Op 30 juni wordt, wat in mineur, de 60ste verjaardag herdacht van de onafhankelijkheid van Congo. Vijftig jaar geleden, bij de viering van 10 jaar onafhankelijkheid, was Heulenaar Daniël Hostens leraar in Congo. Hij mocht er toen, samen met andere Belgen, in Lisala zowel koning Boudewijn en koningin Fabiola als president Mobutu verwelkomen. Een onuitwisbare herinnering voor Daniël, die samen met echtgenote Leona erg actief is in het Heulse verenigingsleven.
Daniël Hostens (73) uit de Magerstraat, die van Ichtegem afkomstig is, behaalde in Oostende het diploma van scheikundig ingenieur en deed er nog een jaar economie aan de KU Leuven bij. Als vervangende legerdienst kon hij toen twee jaar lesgeven in Congo. Hij onderwees er wiskunde, wetenschappen en economie. Het eerste jaar was dat in Boyange, het tweede jaar aan het Kleinseminarie van Bolongo, in het noordwesten van het land met Lisala als belangrijkste stad.
Bewondering
“Ter gelegenheid van 10 jaar onafhankelijkheid – dus nu 50 jaar geleden – maakte koning Boudewijn een week lang een rondreis door Congo met een boottocht op de Congostroom”, legt Daniël uit. “Dat was ook de enige manier, want verbindingswegen waren er niet. Het moet 26 of 27 juni 1970 geweest zijn, enkele dagen voor men op 30 juni in Kinshasa zou feestvieren. De koning voer op een van de boten van Mobutu. Zij legden aan in de haven van Lisala, waar de Congostroom zo’n 10 kilometer breed is. Alle Belgen uit de streek waren uitgenodigd om het gezelschap te verwelkomen, zodat ik dit van dichtbij heb kunnen meemaken. Dat was natuurlijk een hele gebeurtenis.”
“Ik vind de heisa rond de standbeelden van Leopold II overdreven. Hij was een kind van zijn tijd”
Volgens Daniël was de situatie in de voormalige Belgische kolonie toen lang niet slecht: “Het land was zelfbedruipend. Er was wel armoede maar geen honger, dat is een groot verschil. Ik blik dankbaar op die periode terug. Wij verbleven op de missieposten bij de paters scheutisten. Ik heb een grenzeloze bewondering overgehouden voor die missionarissen. Wat zij daar realiseerden, zoals in het onderwijs, is ongelooflijk. Problemen genoeg maar bij de pakken blijven zitten? Nooit. Aanpakken. De mensen in het onderwijs in België moeten niet klagen!”
Leopold II-kwestie
Daniël zegt dat de voorbije lockdown hem aan Congo deed denken: “Ik had er weinig problemen mee. Wij leefden daar ook geïsoleerd. Er was weinig te beleven. Wekelijks werd er ergens film gedraaid. Voor de rest zaten we ‘s avonds te babbelen op de ‘barza’ – een soort overdekt terras – en naar de sterren te kijken.”
In juli 1971 is Daniël naar België teruggekeerd en is sindsdien nooit meer naar Congo teruggegaan: “Ik geloof dat we daar ons best gedaan hebben. Ik denk er wel eens aan terug, maar zonder het verlangen om terug te gaan. En dan die heisa rond de standbeelden of straatnamen voor koning Leopold II. De man was een kind van zijn tijd. Hij heeft ervoor gezorgd dat missionarissen er ontwikkelingswerk konden doen. Uiteindelijk was Congo de enige kolonie die een universiteit had. Van gestructureerd racisme was er in de tijd dat ik daar was geen sprake, van vijandigheid tegenover blanken evenmin. Natuurlijk heeft zijn beleid ook negatieve kanten gehad, maar als je alles op die manier bekijkt, waar eindigt dat? Ik vind het overdreven.”
Fruitkweker
Na zijn terugkeer in België heeft Daniël Hostens vele jaren in Kortrijk bij Barco gewerkt, heeft daarna opnieuw lesgegeven en is ten slotte fruitkweker geworden. Hij is in Heule onder andere oud-voorzitter van de Landelijke Gilde, huidig voorzitter van Tuinhier en ook actief bij de Gezinsbond. Echtgenote Leona Vandenberghe is voorzitter van Ferm (de nieuwe naam van KVLV). Hun verenigingen liggen voorlopig stil wegens corona.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier