Consul van Monaco Rosette Porta: “Achter glitterleven gaat soms veel verdriet schuil”

Prins Albert II van Monaco spreekt haar aan als chère amie en als consul-generaal van het kleine prinsdom aan de Côte d’Azur was ze al te gast op de meest luxueuze jachten. Maar ook een gesprek op de Mercator kan Rosette Porta (73) nog bekoren. “Ik lig daar niet van wakker. Die luxe maakt indruk, maar ik kan even gelukkig zijn in een caravan. Harten hebben geen vensters. Achter een glitterleven gaat soms veel verdriet schuil.”

Rosette Porta kan ervan meespreken, want ze heeft een moeilijke tijd achter de rug. “Ik ben een open boek. Ik kan mijn verdriet niet verbergen. Ik ben alleen sinds mijn man eind 2012 overleed. Een jaar of vier terug stierf ook mijn mama. Maar wat er écht heeft ingehakt, is het overlijden van mijn jongere zusje, zowat een jaar geleden. Daardoor belandde ik in een depressie. Ik heb hulp gezocht en moest veel rusten. Gelukkig gaat het nu weer beter.”

Gaat u nog veel naar uw Limburgse roots?

“Niet meer zo veel. Er is een grote leegte sinds mijn mama er niet meer is. Ik kom uit een heel bourgeoise familie, mijn grootvader en overgrootvader waren al dokter en burgemeester in Neeroeteren. We woonden er in een prachtig herenhuis met grote tuin. Dat is nu verkocht. Er staat ook een kapelletje van de familie. Mijn mama is een heel moedige vrouw geweest, zeker nadat mijn papa op zijn 50ste overleed. Zij heeft de vijf kinderen opgevoed. We hebben magere tijden gekend.”

Hoe leerde u eigenlijk uw Oostendse echtgenoot kennen?

“Mijn tweelingzus woonde al eerder in Oostende. Via haar leerde ik mijn man kennen. We trouwden in 1978 en ik verhuisde ook naar hier. Mijn mama zei altijd: ik heb vijf kinderen, maar voor Rosette heb ik geen bang. Zet die naakt in de woestijn en ze komt er gekleed uit. Ik ben een plantrekker. Natuurlijk was de echte dorpsmentaliteit van Neeroeteren heel anders dan die van een stad als Oostende. Maar ik paste me vlug aan.”

U volgde zelfs uw schoonvader op als consul van Monaco.

“Mijn schoonvader Leo Porta was al in de jaren 30 tot consul van Monaco benoemd door prins Louis II. Dat kwam door relaties die hij er had. Hij was ook advocaat, volksvertegenwoordiger en schepen van de stad Oostende. Mijn man en zijn broer André waren al viceconsul, maar mijn man mocht geen consul worden omdat hij rechter was. In de laatste zes, zeven jaar van zijn leven heb ik voor mijn schoonvader gezorgd. Hij heeft ervoor gepleit dat ik hem mocht opvolgen, maar het is Monaco dat beslist.”

Wat moet een consul doen?

“Ik moet in België de belangen van Monaco verdedigen en behartig de dossiers van Belgen die een verblijfsvergunning voor het prinsdom vragen. Ik krijg heel veel uitnodigingen om Monaco te vertegenwoordigen op evenementen in België, maar maak daar wel een selectie in. Het gebeurt ook dat bedrijven mij vragen om contacten te leggen in Monaco en dat doe ik dan ook. Elk jaar maak ik een jaarrapport op van mijn activiteiten.”

U bent ook al dikwijls in Monaco geweest.

“In al die jaren al honderden keren. Elk jaar nodigt de prins me uit op een gala-avond met diner en plechtigheid in de kathedraal. Het laatste jaar is dat gala geschrapt door de coronacrisis. Wij waren ook te gast op het huwelijk van prins Albert en prinses Charlène in 2011. Ik mag de prins mijn vriend noemen. Bij elke ontmoeting krijg ik een warme embrassade en noemt hij me chère amie.”

Hoe is hij in de omgang met u?

“Ik zat al meerdere keren met hem aan tafel. Hij is zò lief, zò vriendelijk. Bijzonder charmant! Zijn vader, prins Rainier, was ook heel charmant, maar prins Albert heeft echt het karakter van zijn moeder, Grace Kelly.”

Nooit aan gedacht om naar Monaco te verhuizen?

“Niet speciaal, nee. Ik ben er graag, dat wel. Maar om er te wonen? En mijn man al zeker niet. Hij was de eenvoud zelf. Mijn grootmoeder zei het ook altijd: eenvoud is het mooiste sieraad.”

Hoe lang kan je eigenlijk consul blijven?

“Dat hangt van de prins af. Vader Porta is het geweest tot aan zijn dood. Hij was toen al een eind in de 80. Ik ben wel al bezig met de opvolging. Ik streef ernaar om het consulaat in de familie Porta én in Oostende te houden.”

Waar bent u nog zoal mee bezig?

“Mijn familie komt op de eerste plaats. Ik lees graag, doe het huishouden… Ik heb wel veel kennissen in Oostende. Ik zie de mensen graag, zonder bijbedoelingen. Voor mij is elke mens belangrijk. Ik steun ook veel goede doelen. Toch zijn er momenten dat ik me eenzaam voel. Het is jammer dat ik geen kinderen heb. Dat doet me veel verdriet. Ik heb het daar nog over gehad met koningin Fabiola. Maar je kan niet alles hebben. Ik ben dankbaar dat ik zo’n goede man heb gehad, met zo’n rechtvaardigheidsgevoel.”

“Ik ben blij dat ik al zo oud ben, zei vader Porta. Ik zeg dat nu ook”

Hoe kijkt u naar de toekomst?

“Ik ben bang voor de jeugd. De toekomst ziet er niet goed uit. De armoede, de coronacrisis, de klimaatopwarming, de overstromingen in Wallonië… Ik hoor het vader Porta, mijn schoonvader, nog zeggen, in de zetel zittend met een biertje in de hand: ‘Rosette, lief kind, ik ben blij dat ik al zo oud ben.’ En ik zeg dat nu ook.”