Na een carrière van 45 jaar bij de Tieltse brandweer ging afgelopen zaterdag Luitenant Robert Hoste officieel op verdiend pensioen.
Majoor Lieven Rijckaert loofde hem voor zijn jarenlange engagement en inzet voor het korps en toonde verloren gewaande foto’s uit de rijk gevulde carrière van Robert.
Met een vader en twee nonkels die al bij de brandweer actief waren, kreeg Robert de liefde voor de job met de paplepel mee. Hulp verlenen aan mensen in nood bleek al snel zijn roeping te worden. In zijn actieve loopbaan deed hij dat als redder in het stedelijk zwembad van Tielt, maar ook zijn hobby’s stonden steeds in het teken van veiligheid. Robert was zo meer dan 10 jaar actief lid van het Rode Kruis.
Pijnlijke momenten
45 jaar brandweerman zijn, betekent ook geconfronteerd worden met veel leed. “De interventies met overlijdens blijven zeer pijnlijk, zeker als je nog gevochten hebt voor een leven, maar als die persoon de strijd toch verliest”, vertelt Robert. “Op die momenten vraag je je toch af of je nog iets meer had kunnen doen. De interventie die me het meest is bijgebleven, is die waar we net 50 jaar bevrijding vierden en ik als brandweerman opgeroepen werd. Bij aankomst bleek mijn moeder het slachtoffer te zijn die een hartaanval gekregen had. De dag na de interventie is ze helaas toch overleden. Maar ook het verkeersongeval met de vijf verkoolde mensen in Aarsele en de langdurige brand bij Latexco blijven op mijn netvlies gebrand.”
Seaking brengt redding
Veel betere herinneringen heeft Robert aan de ontzetting van enkele mensen in Aarsele die ze door de overstromingen niet konden bereiken. “Door een telefoontje van mij was er nog geen kwartier later de Seaking uit Koksijde ter plaatse met duiker, iets waar de collega’s nog altijd van opkijken. Al jaren werden kosten noch moeite gespaard om de Seaking in Tielt te krijgen voor onze demo-dagen, telkens zonder succes en nu waren zie hier voor een relatief kleine interventie. Ze moesten zelfs niets doen, want ondertussen lukte het ons toch zelf om de getroffen mensen in veiligheid te brengen”, vertelt Robert.
Tekenen en schilderen
“Na 45 jaar ga ik het actieve brandweerleven zeker missen, al ben ik anderzijds ook wel ergens blij. De wandeling met de hond werd vroeger nogal eens uitgesteld, nu kan ik vertrekken wanneer ik of de hond daar zin in hebben”, lacht Robert. “Momenteel ben ik bezig met het leren tekenen en schilderen en zie het volledig zitten om mijn dagen wat creatiever in te vullen. Ik ben nog steeds bereid me in te zetten waar nodig, maar voor mij even geen functies met verantwoordelijkheid meer, dat laat ik met plezier over aan anderen”, besluit Robert. (WME)
