Na een engagement dat 35 jaar heeft geduurd, neemt Chris Puype afscheid van de brandweer van Leke. Hij trad destijds in de voetsporen van zijn vader, en heeft een zoon die in zijn voetsporen treedt. In al die jaren hielp Chris onder andere het reddingsteam voor dieren oprichten. Bij de brandweer vond hij niet alleen goede collega’s, maar ook en vooral goede vrienden.
Chris Puype is de partner van Nicole Bouve. Hij is de vader van Pieter, die samen met Virginie een restaurant heeft in Werken, van Tine, die leerkracht is in Middelkerke, en van Gertjan, die hem opvolgt als zaakvoerder van De Tuinboer (nu HEDALOC) én nu stagiair-brandweerman is.
“Mijn vader, Alois, was eerste sergeant bij Leke; dat was de eerste generatie. Daarna kwam ik, en nu is er dus ook mijn zoon Gertjan. Ik ben daar fier op en blij mee. Ik ben begonnen in Leke op 1 januari 1988 en ben er altijd gebleven, onder vier bazen: André Vandenhauwele, dan Lucien Vandenberghe, daarna Willy Clarysse, en nu Luciens zoon Filip. Nu ben ik korporaal.”
Intensief
“Ik ben altijd tamelijk intensief met de brandweer bezig geweest. Na enkele jaren werd ik lid van de stuurgroep IGS, Interventie Gevaarlijke Stoffen, daarnaast was ik meewerkend lid van de stuurgroep adembescherming, en lid van de FIST – Fire Stress Team – mensen die vooral brandweerlieden opvangen na een hevig en zware interventie.”
“Mijn grote trots is dat het postje van Leke is uitgegroeid tot een gerespecteerd korps”
Op een bepaald moment werd Chris aangesproken om samen met collega Danny Laplasse een nieuwe werkgroep op te richten: “Een werkgroep rond het redden van dieren, genaamd DRT. Met de steun van onze huidige kapitein Filip Vandenberghe. Dat was het eerste DRT team in West-Vlaanderen. We begonnen met de meest elementaire middelen, maar door het enthousiasme en de steun van al onze leden groeiden we uit tot een vlot werkende ploeg.”
Overal gevraagd
“En toen kwam de zonewerking, eerst met kolonel Robert Van Praet als commandant, en daarna met kolonel Kristof Durnez. In het begin was het een beetje met vallen en opstaan, omdat iedere gemeente voordien op zichzelf was aangewezen, maar er ontstond een grotere samenwerking, we kregen beter materiaal, betere kledij en dergelijke, in de mate van het mogelijke. Dat was een positieve groei, vooral ook voor onze DRT: er kwamen enkele goede collega’s van ander posten bij, het materiaal werd almaar uitgebreider en beter, en algauw werd onze DRT overal gevraagd, zowel dichtbij als verder weg.”
Het hart van Chris ligt bij ‘zijn’ korps van Leke. “Dat zijn niet alleen collega’s, maar ook heel goede vrienden. We kunnen op elkaar rekenen, en dat is van heel groot belang bij interventies en zeker ook erna. Iedereen heeft wel eens een moeilijke periode in zijn leven, maar bij het korps van Leke zijn we er altijd voor elkaar: een heel hechte groep.”
Gifwolk
De interventies die Chris het meest bijblijven, zijn die waarbij kleine kinderen betrokken waren en waarbij dodelijke slachtoffers vielen, en de gifwolk van Zevekote. “Mijn grote trots is dat het postje van Leke is uitgegroeid tot een volwaardig en gerespecteerd korps, dankzij de gedrevenheid van zowel de oudere als de jongere generatie. Ik wil nog graag uitdrukkelijk Nicole bedanken voor haar steun, al die jaren – zonder haar was het niet gelukt. En ook burgemeester Lies Laridon.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
