De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.
Was ik niet met de trein naar Gent gegaan, dan had ik waarschijnlijk niet eens geweten dat het ‘Statie Kermis’ was. Het was donker, maar de lichtjes van het grijpkraam en de ‘autoboksers’ brandden en flikkerden nog, wat aan het plein een mysterieuze gloed gaf
Zelf heb ik niet veel herinneringen aan Statie Kermis. Mijn ouders wel en beiden vertelden ze enthousiast over het kraam met het ‘Spaanse ratje’. Je kreeg een nummer en als de rat in de tunnel met hetzelfde nummer kroop, had je prijs. Mooi ook is het woord dat werd gebruikt om de gelegenheid van de kermis aan te duiden: ‘noest’ of de oogst van de graangewassen.
Nu zijn onze kerken leeg, maar toen werd er op 15 augustus, het feest van de Hemelvaart van Maria, tijdens een processie vanuit de Onze-Lieve-Vrouwekerk een groot Mariabeeld door de stad gedragen.
Wat als het zou kunnen, dat je als volwassene een keer in je bestaan de ‘flosj’ mag grijpen?
Wat ik me nog goed herinner, zijn de kermissen van tijdens de Europafeesten. Toen ik klein was, ging ik het liefst op de attractie waarbij je de ‘flosj’ kon grijpen en dan nog een gratis ritje mee mocht op een treintje, of, mijn favoriet, een eendje.
In het boek dat ik over mijn depressie schreef en dat half september verschijnt (kopen, hé, Tielt!) schreef ik dit over de flosj: ‘Wat als het zou kunnen, dat je als volwassene een keer in je bestaan de flosj mag grijpen? Met als beloning de mogelijkheid om een nieuw leven uit te kiezen en van nul te herbeginnen; geler in plaats van grijzer. Zou het dan wel pijnvrij lukken allemaal? Zorgeloos, gecontroleerd, gelijkmatig, vlak?’
Nu de depressie voorbij is, zou ik die flosj niet meer willen grijpen. Mijn leven is goed zoals het is, en de depressie heeft me veel geleerd. Zoals: beter voor mezelf zorgen, het niet te druk in mijn hoofd laten worden en meer bewegen. En vooral leren genieten van de kleine dingen in het leven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
