‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waar meer dan 500 jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven. Twintig jaar later confronteren we ze met hun uitspraken van toen. Deze week onderwijzeres Freuke De Clerck uit Brugge.
“Al van in mijn kindertijd wou ik juf worden, maar ik vrees de lerarenstress”
“Als je je job goed wilt doen, komt daar altijd wat stress bij. Maar die stress mag niet verlammend werken. Ik ben blij dat ik voor het onderwijs gekozen heb en heb, gelukkig maar, nog geen burn-out meegemaakt. Ik doe mijn job na twintig jaar nog altijd heel graag en beantwoord zeker niet aan het cliché van de uitgebluste leerkracht die voortdurend zit te klagen over het onderwijs. Voor ik mijn opleiding startte, twijfelde ik tussen de job van onderwijzer en regent in het lager secundair onderwijs. De keuze voor het lager onderwijs was de juiste, het zorgende zit in mij.”
“De kinderen zijn spontaner, minder beleefd en minder respectvol tegenover volwassenen dan in mijn kindertijd”
“Heb ik dat twintig jaar geleden echt gezegd? Ja, ik herinner het mij vaag, na een stage in het vierde leerjaar. Toen al waren de leerlingen mondig, het is aan de leerkracht om er op de juiste manier mee om te gaan. Je moet je aanpak als onderwijzer afstemmen op de mondigheid van de kinderen. Pas dan kan je veel bereiken met de leerlingen. Het respect van de kinderen voor hun leerkracht in het lager onderwijs valt best wel mee, hoor! Ik put nog altijd veel plezier in het voor de klas staan.”
“In het onderwijs moet je niet voor werkloosheid vrezen. Er is een voldoende aanbod aan vacatures”
“Toen ik in het laatste jaar van de Normaalschool zat en mijn diploma dus nog niet op zak had, kreeg ik al een telefoontje van de directeur van het Sint-Lodewijkscollege in de Zandstraat, met de mededeling dat hij een job voor mij had. In mijn klas in Torhout zaten we met twee studenten uit Brugge. Onze pedagoog wist dat er in die lagere school een plek vrij kwam en gaf mij de tip om een sollicitatiebrief te schrijven. Ik heb dus in heel mijn carrière nog maar één sollicitatiebrief moeten versturen! Met andere woorden: ik heb veel geluk gehad bij de start van mijn loopbaan. Ik geef al bijna mijn hele carrière les aan het tweede leerjaar, op een korte uitzondering na. Vandaag is de situatie heel anders, voor beginnende leerkrachten is het heel moeilijk om aan een vaste klas te geraken. Ze moeten vaak van school veranderen, sommige jonge collega’s stappen dan uit het onderwijs bij gebrek aan standvastigheid.”
“Ik heb geen haast om op eigen benen te staan, het is te knus en te gezellig bij mijn ouders”
“Ik ben inderdaad opgegroeid in een heel warm nest en probeer dat nu ook aan mijn twee kinderen aan te bieden. Ik deed die uitspraak net voor ik twintig werd. Vier jaar later heb ik de liefde van mijn leven ontmoet, mijn man Kristoff Van Landegem. Ik ben heel snel bij hem ingetrokken. Kristoff was een vriend van mijn broer, mijn schoonzus heeft ons gekoppeld. In die tijd baatte mijn broer restaurant Pili Pili in de Hoogstraat in Brugge uit. In de weekends hielp ik wat. Ik werd er tot over mijn oren verliefd op een klant. Korte tijd later organiseerden mijn broer en schoonzus een dubbele date…”
“Als ik verdrietig ben, pak ik mijn chihuahua eens goed vast”
“Dat was mijn ratje in mijn tienertijd. Sinds een jaar hebben we nu ook een hond in huis: Boris, een cockerspaniël. De kinderen hebben jaren gezaagd om een hond en hebben uiteindelijk hun zin gekregen. Boris is ook een knuffelbeer, we krijgen er zoveel liefde van.”
“In de zomer van 2000 kon ik voor het eerst niet op reis, dat stemde mij verdrietig”
“Ik herinner mij niet meer de reden waarom we niet op reis gingen die zomer. In mijn kinderjaren trok ons gezin er meestal met de campingcar op uit. Reizen is en blijft een grote hobby van ons. We zijn onder andere al in Brazilië en Costa Rica geweest. Deze zomer zijn we niet naar het buitenland getrokken: door corona hielden we een staycation in Knokke. Met de hele familie, inclusief mijn ouders en mijn broers, hebben we samen een strandcabine gehuurd. ‘t Was mooi weer deze zomer aan zee, dat zorgde voor een echt en leuk vakantiegevoel.”
“Geluk is schoon werk hebben waarbij ik mij goed voel en gelukkig getrouwd zijn met twee prachtige kinderen. Aanvankelijk droomde ik van vier kinderen, maar omwille van mijn job in het onderwijs zal het wel bij twee kinderen blijven”
“Inderdaad, het is bij twee kinderen gebleven, maar er is wel nog een hond bij gekomen. De drie dingen waarvan ik twintig jaar geleden droomde, zijn uitgekomen! Ik hou van mijn job als onderwijzeres. Ik ben terecht gekomen op een school met een heel tof team. Ik ben nog altijd gelukkig getrouwd met Kristoff en heb twee prachtige kinderen. Wat kan een mens nog meer wensen?”
Hieronderleest u het oude artikel van 20 jaar geleden in het Brugsch Handelsblad
Freuke De Clerck vierde op zaterdag 11 december haar verjaardag. Haar Finse naam staat voor ‘vrouw’ en in 2000 wordt ze twintig, maar haast om op eigen benen te staan heeft de onderwijzeres-in-spe niet. Want het is veel te knus en gezellig, zegt ze, daar onder de vleugels van moeder Arlette Devriese en voetbaltrainer Jan Simoens (beiden bankbedienden) in Ver-Assebroek. Ook voor plagerijen van Koenraad (27) en Reinout (24) hoeft Freuke niet het huis uit. Want net zoals haar stiefzus Hilde Simoens stapten de grote broers dit jaar in het huwelijksbootje.
Freuke De Clerck17 december 1999
Freuke De Clerck vierde op zaterdag 11 december haar verjaardag. Haar Finse naam staat voor ‘vrouw’ en in 2000 wordt ze twintig, maar haast om op eigen benen te staan heeft de onderwijzeres-in-spe niet. Want het is veel te knus en gezellig, zegt ze, daar onder de vleugels van moeder Arlette Devriese en voetbaltrainer Jan Simoens (beiden bankbedienden) in Ver-Assebroek. Ook voor plagerijen van Koenraad (27) en Reinout (24) hoeft Freuke niet het huis uit. Want net zoals haar stiefzus Hilde Simoens stapten de grote broers dit jaar in het huwelijksbootje.
Het scheelde niet zo veel of je was een kerstekindje. Wat betekent kerstdag voor jouw?
Freuke De Clerck : “Ik ben verschrikkelijk content dat de boom er weer staat. Elk jaar versiert mama hem totaal anders en dat maakt het steeds opnieuw een verrassing om thuis te komen. “Wat zal er nu weer staan?” Dit jaar is het een puntige buxus met sneeuwballen. Ook op kerstavond zelf kan ik nauwelijks wachten. Het doet altijd enorm deugd om met de familie weer samen te zijn.”
Heeft Kerstmis voor jouw ook nog een christelijke betekenis?
Freuke De Clerck : “Tja. Van dat christelijke is veel verloren gegaan… Kerstmis staat vandaag voor de boom en de cadeautjes. Vroeger gingen we altijd naar de laatavondmis. Te voet, met het ganse gezin. Dat was geestig. Vandaag is er hier op Ver-Assebroek geen nachtmis meer.”
Kijk je evenveel uit naar oudejaar?
Freuke De Clerck :”Daar maak ik minder tamtam rond. We gaan met vrienden uit eten naar ‘t Putje en zetten nadien een stapje in Brugge. ‘t Is mij gelijk naar waar, als ‘t maar gezellig is en ik bij mijn vriend Xavier Maes (21) kan zijn. Het enige wat ik bijzonder aan het millenniumfeest vind is het nummer. Tweeduizend. Voor de rest laat het me koud. Het is commercieel opgeblazen.”
Je zit in je tweede jaar leraresopleiding in Torhout. Popel je al om voor de klas staan?
Freuke De Clerck : “Toen ik klein meisje was wist ik al dat ik later juf zou worden. Ik moet veel aan mijn studies en stages werken, maar doe het ook dolgraag. Eventjes heb ik getwijfeld of ik geen regentaat zou volgen. Je bent net afgestudeerd aan de Frères, richting Latijn en Moderne Talen, en mensen verwachten dan dat je ‘hoog grijpt’. Nu ben ik blij dat ik mijn eigen weg ben gegaan. Les geven aan de lagere school vind ik veel creatiever dan in het middelbaar onderwijs. Ik hoef gelukkig niet voor werkloosheid te vrezen. Er is aanbod genoeg.”
Heeft de medaille ook een andere kant?
Freuke De Clerck : “Ik denk soms wel eens aan die fameuze lerarenstress. Onlangs had ik een zeer zware stage in een vierde studiejaar. Op zo’n momenten zeg zelfs ik – en ik ben nog maar 19! – dat het ‘in mijn tijd’ toch anders was. Kinderen zijn veel spontaner, minder beleefd en respectvol naar leraars toe. Maar dat schrikt me niet af. Integendeel, het is des te meer een stimulans om er iets aan te doen. Ik hoop de gasten iets te kunnen bijbrengen. Je beleeft bovendien vooral veel plezier aan het voor de klas staan. Soms brengt een leerling zelfs een cadeautje voor me mee…”
Is er iets waar je trots op bent?
Freuke De Clerck : “Ik ben de fiere tante van Koenraads schatten van kinderen Ruth (3) en Rian (2). Ook ben ik al meter van mijn vijfjarig nichtje Veerle Couvreur. Waar ik ook wel een beetje trots op ben is mijn chihuahua Naîma. Mama is niet echt tuk op honden, dus besloten we maar meteen het kleinste ras ter wereld te kopen. Iedereen lacht met haar, maar ik zie het beestje toch dolgraag. Als ik bijvoorbeeld verdrietig ben dan pak ik haar eventjes dicht bij me. Met de hond gaan wandelen is een ander paar mouwen. Mensen uit de buurt denken dat je met een rat op stap bent. (schatert) Neen, die eer laat ik aan m’n vader…”
Over je stiefpa gesproken. Hij was jarenlang speler bij Club en Cercle Brugge en traint vandaag FC Varsenare. Hoe staat het met jouw conditie?
Freuke De Clerck : “De voetbalcarrière van mijn vader… Nog zoiets waar ik enorm trots op ben. Toen hij zelf nog speelde ging ik naar alle matchen kijken. Maar sinds papa niet meer op het veld te zien is, zie je ook mij veel minder op de tribune. Soms kijk ik nog eens ‘noodgedwongen’ mee naar een match op tv. Dat is maar half zo leuk. Je kunt niet ècht meeleven met het spel.”
“Mijn actief sportief leven beperkt zich tot een wekelijkse fitnessuurtje. Samen met mama ga ik naar mijn zus die het centrum Lifestyle uitbaat in Beernem. En af en toe gooi ik een balletje in Top’s Bowling in de Generaal Lemanlaan. Mijn vriend Xavier Maes (21) werkt er.”
Heb je nog andere hobby’s?
Freuke De Clerck : “Uitgaan. Iets drinken in de Break of in de Ierse pub. Maar ik ben vooral te vinden voor de gezellige dingen: een filmpje meepikken, iets gaan eten, een motorritje met Xavier… Ook ga ik elk jaar op reis. Vroeger trokken we met de campingcar naar Frankrijk. Heel geestig. Sinds mijn broers het huis uit zijn nemen we wel eens vaker het vliegtuig naar Mallorca en Turkije. Dit jaar kon ik voor de eerste keer niet op reis. Daar voel ik me verschrikkkelijk slecht bij. Neen. Volgend jaar ben ik zeker weer weg.”
Wat is Het Geluk voor jouw?
Freuke De Clerck : “Schoon werk hebben waar ik me goed voel in mijn vel. Gelukkig getrouwd zijn. En twee kinderen. Het waren er altijd vier, maar sinds ik zelf les geef zie ik dat niet meer ziten…”
(Suzanne Bauwens)
Ik was 20 in 2000
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier