Cecile Ryon (85) en René Boone (90) van café Saint-Joseph in Haringe vierden hun briljanten huwelijksjubileum. Cecile heeft altijd in het café gewoond en wil café Saint-Joseph openhouden zolang ze het nog aankan. Schepen Klaas Verbeke bracht de familie een bezoek.
René Boone zag op 6 oktober 1934 het levenslicht in Haringe. Hij kende Cecile Ryon van café Saint-Joseph natuurlijk al vrij goed. “We trouwden op 26 juli 1960. Ik volgde een opleiding tot elektricien. Na een jaar werken moest ik mijn militaire dienst vervullen. Ik was gekazerneerd in Koksijde en ben uiteindelijk beroepsmilitair geworden. Ik volgde een cursus om aan helikopters te mogen werken. Natuurlijk heb ik ook wel eens meegevlogen, maar zelf ben ik nooit piloot geweest. Eigenlijk ben ik maar één jaar buiten Koksijde geweest, toen ik een opleiding volgde in Goidsenhoven (Tienen). Afgezien daarvan heb ik altijd in Koksijde gewerkt. Aan helikopters sleutelen was mijn passie, maar toen ik na 30 jaar dienst met pensioen kon gaan, heb ik het toch niet gelaten. Ik kon toen immers vaker meehelpen met mijn vrouw Cecile in ons café Saint-Joseph in het centrum van Haringe. In het café waren diverse verenigingen gevestigd. We hadden ook een feestzaaltje waar maaltijden, feesten en bruiloften plaatsvonden. Het is ook altijd het clublokaal geweest van de wielerclub Haringe Sportief, die elk jaar minstens twee wielerkoersen organiseert. De inschrijvingen en prijsuitreiking zijn dan steeds hier”, vertelt René.
Geen opvolging
Cecile Ryon, geboren in Poperinge op 23 november 1939, groeide op in café Saint-Joseph, dat al sinds mensenheugenis een café is. Er hangt een affiche uit 1882, toen haar grootvader Serafin Ryon een karabijnschieting organiseerde. Later namen haar vader Remi en moeder Martha de zaak over. “Ik ben opgegroeid in het café, en met de hulp van onze kinderen wil ik ermee doorgaan zolang het kan. Er zal toch geen opvolging zijn, zeker niet binnen de familie. Er zijn immers zware kosten nodig om het café weer helemaal in orde te maken. Ik ben altijd graag onder de mensen geweest, daarom doe ik het nog steeds met plezier. Pas toen mama Martha ermee stopte, ben ik op mijn 40ste fulltime cafébazin geworden. Voordien ben ik altijd blijven werken. Toen er hier nog feesten en maaltijden waren, hadden we eerst een kokkin, maar later heb ik het zelf gedaan. Ik hoop er nog jaren mee door te kunnen gaan, want ik zit graag in gezelschap”, aldus Cecile.
Het café is elke dag open van 10 tot 13 uur en van 17 tot 21 uur. “En ik hou me aan die vaste uren, dat weten onze klanten. Op donderdagvoormiddag en op dinsdag zijn we gesloten”, zegt Cecile. “Het aantal cafégangers is hier, net als op veel andere plaatsen, sterk verminderd. Vooral na corona. Onze meeste vaste klanten nu zijn vooral gepensioneerden. Vaste gespreksonderwerpen zijn dan ook de sterfgevallen in de streek en gebroken heupen”, lacht Cecile.
Nageslacht
Het gezin kreeg drie dochters: Martine, Christine (†) en Carine. Er zijn vijf kleinkinderen: Arne, Lore, Lien, Sam en Tom; en vier achterkleinkinderen: Jean, Rozan, Dré en Fil.
