Carnegie Hero Fund eert Middelkerkenaar Luc Cicou die man redde van verdrinking: “Ik deed alleen maar mijn plicht”

Luc Cicou (57) is gehuldigd als held en kreeg tijdens de Middelkerkse gemeenteraad een diploma van het Carnegie Hero Fund overhandigd. Hij redde in januari 2018 Oostendenaar Valère Vansteene (62) van de verdrinking, nadat hij met zijn wagen in het kanaal was beland. “Luc is een échte held. Iedereen mag dat weten”, zegt Valère.

Eerst even terug naar 11 januari vorig jaar. Valère, werknemer bij DAB Vloot, was op die koude winterochtend met zijn Nissan Qashqai op weg naar een scheepswerf in de Bargestraat langs het kanaal Oostende-Brugge in de industriezone Plassendale. Het was pikdonker en de potdichte mist maakte het erg gevaarlijk. Om 7 uur sloeg het noodlot toe. In de Bargestraat, die uitkomt op het kanaal, merkte Valère een bochtje niet op. “Ik was daar toen nog maar een paar keer langsgereden”, vertelde Valère destijds. “Ik zocht de afslag naar rechts, maar voor ik het wist reed ik met mijn auto van de kade in het water.”

Lichtje

De rest van het verhaal leest als een thriller. “Ik opende mijn deur, maar ik raakte er niet meteen uit, omdat ik mijn gordel aan had. Het water stroomde naar binnen. Ik zag niets. Toen ik in het water lag, kreeg ik mijn veiligheidsschoenen en jas niet uit. Op dat moment denk je niet na, je handelt instinctief. Ik herinner me zelfs niet dat het koud was. Ik probeerde naar de kade te zwemmen, maar dat ging tergend traag, mijn kleren en schoenen waren veel te zwaar. Toen ik eindelijk de kademuur voelde, had ik niets om me op te trekken. Een seconde dacht ik: moet ik zo aan mijn einde komen? Maar toen zag ik een lichtje heen en weer schijnen.”

Ik heb de dood in de ogen gekeken en ben er nog dankzij Luc, dat verdient absoluut erkenning

Dat lichtje was afkomstig van Luc Cicou, trucker bij de NV Soetaert die daar vlakbij gevestigd is. “Ik was die ochtend in de buurt op een collega aan het wachten. Inderdaad, het was nog donker en erg mistig. Even verderop zag ik de lichtjes van een wagen. Plots zag ik de achterlichten omhoog gaan en waren alle lichten verdwenen. Ik vond dat erg raar, omdat er nergens in de buurt een verhoogje is om over te rijden. Ik ging kijken met mijn zaklamp en zag meteen hoe ernstig de situatie was. Ik riep naar hem dat hij moest volhouden en zocht een manier om hem uit het water te halen. Ik kon hem niet bereiken met de hand. Daarom zette ik me op rubberen ‘fenders’ (een soort stootkussens waar schepen tegen aanmeren, red.) en stak ik mijn benen uit, zodat hij zich daar kon aan vastklampen.”

Trapje

Daarop begeleidde Luc de onfortuinlijke Valère naar een trapje om uit het water te klimmen. Toen Valère terug op het droge was, stonden onder meer collega’s van beide mannen klaar om de eerste hulp toe te dienen. Hij lag zowat tien minuten in het koude water en ontsnapte aan ernstige onderkoeling en de verdrinkingsdood.

Eind goed, al goed, zou je denken. Maar Valère heeft naar eigen zeggen achteraf een erg moeilijke periode gekend. “Ik ben eigenlijk veel te snel opnieuw beginnen werken. Dat was mijn eigen keuze: ik wilde mijn gedachten verzetten. Maar ik had de dood in de ogen gekeken. Dat moment en gevoel kleven nog altijd aan me”, zucht Valère.

Na het ongeval kwam hij via de politie in contact met Luc. Hij is hem toen uitvoerig gaan bedanken, met een doos pralines.

Samen in tranen

“Praten met de man die mijn leven redde, heeft me goed gedaan. Toch bleef het enorm op me wegen. Ik kon het leven niet meer positief inzien en ben daarvoor ettelijke keren bij de psychiater geweest. Het heeft minstens een jaar geduurd vooraleer ik erbovenop was. Ik ben toen voor de tweede keer bij Luc langs geweest om te vertellen dat ik opnieuw positief naar het leven kan kijken. We stonden toen samen in tranen.”

Mensen die elkaar helpen, dáár draait het om

“De koelbloedigheid waarmee hij mij heeft te weten te redden, dat verdient zeker een erkenning”, gaat Valère door. “Het was eigenlijk mijn vrouw Marleen Deschacht (59) die een brief stuurde naar de koning om Luc een medaille te geven. Enkele weken later hadden we al telefoon van Carnegie Hero Fund dat Luc effectief een erkenning krijgt. Ik ben echt blij: Luc moet niet enkel van mij horen dat hij een échte held is.”

Luc, gewezen militair, blijft nederig bij de onderscheiding. “Ik kreeg een verrassende brief waarin stond dat ik een medaille zou krijgen. Het is een diploma geworden. Maar ach, wat maakt het eigenlijk allemaal uit? Mensen die elkaar helpen, dáár draait het om. Ik deed alleen mijn plicht. Uiteraard ben ik blij dat Valère het intussen goed stelt.”