Clint Delaere (36) organiseerde met de Wielsbeekse sportdienst in december de wedstrijd Wielsbeke Sport. Als de Wielsbekenaren 400 uur konden sporten, zou Clint als tegenprestatie naar de Eiffeltoren fietsen. Dat is goed voor 320 kilometer. Op zaterdag 19 maart legde hij met enkele anderen die tocht af. “Het was toch extremer dan ik in mijn hoofd had”, blikt hij terug.
Tijdens de lockdown ging Clint regelmatig fietsen. Hij stippelde verschillende routes uit. De ene al wat langer dan de andere. “Ik dacht voortdurend na over plaatsen waar ik naar zou kunnen fietsen. De Eiffeltoren speelde al even in mijn achterhoofd en leek me een mooie tegenprestatie tijdens de Wielsbeke Sport-wedstrijd”, vertelt hij. De top vijf van die wedstrijd vond de tegenprestatie een mooie uitdaging en beloofde Clint bij te staan tijdens zijn rit naar de Eiffeltoren.
Moeizame start
Eind december wist Clint dat hij de uitdaging zou moeten aangaan. Hij trainde op rollen en kocht winterkleding om buiten op de fiets te zitten. “Ik was klaar voor de rit. De afstand zou volgens mij geen probleem vormen, maar ik heb nogal snel last van krampen. Ik wilde niet dat krampen de uitdaging zouden dwarsbomen. Vanaf eind februari nam ik dus magnesiumsupplementen. De laatste dagen dronk ik verschillende bidons met mineralen en vitaminen.”
Op 19 maart vertrok Clint om vijf uur ’s morgens aan het gemeentehuis van Wielsbeke. Samen met tien anderen ging hij op pad. Zeven van hen wilden de rit net als Clint ook effectief uitrijden. Tijdens de rit werden ze begeleid door motards en om de 50 kilometer stond een ploeg klaar om de renners te bevoorraden. Het begin van de rit verliep moeizaam. “Na een halfuur waren we al verloren gereden. We zaten op een landbouwweg en moesten onder een bareel kruipen. Maar gelukkig konden we al snel weer het jaagpad nemen”, lacht Clint. Met zeven lekke banden en twee zware beklimmingen werd de rit een grote beproeving. “Eén beklimming had een gemiddeld stijgingspercentage van 20%. En we kozen ervoor om af en toe kassei- en grindwegen te nemen in plaats van 15 kilometer om te rijden. 320 kilometer was meer dan genoeg.”
Speciale dag
Rond 22.20 uur bereikten acht renners de Eiffeltoren. Zeven renners fietsten de rit uit. Peter Geldhof stapte in na 140 kilometer. “Het laatste anderhalf uur ging echt heel traag door alle verkeerslichten in Parijs. Toen we op de Champs-Elysées kwamen en rond de Arc de Triomphe reden, begon de euforie op te borrelen. Op een van de volgende rondpunten hoorden we onze supporters roepen en voor we het zelf wisten, stonden we aan de Eiffeltoren en vielen we in elkaars armen. Op dat moment beseften we pas hoe speciaal deze dag was. Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk”, blikt de sportinstructeur terug.
Beter plannen
Of hij nog zulke straffe toeren zal uithalen in de toekomst weet Clint nog niet. “Velen zijn nu al nieuwsgierig naar een volgende uitdaging. Ik weet nog niet wat het wordt, maar ik zal het wel beter proberen plannen en inschatten op voorhand. De fietstocht was uiteindelijk veel extremer dan ik op voorhand in gedachten had”, besluit hij. (Niels Vromant)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
