Sinds juli vorig jaar staat het leven van de 16-jarige Yaline Verbauwhede uit Harelbeke stil. Toen werd bij haar een tumor in de lever ontdekt, van een nog onbekend type. Ondanks de zware behandeling en de slopende onzekerheid die ze doorstaat, zet ze samen met haar ouders en de lokale vereniging Gilde XL een benefietactie op ten voordele van de kinderoncologieafdeling van UZ Leuven.
Op 3 juli 2024 wisten Nicolai Verbauwhede, Marieke Holvoet en hun dochter Yaline niet wat ze hoorden: een echografie die voor alle zekerheid werd gemaakt omdat Yaline zich die dag erg misselijk voelde, bracht een grote tumor in haar lever aan het licht. Hun reis naar Griekenland, een bestemming die Yaline voor het eerst zelf had mogen kiezen, werd afgezegd. Een week later werd in UZ Leuven chemotherapie opgestart. Maar die stopte de groei van de kanker niet, en intussen bleek het type kanker dat bij Yaline ontdekt werd, ook nog niet bekend in Europa. “Onze angst groeide met de dag, terwijl Yaline ook enorm afzag van de behandeling”, kijkt Nicolai terug. Eind september besloten de dokters op zoek te gaan naar een donor voor een levertransplantatie. Die bleek onverwacht mogelijk op verkiezingsdag 13 oktober, maar de operatie werd op het laatste nippertje weer geschrapt omdat de lever niet geschikt bleek. “We wisten niet meer waar we het hadden, we zagen Yaline steeds zieker en zwakker worden, maar gelukkig werd twee dagen later al opnieuw een lever gevonden en die was wel geschikt.”
Mentaal zwaar
De operatie slaagde, de lever werd niet afgestoten, en twee weken later was Yaline in die mate beter dat ze weer naar huis kon. Het gezin haalde opgelucht adem, tot een controle eind november een kleine uitzaaiing in haar longen toonde. Die werd operatief verwijderd, maar toch werd begin dit jaar ook nog een nieuwe reeks chemotherapie opgestart. Die moet Yaline de komende weken verder ondergaan, en geeft tot dusver een goed resultaat.
Voorzichtig durft het gezin weer hopen op een toekomst, al blijven ze op hun hoede. De voorbije maanden hebben alleszins hun tol geëist: “Op je zestiende gaat normaal de wereld voor je open”, zegt Nicolai. “Voor Yaline stond die plots stil. We gingen vroeger als gezin overal samen heen, iets eten, naar festivals… Maar we konden plots nergens meer naartoe, omdat het gevaar op infecties te groot was.”
Echt niets was te veel gevraagd om Yaline, hoe ziek ze ook was, even te laten glimlachen
“Maar ook mentaal was het hele proces enorm zwaar”, vult Marieke aan. “In de eerste plaats voor Yaline uiteraard. Maar ook voor ons: als ouder wil je alles doen wat in je macht ligt, maar eigenlijk ben je machteloos. En tegelijk blijk je dan toch ook weer sterker dan je ooit had kunnen denken. We gingen allemaal in een soort overlevingsmodus, opgeven was geen optie. Verstand op nul en dóórgaan…”
Yaline zelf had vooral moeite met haar plots zieke lichaam: “Dat deed niet langer wat mijn hoofd wilde dat het deed”, legt ze uit. “Ik kreeg regelmatig angstaanvallen. Alles rond me viel weg ook: school, vrienden… Ik krijg nu wel thuisonderwijs, en dat is goed om een beetje bij te blijven, maar echt naar studeren staat mijn hoofd momenteel niet. Na een chemosessie ben ik bovendien een week misselijk, dat helpt ook niet.”
Maar hoe beroerd hun situatie ook is, over de maanden die ze op de kinderoncologieafdeling van UZ Leuven doorbrachten, kan de familie alleen maar positief zijn. “We werden er enorm goed geïnformeerd over alles wat er met Yaline gebeurde, maar er was ook echt geen inspanning te veel om haar – hoe ellendig ze zich ook voelde – toch een beetje te doen glimlachen”, vertelt Marieke. “Toen ze het even echt niet langer zag zitten, werd een projector aangesleept om haar mooie filmbeelden met dolfijnen en allerlei zeedieren te tonen. En toen ze hoorden dat ze van muziek houdt en thuis al jaren piano speelt, kreeg ze muziektherapie, en kwam er zelfs een piano in haar kamer. Kleine dingetjes als een lichtje in de kamer ‘s nachts, eens haar nagels lakken, iets bakken… Werkelijk alles ondernamen ze op de afdeling om Yaline bezig te houden en af te leiden.”
Dartstornooi met Mario
Om hun dankbaarheid te tonen, organiseerden Nicolai en Marieke eerder al een koekjesverkoop ten voordele van de afdeling kinderoncologie. Maar toen het Feestcomité Gilde XL Stasegem het verhaal van Yaline te horen kreeg, besloten de leden ervan onverwijld hun duit in het zakje te doen. Tijdens het weekend van 15 en 16 maart organiseren ze een dartstornooi in samenwerking met Mario Vandenbogaerde. “Want we wilden iets organiseren dat een ruimer dan alleen lokaal publiek aantrekt”, aldus woordvoerster Elke Casselein. “Mario speelt nu darts op topniveau, maar jaren geleden is hij er hier mee begonnen. Ik besloot hem op te bellen en te vragen of hij hier mee zijn schouders onder wilde zetten, en daar was hij meteen toe bereid. Mario zal er dus bij zijn dat weekend, en daar zijn we hem heel dankbaar om.”
Aan de wedstrijd is een mooie prijzenpot van 2.500 euro verbonden, en iedereen is welkom om deel te nemen of te supporteren: in feestzaal De Gilde, Stasegemdorp 14 in Harelbeke. De opbrengst van het tornooi gaat naar de afdeling kinderoncologie van UZ Leuven.
Yaline vindt het initiatief geweldig, al zit ze er nu nog stilletjes bij. Wat haar overkwam de voorbije maanden heeft haar veranderd, al kan ze moeilijk uitleggen hoe precies. “Ik kijk sindsdien vooral anders naar de mensen om mij heen. Ik weet nu wie aan mij denkt en echt met me begaan is.” Marieke sluit zich daarbij aan: “In zo’n situatie zie je inderdaad wie met je mee wil gaan, en wie tot het einde mee wil gaan”, besluit ze.
Inschrijven voor het dartstornooi kan via gildexlstasegem@gmail.com of 0468 51 84 28. Meer info op de Facebookpagina van feestcomité Gilde XL Stasegem.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
