Comedian David Galle: “Ik woon liever in Brugge dan in de Westhoek”

Zaterdag vindt de tiende editie van de Commeere Comedy Cup plaats. Niemand geschikter dan komiek David Galle (38) om de avond aan elkaar te grappen en grollen. De stand-upcomedian liet destijds zijn vertrouwde Wervik achter en volgde de liefde naar Brugge. “Voor mij is Brugge een reusachtige wereldstad. Ik woon hier ondertussen liever dan in de Westhoek.”

Acht beloftevolle comedians strijden morgenavond om de felbegeerde Commeere Comedy Cup. Het is de tiende editie al van de Brugse stand-upcompetitie in het belfort. MC met dienst voor deze jubileumeditie? Lokale grappenmaker en ervaren rot in het vak David Galle. De eerste drie edities van de Cup presenteerde hij ook al. Na enkele jaren afwezigheid kon de organisatie hem weer strikken. “Ik spring na een slechte act op het podium om met enkele rake moppen de sfeer weer op te krikken. Ik ben een soort buffer tussen twee kandidaten”, lacht hij.

Hoe belangrijk is zo’n wedstrijd? Als winnaar van de Comedy Casino Cup tien jaar geleden kun je dat perfect inschatten.

“Het is belangrijk om zo eens in de spotlights te staan. Je hebt autobussen vol komieken. Maar als je er dan uitspringt, in een geloofwaardige wedstrijd, dan ben je gelanceerd. Je wordt gegoogeld en dat is een belangrijke stap in je carrière.”

Geef de kandidaten eens een gouden tip.

“Elke komiek moet dat voor zichzelf ontdekken. Misschien is dat dan mijn tip. Je moet gewoon spelen: maak dingen en stel jezelf vragen. Optreden moet je leren, maar je materiaal en présence zijn even belangrijk. En laat je vooral niet doen door het publiek. Ik liet me daar in het begin aan vangen. De gedachte van ‘oei, ze zijn niet mee’ deed me slechter spelen. Je moet gewoon werken tot je je publiek mee hebt.”

Had jij als beginneling een soort noodoplossing wanneer je publiek niet mee wou?

“Ik ging agressiever spelen. Ik begon meer scheldwoorden te gebruiken om de mensen die in slaap waren gevallen wakker te schudden. Nu heb ik dat niet meer. Geweun bluvn goan.”

Wat is jouw sterkte als komiek?

“De kracht van observatie. Ik zit graag neer om rond te kijken. Ik ben meestal stil in een groep, om te kijken en te luisteren. Zo probeer ik patronen te vinden.”

Ben je vanuit die interesse ook destijds begonnen?

“Ja, dat is altijd wel zo geweest. Ik zou niets anders kunnen doen in het leven, denk ik. Ik ben de jongste van drie broers. Ik was het kakkernestje. Toen zij samen speelden, bleef ik alleen achter, en er waren geen andere kinderen in de straat.”

Ik geloof dat als je iets met volle goesting doet, je zo de allerbeste wordt

“In de voetbalploeg kon ik ook niet functioneren. Wanneer je vaak buiten de groep staat, kun je wel beter observeren en de situatie inschatten. En als je regelmatig aandacht te kort hebt gehad, geniet je er wel extra van om op een podium te staan en te vertellen over wat je allemaal gezien en meegemaakt hebt.”

Was je dan een ongelukkig kind?

“Nee, maar ik was een dromer. Toen ik thuiskwam van school ging ik aan tafel zitten. In plaats van gewoon even mijn huiswerk af te werken, zat ik naar buiten te turen. Ik had in vijf minuten mijn huiswerk kunnen maken om erna te gaan spelen, maar in de plaats daarvan zat ik naar buiten te staren en te denken: ‘het zou zo leuk zijn om te gaan spelen’.”

“Ik fantaseerde erover in plaats van het effectief te doen. En rond het avondeten kwam mijn pa uit zijn atelier en zei hij: ‘allez, doe jen uuswerk‘, en heel mijn dag was naar de kloten. (lacht) Ik herken daar veel van mijn zoon in, die tien is.Hij doet ook nooit vooruit en kan zo niet doen wat hij graag doet. Ik probeer hem dat nu met handen en voeten uit te leggen, zoals mijn ouders dat wellicht ook met mij deden.”

Dus op school was je geen topper?

“Ik was de lolbroek van de klas, en dat stond vaak ook zo in mijn agenda neergepend. Ik kon niet goed opletten. De leerkrachten hadden me nooit mee. Het kon me niet schelen wat ze allemaal vertelden. En dan begin je met je gom of potlood te foefelen en de joker uit te hangen. Daar kreeg ik waardering en applaus voor van mijn medeleerlingen. Als je bevestigd wordt in iets, dan geeft dat je energie en doe je daarmee verder. Ik kreeg bevestiging in dom doen. In huiswerk en examens maken, was dat niet het geval.”

Ben je na je schooltijd dan gaan doen wat je graag wou doen?

“Ik heb drie jaar verder gestudeerd na het middelbaar, in verschillende richtingen, maar zonder succes. Daarna ben ik wel begonnen als stand-upcomedian, als hobby. Maar ik heb jaren een ‘gewone’ job gedaan. In een transportfirma in Moeskroen onder andere. Toen ik er begon dacht ik ‘wauw, ik ga machtige dingen doen’. Maar voor je het goed en wel beseft zit je met een belegd broodje in de hand in een tweedehands auto op de parking tussen de camions. Dan denk je ‘what the fuck heb ik met mijn leven gedaan?’ (lacht) Na jaren afzien, heb ik kunnen stoppen met dat werk. Mijn moeder verklaarde me zot. Die generatie hangt nog vast aan het feit dat je een vast inkomen moet hebben. Gewoon werken en voort doen, zodat je geld hebt. Wat je doet, maakt niet uit.”

Jij leert het je kinderen wellicht anders aan?

“Ja, ze moeten doen wat ze echt graag willen doen. Ik geloof dat als je iets met volle goesting doet, je zo de allerbeste wordt.”

Momenteel werk je het tweede seizoen van je avondvullende show ‘Erover’ af. Hoe blik je daarop terug?

“Ik ben heel tevreden hoe de show geëvolueerd is. Het voorprogramma is bijvoorbeeld veranderd. Vroeger was dat altijd een comedian, maar die vertelde niet altijd even goeie moppen. Wel handig voor mij, want dan ben je sowieso beter.”

In het begin kende ik hier niemand. Ik ben dan alleen op café beginnen gaan

“Maar ik vond dat ergens ook niet eerlijk. Ik heb daar iets anders op gevonden: ik heb Zoe Bizoe ingeschakeld. Dat is een burleske artieste die met tjoepen op haar tepels staat te zwieren én ook moppen vertelt. De mensen komen helemaal zot en zijn helemaal opgewarmd wanneer ik opkom.”

De laatste show is op 4 mei. Wat staat er je nadien te wachten?

“In het najaar kom ik met een nieuwe show op de planken. Die ben ik volop aan het schrijven. Ik ben ook wel wat blij dat ‘Erover’ op zijn einde loopt. Na enkele keren hetzelfde optreden begin je dat wat beu te geraken. Ik wil nu weer iets anders gaan vertellen.”

Je wordt volgend jaar 40. Ben je daar eigenlijk mee bezig?

“Ik had er al een tijdje niet meer aan gedacht, tot nu.”

Sorry.

(lacht) “Nee, dat geeft niet. Ik ben al van mijn 35 bezig met de gedachte dat ik bijna 40 word. In plaats van te genieten van het moment, pieker ik daar over. Dat is een pessimistisch kantje van mezelf. Maar ik heb ook zoiets van: hou ouder, hoe meer je bijleert over het leven. Je leeftijd hoeft nooit een belemmering te zijn om nieuwe wegen in te slaan.”

Je volgde destijds de weg van de liefde, van Wervik in de Westhoek naar het toeristische Brugge. Waar woon je eigenlijk het liefst?

“Vroeger zou ik Wervik geantwoord hebben. Ondertussen woon ik hier al een heel groot deel van mijn volwassen leven en ben ik zot van Brugge. Voor mij is Brugge trouwens een reusachtige wereldstad. Hier heb je alles: cafés, winkels, theaters, musea. In Wervik heb je één winkel en ze kijken daar nog eens vies ook. (lacht)”

Heb je hier lang moet acclimatiseren?

“Het begin was moeilijk want ik had hier geen vrienden. Ik ben dan alleen op café beginnen gaan. Kust ze, ik ga er een drinken, dacht ik toen. Zo leerde ik nieuwe mensen kennen. Ik heb ondertussen wel een pak vrienden gemaakt en mijn draai gevonden. Op die manier maak je de stad meer van jezelf.”

Een bekende kop kan ook wel helpen.

“Zoveel word ik niet herkend, hoor. In Zuid-West-Vlaanderen wel. Hier zeggen ze ‘s avonds: ‘ik ken jou precies ergens van’. Dan zeg ik: ‘ik heb nog bij de vuilkar gewerkt.’ Ik ga hier niet rondlopen van (zet een Elvis-stem op) ‘ja, hey, tuurlijk ken je mij, ik ben het: David Galle’. In Brugge zijn er veel cafés en dat is zo tof. Ik vind het leuk om ‘s nachts met mensen te babbelen. Overdag zijn ze serieus, maar als je ze aan de toog vasthebt, smijten ze hun hart en ziel eruit. Dan leer je meer over de mensen, en dat gebruik ik in mijn shows. Eigenlijk ben ik een vertaler van zever, en ik word er nog voor betaald ook.” (lacht) (Thomas Rosseel)