Bredene: “Het wordt moeilijk om opvolgers te vinden”

Voor wie zich de voorbije jaren ergerde aan de zoveelste spoorwegstaking hebben we slecht nieuws. De Bredense Krak van 2017 is niet alleen een voormalig spoorwegman, hij is bovendien voorzitter van ACV Bredene.

Ze zijn stilaan een uitstervend ras: de Bredenaars die hier zowat geboren en getogen zijn. Ivan De Mey (59) is er nog zo eentje. “Mijn ouders hielden ooit het café ‘Mijn vertrouwen’ in de Polderstraat, beter bekend als ‘de hondenclub’ omdat… een hondenclub er zijn lokaal had en over de deur, op een pleintje, zijn tornooien organiseerde”, zet Ivan De Mey zijn verhaal in. “Maar goed, dat is alweer 35 jaar geleden.”

ACV-militant

Ivan ging naar de basisschool op een boogscheut van zijn ouderlijk huis, in de Europaschool. Na zes jaar Atheneum in Oostende ging het richting legerdienst, waarna Ivan het legeruniform inruilde voor dat van treinbegeleider. “In die tijd werd je als groentje eerst richting Antwerpen en Brussel gestuurd. Na enkele jaren dienst werd Oostende dan mijn thuishaven”, klinkt het.

Ondertussen was Ivan ook ACV-militant geworden. “Na enige tijd werd ik deels vrijgesteld en werkte ik halftijds voor de vakbond vanuit Roeselare. Nu ik erover nadenk, ook toen werden de spoorwegen al geconfronteerd met personeelstekort en problemen om vakantie te nemen…”

“Het wordt alsmaar moeilijker om nieuwe vrijwilligers te vinden”

Twintig jaar geleden werd Ivan voorzitter van ACV Bredene. “Er is veel veranderd sinds die tijd. Ons ledenbestand veroudert, net als ons bestuur trouwens. Het wordt alsmaar moeilijker om nieuwe leden, laat staan vrijwilligers te vinden. Ons ledenfeest wordt daarom nog maar tweejaarlijks georganiseerd. Zo krijgen we misschien nog een 100-tal leden (ACV Bredene telt vandaag nog 2.500 leden, red.) bijeen. Het verenigingsleven gaat achteruit en dat laat zich ook bij ACV gevoelen. Zo is Bredene samen met Oostende en Blankenberge de enige overblijvende kustafdeling.”

Smoefeltoer

Ondanks het uitblijven van nieuw, jong bloed blijft ACV Bredene jaarlijks uitpakken met wat het troetelkindje is van Ivan en de 25 ACV-vrijwilligers die alles in goede banen leiden: de Smoefeltoer. “De tocht krijgt jaarlijks 500 fietsers aan de start en brengt steeds geld in het laatje van het goede doel: Sint-Vincentius Bredene, Kom op tegen kanker… Toeristen komen er elk jaar zelfs speciaal voor naar Bredene afgezakt. Dat doet ons wel iets. Vooral omdat de organisatie ervan zoveel vergt. In dat verband wil ik toch even benadrukken dat ik deze titel ook en vooral te danken hebben aan mijn collega-bestuursleden en dito vrijwilligers”, besluit de 59-jarige Ivan De Mey.

“Zelfs vertraging op mijn laatste werkdag”

Ivan De Mey is behalve een loyaal ACV’er ook een spoorwegman in hart en nieren, met talloze straffe verhalen en een mening. “Het doet me pijn dat de spoorwegen er vandaag nog slechter aan toe zijn dan toen ik er vier jaar geleden afscheid nam. De mannen en vrouwen van het spoor hebben het nog altijd lastig om vakantie te krijgen. Treinbegeleiders moeten vandaag 9 uur aan een stuk op de trein aanwezig zijn en worden steeds vaker met agressie van de reizigers geconfronteerd. Iemand tegenhouden die op een vertrekkende trein wil springen, het blijft een hels karwei. Een collega in Wallonië is zo ooit twee benen kwijtgeraakt. Dat sommige collega’s er onderdoor gaan, verbaast me niet. Soms wordt een vandaal van de trein geplukt en stapt hij een halte verder gewoon weer op. Het is dus echt vechten tegen de bierkaai voor mijn oud-collega’s.”

Ivan houdt ook enkele leuke anekdotes over aan zijn carrière als treinbegeleider. “Wie Ivan mee had aan boord, weet dat de trein niet op tijd zal aankomen. Er gebeurde altijd wel iets. Zo ben ik op een verkiezingsdag ooit eens maar net op tijd in het kiesbureau geraakt nadat onze trein een wagen had geramd nabij Landegem. De inzittenden waren gelukkig tijdig uit de wagen geraakt, maar we vonden ze niet meteen. De wagen was namelijk een kilometer verder meegesleurd door de trein. Uitgerekend op 1 april had ik ook eens een reiziger die een epilepsieaanval kreeg. Ik ging meteen op zoek naar een dokter in de andere wagons. Toen ik terug bij het slachtoffer kwam, was de man al aan de beterhand. Hij was echter zijn vals gebit kwijt. We hebben toen de hele trein afgezocht en de poetsploeg ingeschakeld achteraf. Het gebit is nooit meer gevonden. Zelfs op mijn laatste werkdag had ik vertraging. We waren net buiten Oostende zowaar nog op tijd. Mijn collega’s kwamen me daarvoor al feliciteren. Maar wat gebeurde? De trein kreeg op een boogscheut van het station nog panne… Niet te geloven.”

Bio Ivan De Mey

Privé

Ivan De Mey (59) werd geboren in Oostende. Hij is getrouwd met Josiane Rosseel, naaister van opleiding en vandaag poetsvrouw in een zorghuis in Wilskerke.

Opleiding en loopbaan

Ivan is een gepensioneerd treinbegeleider bij de NMBS en is 20 jaar voorzitter van ACV Bredene.

Vrije tijd

Lopen, fietsen en wandelen bij de Keignaerttrappers. Ivan zorgt ook dagelijks voor zijn 93-jarige moeder, die nog alleen woont. Hij supportert voor Cercle Brugge en speelde zaalvoetbal in de LZVB bij FC Optiek Decombel. Als kind was Ivan een begenadigd driebander en leerling van Ludo Dielis.