Elke week duikt KW/Brugsch Handelsblad in het hart van de wijken en gaat het in gesprek met een figuur die zijn buurt uitademt. Deze week is dat Chloë Dalle (32) van Banana Moon Beach Club in de Zeebrugse strandwijk.
Sinds 2013 baat Chloë Dalle samen met haar man Robin Geens de Banana Moon Beach Club uit op het strand van Zeebrugge. Zij zag de voorbije jaren de strandwijk evolueren. “Zeebrugge Bad kruipt langzamerhand uit een diepe put. Ik zie het goed komen, de stad promoot nu ook de troeven van de strandwijk. Het feit dat veel Belgen deze zomer hun vakantie in eigen land zullen doorbrengen, biedt kansen voor Zeebrugge”, zegt Chloë Dalle.
Je bent nochtans van Blankenberge…
“Ik ben een meisje van de kust; in Knokke geboren, opgegroeid in Blankenberge, waar ik school liep in Sint-Jozef Sint-Pieter. Mijn ouders baten de decoratiewinkel Van Raes in Heist uit. Ik heb er vier jaar gewerkt, vooraleer ik met de uitbating van de Banana Moon begon.”
Hoe ben je in de Zeebrugse strandwijk verzeild geraakt?
“Mijn man Robin is havenarbeider, maar heeft een zomerseizoen gewerkt in de Banana Moon. De vorige eigenaars zochten nadien een uitbater. Dat hebben wij één jaar voor hen gedaan, in 2013 hebben we de beach bar overgenomen en uitgebreid. Voordien beperkten de activiteiten zich tot het verhuren van strandcabines en ligzetels. Er was enkel een kleine kiosk met frisdranken. Robin heeft zelf een houten beach bar met lounge zetels getimmerd, naar het voorbeeld van de Blankenbergse strandbars.”
Jullie inspanningen getuigen van opmerkelijk veel vertrouwen in de mogelijkheden van Zeebrugge Bad…
“Toen we gestart zijn, was het nog ça va in Zeebrugge. Je had natuurlijk niet de drukte van Blankenberge, maar er was leven op de dijk met goed draaiende horecazaken als The Old Barrel en de Maritime. Maar Zeebrugge verzeilde in een diepe put, toen de brasserie Falstaff failliet ging en de overname van tearoom De Zandloper faliekant afliep. Nu gaat het weer in stijgende lijn: restaurant Amuzee is een aanwinst voor de wijk en er is deze zomer opnieuw een pop-up bar in De Zandloper. Ook het Brugs stadsbestuur gelooft in Zeebrugge en heeft aanbestedingen uitgeschreven voor foodtrucks op de zeedijk en voor ambulante handel op het strand. De badgasten zullen kunnen kiezen tussen ijsjes, frietjes, gezonde wraps, smoothies en belegde broodjes! Een dame zal zelfs met haar bakfiets door het zandstrand ploegen om de zonnekloppers te bedienen. Ik wens haar veel courage.”
Brugs burgemeester Dirk De fauw roept Belgische toeristen, die geen plaatsje meer vinden in Blankenberge en Knokke-Heist, om massaal naar Zeebrugge te komen. Ben je al het Antwerpse dialect aan het leren?
“Ik heb al in juni gemerkt dat er meer en ander volk naar Zeebrugge komt. Dat hoor je aan de accenten. Naast Brugs heb ik al vaak de zangerige Limburgse tongval herkend. Die reserveren al twee weken op voorhand ligzetels, ook al weten ze niet of het mooi weer zal zijn.”
Kunnen vijf Zeebrugse horecazaken en tien wc’s in het Badengebouw een stormloop van tienduizenden toeristen aan?
“Ik verwacht een grote drukte, de stad voorziet containers met extra toiletten. Het jammere is dat er op de zeedijk geen mogelijkheden meer zijn voor extra horecazaken. Op de plaats waar brasserie Falstaff was, heb je nu een immokantoor. De rest van de dijk is bebouwd met huizen en appartementen. Tegenwoordig plaatsen investeerders in hun contracten dat er geen horeca op het gelijkvloers toegelaten wordt, omdat ze anders de flats op de eerste verdieping niet verhuurd of verkocht krijgen wegens angst voor nachtlawaai. Dat was de reden dat de failliete zaken niet overgenomen werden door andere restauranthouders.”
Wat zijn de troeven en de pijnpunten van Zeebrugge?
“De zee! Het is een grote troef dat het strand 1.600 meter breed is. Sommigen klagen dat ze te ver moeten stappen, maar ik zie het als een pluspunt. Je moet je kinderen niet constant in de gaten houden, omdat ze het gevaar lopen te verdrinken. Wat wel het geval is in Blankenberge, waar het strand veel minder breed is. Voor de mensen die niet zo goed te been zijn, zou er wel een wandelpad moeten aangelegd worden, zodat ook mensen met een rolstoel of buggy tot aan het water kunnen geraken.”
Of een elektrisch treintje inleggen naar de laagwaterlijn?
“Voor de oudere mensen en de kleine kinderen? Ik zou het niet aangenaam vinden als er om de tien minuten een treintje langs mijn strandcabine passeert. Ik herinner mij wel nog uit mijn jeugdjaren een amfibieboot. Dat was echt een attractie voor kinderen, ze stonden te drummen om mee te mogen…. En er wordt al jaren gesproken over een getijdenbad. Dat lijkt mij een goed idee. Ik ben wel geen ingenieur, maar zoiets kost wellicht niet zoveel. Je moet enkel een grote put graven met een leiding naar zee…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier