had de familienaam aangenomen van wijlen haar echtgenoot. Wat ik me óók nog herinnerde, was dat Rosalind een broer had die advocaat was. Zo kon ik Raymond Walker opsporen. Ik schreef hem op 11 augustus 2022 een brief, maar ik besloot om niet te wachten op een antwoord, trok naar het reisbureau en legde mijn reis vast naar Nieuw-Zeeland. Het was een teirlingsmete, zoals we hier in Brugge zeggen.”

Vonk

De brief van Roger kwam ruim twee maanden later aan. “Mijn broer belde mij op en vroeg of ik zestig jaar geleden een jongeman heb ontmoet die bij de navy werkte”, zegt Rosalind. “Iemand die aan de andere kant van de wereld woonde. Mijn frank viel méteen. Dat telefoontje greep mij bij de keel. Túúrlijk wou ik Roger terugzien! Het had heel wat voeten in de aarde om Rogers mailadres te ontcijferen, maar uiteindelijk raakte onze mail bij hem en daarna begonnen we te converseren via WhatsApp.”

Toen Roger landde in Nieuw-Zeeland, stond Rosalind hem op te wachten aan de luchthaven. “Het weerzien was zeer hartstochtelijk. We vlogen in elkaars armen en kusten mekaar uitbundig op de wang. Rosalind was zo emotioneel dat haar tranen vrij spel kregen. Maar ook ik moest een traantje wegpinken. Vanaf dat moment zijn we onafscheidelijk geweest. De klik van weleer was er meteen weer.”

De sprankelende ogen van Roger trokken meteen weer de aandacht van Rosalind en ook bij hem sloeg de vonk over. “We besloten dat Rosalind terug met mij naar België zou reizen. Vandaag woont ze bij mij en we zijn druk bezig met het regelen van een visum. Ondertussen genieten we van elkaars gezelschap, kocht ik al een piano voor haar en fleurde zij mijn appartement al op met bloemen.”

“Ik ben helemaal onder de indruk van historisch Brugge”, pikt Rosalind in. “Ik zou heel graag hier het volgende hoofdstuk van mijn leven schrijven. Al kan ik nog altijd moeilijk geloven dat we elkaar na al die jaren teruggevonden hebben. Nu soms nog denk ik dat ik aan het dromen ben.”