Jean-Pierre Picquart (67) wordt gehuldigd op vrijdag 14 februari. Hij werd Prins in 1980 en mocht daar in 1982 de titel van Keizer aan toevoegen. Wij blikten met hem terug op deze periode, die intussen al 40 jaar achter ons ligt.
Jean-Pierre, op 20 november 1952 in Heule geboren, is intussen met pensioen. Zijn hele actieve carrière verkocht hij oldtimers en bijzondere auto’s.
“Op een dag in 1979 kreeg ik een delegatie van de carnavalorde over de vloer. Die was geïnteresseerd in een Jeep die ik staan had. Om hun wagen te trekken”, herinnert hij zich nog als gisteren. “Wij raakten aan de praat, dronken een glas en kwamen zo op carnaval uit.
“Jij moet je kandidaat stellen als Prins”, zei Ordevoorzitter Luc Delbarge me op een moment. Ik vroeg wat meer info, we bleven nog wat praten en verlieten elkaar ten slotte met de afspraak dat als zij mijn Jeep kochten, Gullegem een nieuwe kandidaat-Prins had. Enkele maanden later was het zover. Ik kon sponsors en supporters beginnen zoeken.”
Die vond hij naar eigen zeggen nog vrij makkelijk. Nu kwam het er vooral op aan om de gedoodverfde kandidaat van de brandweer, Luc Coeman, te verslaan in de praktische proeven. Met stemmen alleen zou dit niet lukken. Daarvoor was de aanhang van de brandweerman veel te groot.
Doodziek op podium
Jean-Pierre kwam zeer gemotiveerd op het podium. Ook al was hij doodziek en zat hij onder de pillen: Hij, professor Picquart zoals op een groot bord vermeld stond, zou die vier andere kandidaten eens tonen wat hij in huis had. En hij won inderdaad vrijwel alle praktische proeven. Met pretoogjes vertelt hij nog hoe hij iedereen een neus zette toen de kandidaten een stoel in elkaar moesten timmeren die minstens 5 minuten hun lichaamsgewicht kon dragen. Zijn exemplaar, met korte pootjes en een hoge leuning, zag er niet uit en bleek aan het podium genageld. “Maar ik kon er rustig de volle 5 minuten op staan.”
En bij de proef waar ze een supporter moesten mummificeren met toiletpapier, koos de prof voor het kleinste ventje uit zijn entourage. “Onder het motto wie niet sterk is, moet slim zijn en show kunnen verkopen, haalde ik de buit binnen“, klinkt het trots. “Alleen de brandweerlui konden er niet mee lachen en zijn sindsdien mijn vrienden niet meer.”
De nieuwe Prins amuseerde zich binnen de Orde. Hij zag er einde 1982 dan ook geen graten in om samen met zijn voorgangers deel te nemen aan een Keizerverkiezing voor het blikken jubileum (10 jaar, red.) van De Vlaskapelle. En weer wist hij zo de show te stelen dat deze eenmalige titel hem in de schoot viel. “Dat had ik echt niet verwacht, maar het deed wel deugd”, bekent hij.
Lange tenen
Sindsdien haal je de Keizer bij feestelijkheden van de Orde er zo uit met zijn spierwitte smokingjasje. En zie je hem niet, dan hoor je hem meestal wel. Om er met een mop of een kwinkslag de sfeer in te houden en te zorgen dat het plezierig blijft. “Soms moet je tegenwoordig wel op je tellen passen als je iets zegt“, vindt hij. “Sommige mensen kunnen blijkbaar niet meer lachen en hebben wel heel lange tenen.”
Zelf tracht hij zich nog steeds te amuseren, ook tijdens de vele vergaderingen die de Orde draaiend moeten houden.
Carnaval is met de jaren gegroeid. Het is echter ook steeds meer een ernstige zaak geworden om met alles in orde te blijven en aan alle wettelijke verplichtingen te blijven voldoen. Dat is volgens Jean-Pierre het grootste verschil met vroeger.
“Je moet op tijd nog kunnen relativeren, er plezier in vinden. Anders gaat ons carnaval kapot. En als er iemand is die dat koste wat het kost wil voorkomen, dan ben ik dat wel.” (AV)
