“Ik kan nu 100 procent zeker zeggen dat ik geen corona heb. Maar weet jij dat wel zo zeker?”, lacht Carine Van Poucke (51), die wekenlang samen met haar vriendin in quarantaine zat in een hotel in Tenerife.
Ze was niet naar Tenerife gegaan om aan het zwembad te kunnen luieren, vertelt Carine Van Poucke met een knipoog, een paar dagen na haar terugkeer naar België. Wandelen, dát wilde ze doen. Helaas stak het coronavirus daar een stokje voor.
“Dat was een serieuze streep door onze rekening. Toen we op 25 februari in het hotel het buffet opzochten, bleek iedereen er plots een mondmasker aan te hebben. Niets speciaals, dachten we. Tijdens de zandstorm twee dagen ervoor droegen velen ook een masker. Maar deze keer hoorden we hier en daar het woord ‘corona’ vallen. Nog geen uur daarna mochten we het hotel niet verlaten, en ‘s middags werd iedereen naar zijn kamer gestuurd. We kregen alleen een appel, wat water en een pistolet mee.”
Spreekbuis
Carine en haar vriendin waren er zich dan nog niet van bewust dat ze die kamer een tijdje niet zouden mogen verlaten. De dokters lieten op zich wachten, waardoor de ongerustheid toenam. Na het doktersbezoek mochten de hotelgangers zonder symptomen zich toch opnieuw vrij bewegen in het hotel. Anderen bleven in quarantaine op hun kamer, tot ze de ‘swab-test’ konden ondergaan.
“Ook buiten het hotel was de chaos compleet”, zucht Carine. “Het Belgisch consulaat maakte er een zootje van en stuurde een boel verwarrende informatie. Eerst zou onze Ryanair-vlucht niet doorgaan, dan weer wel, op een andere datum en plots kon je met het eerste vliegtuig naar huis, nádat je getest was op het corona-virus. Daar kwam bij dat ik als woordvoerster door een legertje journalisten aan de tand werd gevoeld. Mijn hoofd stond op barsten.”
“De burgemeester zou me komen halen in Tenerife met de helikopter, grapte hij”
“Gelukkig waren er opbeurende berichtjes vanuit het thuisfront. De burgemeester van Spiere-Helkijn sms’te zelfs dat hij me zou komen halen met de helikopter en het gemeentebestuur zou ons komen insmeren”, lacht ze.
Corona-vrij
Op 4 maart, na een week in afzondering, kwam alles uiteindelijk in een stroomversnelling. Het consulaat liet weten dat alle Belgen met een TUI-vliegtuig naar huis konden. Op 5 maart zat Carine eindelijk op het vliegtuig naar Zaventem.
Na haar aankomst kreeg ze de raad elke dag te controleren of ze koorts had. Voor haar werkgever, CVO De Vlaamse Ardennen (volwassenonderwijs, red.), en voor lerares Carine zelf was dat onvoldoende: ze wilden zekerheid. Bij AZ Groeninghe in Kortrijk ving ze bot omdat er onvoldoende tests voor iedereen waren, maar bij de huisarts kon het wel.
“Ik kan nu zeggen dat ik coronavrij ben”, grinnikt Carine. “Maar ben jij dat wel? Hier en daar wordt wel nog eens raar gekeken, maar als mensen horen dat ik getest ben, is die argwaan weer verdwenen. Het doet echt deugd om opnieuw in Spiere-Helkijn te zijn. Ik ben blij om, gezond en wel, te kunnen gaan werken.”
(Jan Steenhoudt)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier