Al meer dan veertig jaar is Fons Roets – (FRO) – schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes. Deze week: Carl Boenders.
Oostendenaar Carl Boenders (59) is de zoon van Gilbert Boenders en Yvonne Schaerlaeken. Hij groeide op in de Lijsterbeslaan en verhuisde naar de Sint-Amandsberglaan. Daar woonde de legendarische ASO-speler en trainer Cyriel Starkey, bijgenaamd Spike, en die adviseerde de twaalfjarige Carl om aan te sluiten bij ASO.
“Ik heb heel de jeugd van ASO doorlopen, met bekende trainers als Herman Vanpachtenbeke, Marcel Zonnekeyn en Raf Delrue”, vertelt Carl. “Als junior speelde ik de finale van de Beker van België, met Raf als trainer. Dirk Maene en Geert Tavernier, die als junior bij de eerste ploeg speelden, kwamen onze ploeg versterken. Met de UEFA-juniores en Roger Dejonghe als trainer, hadden we een goede lichting.”
“Bij de reserven heb ik weinig gespeeld. Ik mocht direct debuteren in de eerste ploeg, met Herman Bellaert, Geert Tavernier, Marc Catrysse en Tijs Wyngaerde. Op voorspraak van Freddy Qvick zaliger, mijn ex-turnleraar in het college, kreeg ik het vertrouwen van trainer James Storme. Ik werd een vaste waarde in verdediging, samen met Nico Muyllaert en Danny Vandeput.”
“Onder trainers Ned Bulatovic en Han Grijzenhout leerde ik veel en evolueerde tot een sterke middenvelder, zowel op de 6 als op de 8. Ik had een niet onaardig schot, scoorde veel vanop afstand en kreeg de bijnaam van Boem-Boem-Boenders. In de krant werd ik vergeleken met Ludo Coeck.”
Ons Achturenhuis
Carl trouwde in 1986 met Karin Vanloo en werd vader van Jorg (34, woont in Veurne en is vader van Leon en Joris). Na zijn glorietijd bij ASO speelde Carl vanaf 1987 bij Gold Star Middelkerke, eerste provinciale), VK Torhout (vierde klasse, met trainer Luc Sanders), SC Menen (met Bernard Verheecke, die zijn manager werd), SV Kortemark (met Jan Simoen) en bij KWS Oudenburg.
“Bij White Star brak ik, wegens externe redenen, midden in het seizoen mijn voetballoopbaan af. Ik werkte tien jaar bij Litto Color en later vijf jaar op de bureau bij Transport Maenhout. In 2000 schakelde ik over naar de horeca, naar de bar van de Fizix, later ook in OTC, waar ik samen met Karine mooi werk leverde en de tennissport socialer heb gemaakt. Op zeker ogenblik kwam aan het licht dat OTC, als concessionaris van stad, niet mocht onderverhuren, en dan zijn we, samen met Nick Rosselle, begin 2003 uitbaters geworden van Ons Achturenhuis in de Louisastraat.”
Nek gebroken
Dat was van korte duur. Op donderdagavond 23 juli 2003 fietste Carl langs de zeedijk naar huis. Hij moest uitwijken voor een meeuw en viel naast de dijk met zijn hoofd tegen een strandtent. Door de val brak hij zijn nek. Hij werd pas de volgende morgen gevonden en meteen naar de spoed gebracht voor een operatie. Toen hij wakker werd, kreeg hij te horen dat hij verlamd was van de tepellijn tot aan zijn voeten.
“Ik kon het eerst niet geloven, maar kreeg mijn armen niet boven mijn deken. Wat volgde, was revalidatie in de IMBO. Daar liep ik vlug een doorligwonde op. Via Jan Bourgeois kon ik terecht in UZ Gent en daar revalideerde ik een jaar keihard, tot ik er sterretjes van zag. Ik was zwaar beperkt in mijn handelingen, met handfunctie nul, maar leerde mezelf aankleden, de transfer van bed naar rolstoel doen, en ben tenslotte alleen gaan wonen, in een appartement in de E. Laponstraat in Oostende.”
“In 2007 ben ik gescheiden en in 2008 leerde ik Lieve Cauwels kennen, een geschenk uit de hemel. Ik had met veel inspanning zelfstandig leren werken en chatten op de computer. We ontmoetten elkaar online, maar ik wilde Lieve horen en zien. Toen ik vroeg of ze bij mij wilde komen ontbijten met boterkoekjes en koffie, zei ze ja. Lieve was al tien jaar gescheiden, en woonde in Oedelem met twee zoontjes. We zijn vrienden geworden, en ze is blijven komen.”
“In 2009 zijn we op kerstavond op tv gekomen, in ‘Hart Voor Elkaar’. In de Sea King helikopter, die opsteeg in het midden van het KVO-terrein, vroeg ze mij ten huwelijk, en in 2010 zijn we getrouwd. Tot 2017 woonden we op de Konterdam, en na een tussenpoos in de Grintweg hebben we het geluk gehad dat de zoon van Lieve, mijn plus-zoon Jasper Rotsaert, in Bredene een nieuwe woning – plat en met een grote tuin – kon kopen en aan ons wilde verhuren.”
Marathons gereden
“Ik ben beperkt in mijn bewegingen, maar heb de mentaliteit van een sportman. In mijn rolstoel heb ik prestaties verricht die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Lieve heeft me de energie gegeven om in 2009 de marathon van Flanders Fields uit te rijden. Ik heb vier marathons gereden, Lieve met de fiets, ik met de handbike! Nu rijden we bij goed weer twintig of zelfs dertig kilometer, tegen tien à twaalf per uur.”
“Na mijn recente hersenbloeding heb ik me een handbike met elektronische ondersteuning aangeschaft. Mijn cijfergeheugen laat me soms in de steek, maar Lieve staat me in alles honderd procent bij. We krijgen ook heel veel steun van de buren, Jacky en Rebecca, Jules Caluwaerts (oud-doelman van Antwerp) en zijn vrouw Gudrun, en Ivan Haevermaet, zoon van Pierre, oud-speler van ASO. Elke dag geniet ik van het leven, hoe moeilijk het ook is. Ik heb hulp nodig voor de kak en de plas, maar ik steek al mijn energie in een gezonde mentaliteit. Elke dag ben ik blij dat ik leef. Ik wil minstens tachtig worden!”
(FRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
