Carine Spileers (53) uit Avelgem sluit eind augustus de deuren van haar kinderdagverblijf Mousti in de Neerstraat. Het statuut dat onthaalmoeders missen, doet haar de das om.
Door Els Deleu
Carine Spileers stopt volgende week vrijdag met haar kinderdagverblijf Mousti in de Neerstraat. Ze bracht eind juni de ouders op de hoogte en kreeg begin juli te horen dat ze vanaf 1 september aan de slag kan in GO basisschool De Toekomst om er ‘s morgens en ‘s avonds de buitenschoolse kinderopvang en ‘s middags de refterdienst te verzorgen.
“Voor alle kinderen werd een oplossing gevonden. Twee kinderen starten op school, er gaan er vijf naar de opvang van De Toekomst, eentje naar ‘t Viencentje en eentje naar een onthaalmoeder. Indien nodig bleef Mousti nog een maand langer open. Dan zou er iemand inspringen op de uren dat ik moest werken. Dit zal nu dus niet nodig zijn. Ik ben tevreden dat iedereen ergens terecht kan, want mijn hart ligt bij mijn kinderopvang en mijn kindjes!”
Meer vrije tijd
Het zal raar doen voor Carine. Ze zorgde ook voor haar kleinkinderen. “Eentje moet ook nog naar een andere kinderopvang”, zucht ze. Carine vreest een beetje voor de tijd die nu vrij komt. “De eerste maand zal dit nog geen probleem zijn, want ik moet dit huurhuis nog vrijmaken. Ik zal ook tijdens de vakanties thuis zijn, maar dan zullen de kleinkinderen nog wel langs komen.”
Carine Spileers woont in Avelgem. Ze had vijf kinderen maar de oudste zoon is overleden. Er zijn ook twee kleinkinderen. Ze studeerde in 1984 in Stella Maris in Kortrijk af als kinderverzorgster en ze zou verder verpleegkunde studeren.
Tien jaar nanny
“Een gezin uit Moen zocht echter een nanny en ik ben er begonnen. Ik deed het graag en het heeft me niet meer losgelaten. Ik heb dit tien jaar gedaan tot ik thuis gebleven ben om mijn schoonvader te verzorgen tot hij naar een verzorgingstehuis kon. Ik kreeg ook mijn vierde kind en vanaf dan ik ben thuis gebleven om te beginnen werken als onthaalmoeder. Na een jaar ben ik met de kinderopvang naar een apart pand verhuisd en kwam ik hier in de Neerstraat terecht.”
“Ik heb de kinderopvang nog gerund samen met mijn dochter. Zij was echter niet vrij op woensdag- en vrijdagnamiddag, en dan kwam mijn oudste zoon me helpen. Mijn oudste zoon is vier jaar geleden echter overleden bij een verkeersongeval.”
Ik houd financieel niets meer over aan mijn werk waarvoor ik dagelijks 12 uur aan de slag ben
“Aangezien mijn dochter ook liever ander werk had gedaan, zocht ik naar een voltijdse medewerker. Ik vond iemand die haar studies als verpleegkundige weer wou opnemen en één dag per week naar school moest. Voor één dag kon ik wel nog rekenen op familie en vrienden.”
“Ik mocht voor 7 baby’s en 11 peuters zorgen. In februari moest mijn medewerkster echter op stage en kon ze veel minder komen. Ik ben bewust beginnen afbouwen en nam geen nieuwe kinderen meer aan, ook wetende dat er geen goed statuut is voor onthaalouders en dat ik niets van pensioen opbouw. Door een echtscheiding moet ik nu als alleenstaande de volledige sociale bijdrage voor zelfstandigen betalen, wat maakt dat ik financieel niets meer over houd aan mijn werk waarvoor ik dagelijks 12 uur aan de slag ben.”
“Ik moest in het begin van het jaar ook een Aaronsysteem installeren om de aanwezigheden te registreren. Ik had hier nog geen internet en aangezien alles via de computer gebeurt, moest ik ook een tablet aankopen. Gelukkig kreeg ik hiervoor een subsidie van 1.000 euro. De kinderen hebben nu allemaal een pasje en bij het binnenkomen en verlaten van de opvang moeten ze scannen. Het stoort me dat ze ‘een nummer’ worden. De decreten voor de kinderopvang zijn ook allemaal veranderd. Toen ze toegepast moesten worden, wisten we zelfs nog niet wat ze inhielden.”
Hangbuikvarkentjes
In de tuin van kinderopvang Mousti staat er een caravan en kunnen de kindjes echt ravotten. “Ze hebben zoveel fantasie om buiten te spelen ‘s namiddags. In de voormiddag spelen we meestal binnen.”
Veertien jaar geleden zocht een vriend van Carine een tijdelijk verblijf voor twee hangbuikvarkentjes. “Ze kwamen hier terecht. Hij zou zorgen voor een oplossing maar ze zijn hier blijven hangen. De hangbuikvarkentjes zijn heel kindvriendelijk. De kindjes kijken er ook graag naar.”
Carine zoekt nu dringend een oplossing voor die hangbuikvarkentjes. “Nu de opvang sluit, zal ik hier ook niet meer huren en moeten we dus een andere plaats voor hen vinden. Er is interesse uit een kinderboerderij, maar niets is zeker. Wie zich geroepen voelt, mag me bellen op 0475 50 98 21”, geeft Carine nog mee.
