De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.
Ik woon in de Kortrijkstraat en als ik vroeg opsta, waait de geur van vers brood me vanuit bakkerij Java tegemoet. Een betere manier om je neusorgaan te prikkelen is er gewoon niet. Naast versgemalen koffie, waarmee ik steevast mijn dag begin, is er geen zaliger geur dan brood dat nog niet zo lang uit de oven is.
De warme bakker krijgt echter meer en meer concurrentie van de supermarkten. De broden zijn er goedkoper en de winkels zijn langer open. Ik betreur dat: een brood uit de supermarkt is maar een flauw afkooksel van een brood dat met liefde en overgave is gemaakt door een bakker die voor dag en dauw met zijn werk begonnen is.
Er is geen zaliger geur dan brood dat nog niet zo lang uit de oven is
Tielt heeft niet zo gek veel warme bakkers meer. Ik probeer ze even op te sommen, en mijn excuses als ik er eentje vergeet: Bjorn (twee bakkerijen), De Craemer, Java, Kurt. Hoeveel anders was dat niet in mijn jeugd: ik herinner me bakker Desmet, die met zijn brood nog een huis-aan-huisronde deed, bakker Ameye, Houtteman, Neirynck, Lanckriet en Dupont. Verder terug in de tijd hebben mijn ouders het nog over bakker Willeke, die met zijn fiets het brood rondbracht – zelfs in die tijd een unicum – en bakker Ducelier in de Bruggestraat.
Ja, er zijn intussen broodautomaten te vinden in het centrum en daarbuiten, maar daar heb ik nog nooit een brood gehaald en ik zal het ook nooit doen. De warme bakkers zijn kleine zelfstandigen die te lijden hebben onder de concurrentie, dus laten we hen een duwtje in de rug geven.
Mijn neef woont inmiddels twee decennia in de Verenigde Staten, en wat hij daar aanvankelijk het meest miste, was ‘ons’ brood – steevast het eerste wat hij verorberde toen hij op vakantie kwam naar België. Intussen heeft hij al vijf jaar een broodmachine gekocht. Want brood, zo zegt hij, dat is telkens weer een beetje thuiskomen in zijn jeugd en in Vlaanderen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
