Een unicum in het damesvoetbal. Cerkelladies Brugge bestaat een halve eeuw en mag zich tot grote tevredenheid van voorzitter Aurora Costenoble koninklijk noemen. Vijftig jaar onuitwisbare herinneringen met als mooiste moment de titel en de beker in hetzelfde seizoen.
Op 4 juni 1971 werd op initiatief van vriendenkring d’ Echte als supportersvereniging van Cercle Brugge voor vrouwelijke fans van groen-zwart een voetbalmatch georganiseerd. Aurora Costenoble was een van de eerste bezielers en scoorde zowaar de allereerste drie doelpunten tegen de Femina’s uit Knokke. Dat was de start van de Cerkelladies die uitgroeiden tot een fenomeen in het Brugse damesvoetbal. Aurora en haar vader Germain Costenoble hebben die vereniging op de rails gehouden.
De voorzitter blikt graag terug op enkele memorabele momenten uit de geschiedenis van haar Ladies. “Het mooiste moment zal altijd de bekerfinale blijven, toen ik veertig jaar geleden die beker overhandigd kreeg en in de hoogte stak”, herinnert Aurora zich. “Uiteraard maakten ons winnende kampioenschap in datzelfde seizoen 1980-’81 onder leiding van trainer Georges D’Hoore en het ontvangen van de Brugse Trofee van Sportverdienste het nog mooier.”
Nationale transfer
Simonne Fockaert is een speelster van het eerste uur. Na testen voor de Belgische voetbalbond kon zij vijf jaar voetballen, als rechtsachter. “Soms vrij hilarisch”, vertelt ze. “Zoals in Veldegem met een pruik en nylonkousen. Bij boer Pollet. Zijn drie dochters voetbalden. Dat veld is er nog altijd. We moesten ons omkleden in de stallingen en wassen in een bassin met water. Toen de Ladies op het Edgard Desmedtstadion speelden heb ik er nog de kantine opengehouden.”
“We hebben ooit gespeeld met een pruik en nylonkousen”
Na het ontstaan van de vereniging volgden er voor de Cerkelladies wedstrijden in het gewest Oostende en in provinciale. Dankzij barragewedstrijden en het forfait van Merchtem mochten ze in 1974-’75 naar eerste nationale. Marleen Verhoye werd de eerste nationale transfer. Zij verhuisde van Izegem, dat toen degradeerde, naar de Cerkelladies om op het hoogste niveau te blijven voetballen. “Georges D’Hoore, vader van Dick, huidig voorzitter van KM Torhout, is mij thuis in Ruddervoorde komen halen. Ik begon als linksvoor en met de jaren trok ik alsmaar naar achteren om als ‘laatste man’ te eindigen. Op die positie werd ik een keer opgeroepen voor de trainingen van de nationale ploeg”, weet Marleen.
“Mijn mooiste herinnering? De match in de Kuip in Rotterdam, tegen een plaatselijke ploeg, voor aanvang van Feyenoord-Ajax met Simon Tahamata.” Het jaar van de dubbel was Marleen er niet meer bij. Bea Van Nuffel, werkzaam bij de politie van Brugge en zus van korpschef Dirk Van Nuffel, begon op jonge leeftijd met voetballen, op zondagmorgen in het Tillegembos met onder meer gewezen Cerclespelers Carlos De Steur en Jan Simoen. “In het middelbaar zorgde ik voor een goed rapport en mocht ik mij van mijn ouders bij de Cerkelladies aansluiten.”
Boerenjaar
Bea was 14 jaar. Twee jaar later maakte zij haar debuut bij de eerste ploeg waarmee ze nadien die historische dubbel greep. “We hadden in dat kampioenenjaar slechts één match verloren. Van de 14 tegengoals waren er vijf op Standard. Met Sandra Temmerman en Christine Deseyne hadden we twee goede spitsen, die elk meer dan dertig goals maakten, een goede verdediging met Josiane David in de goal en er werden goede transfers gedaan met Peggy Vandemaelen, die nu in Oostenrijk woont, en Maria Vandamme. Dat was echt een boerenjaar. Georges speelde daar als trainer een heel grote rol in. Hij plande in welke wedstrijden we moesten pieken. Na een weddenschap mocht hij zijn haar in krullen leggen.”
En toen was er het bekerparcours met de halve finales tegen Veldegem en een week na het vieren van de titel de finale op de Heizel tegen Scherpenheuvel, voor Standard-Lokeren, de mannenfinale. “Alle fans van Standard waren voor ons, want Scherpenheuvel speelde in paars en wit”, pikt Aurora in. Zij is dat seizoen met voetballen gestopt. “We wonnen met 0-9 op Standard Elen. De week nadien volgde mijn laatste match in Overpelt. De ploeg probeerde van alles om mij te doen scoren, maar dat lukte niet. Na het winnen van de titel en de beker zijn we twee seizoenen later gezakt, ook door het Bosman-arrest”, besluit de voorzitter. (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
