Bouwwoede voor onze kust: nog honderden windmolens op komst in zee

Zondag werden de laatste windmolens in zee afgewerkt. Daarmee is het Belgische windmolenpark aan de oostkant van onze territoriale wateren volledig volgebouwd, en dat op slechts 13 jaar tijd. Toch is het verhaal nog niet ten einde. Een tweede windmolenzone komt eraan, en de capaciteit moet nog verdubbelen.

De allerlaatste windmolens werden op zo’n 50 kilometer van de kust geïnstalleerd, in de Mermaid-concessie. Die vormt samen met het al eerder afgewerkte Seastar het SeaMade Windpark, dat 58 windturbines telt. Goed voor het elektriciteitsgebruik van 500.000 gezinnen.

Ontwikkelaar is Otary, een samenwerkingsverband van acht Belgische bedrijven. ‘Wij plaatsten nu onze 100ste windmolen op zee’, zegt de uit Wingene afkomstige ceo Mathias Verkest (39), die sinds 2009 actief is in de offshore windenergie. Dat deed hij eerst bij C-Power, dat vanaf 2008 het allereerste Belgische windmolenpark op zee bouwde. En vanaf 2012 bij Otary.

Pionierswerk

‘Bij C-Power was het destijds echt pionierswerk. Aanvankelijk waren de windmolens gepland op de Vlakte van de Raan, 10 tot 15kilometer van de kust. Later werd gekozen voor de Thorntonbank, op 30kilometer van de kustlijn. Dat is beter: er is meer wind en het is minder zichtbaar vanaf de kust. Het moet al een hele heldere dag zijn om een glimp van de molens op te vangen. De stroomkabel in zee is wel langer, maar dat heeft geen grote impact.’

‘Die hele eerste windmolenzone is heel snel opgebouwd’, vindt Mathias. ‘Nu de negen parken zijn afgewerkt, hebben alle 399 windmolens samen een geïnstalleerd vermogen van 2.262 MW. Dat is 10 procent van het elektriciteitsverbruik in België of de helft van wat de Belgische gezinnen verbruiken. België is wereldwijd de nummer vier op het vlak van windenergie op zee.’

Grotere turbines

Maar het verhaal is nog niet ten einde. Ten westen van de bestaande windmolens staat nog een tweede zone gepland, bestaande uit de delen Noordhinder Noord, Noordhinder Zuid en Ferrybank. ‘Wij zijn natuurlijk kandidaat voor de ontwikkeling van de nieuwe windmolenzone’, verzekert Mathias. ‘We evolueren daarbij naar veel grotere windturbines. Waar de molens eerst nog een capaciteit van 5 tot 6 MW elk hadden, zitten we nu aan 8 MW, en evolueren we naar 14 MW. De turbines in de nieuwe zone zullen wellicht verder uit elkaar staan, wat mogelijkheden biedt voor multifunctioneel gebruik, zoals visserij en aquacultuur. Daar lopen al proefprojecten rond. Maar het is nu aan de regering om het kader uit te tekenen.’

Minister van de Noordzee Vincent Van Quickenborne (Open VLD) wil de tweede zone tegen 2030 af hebben. ‘Daarmee zullen we aan het maximum zitten voor de Belgische wateren’, denkt Mathias Verkest. ‘België heeft maar een klein stuk Noordzee. Net als op land is de capaciteit beperkt. Desondanks zijn wij een belangrijke schakel in de transitie naar hernieuwbare energie.’

Daar is ook Van Quickenborne van overtuigd, die tegen 2030 zo’n 16.000 bijkomende jobs verwacht in de offshore industrie.

De minister heeft de ambitie om die nieuwe windmolenzone te bouwen met zo weinig mogelijk subsidies. ‘We moeten competitief zijn, maar de exacte kostprijs hangt af van het bredere energiekader’, zegt Mathias Verkest. ‘Onze knowhow en de technologische evolutie laten in elk geval toe om nog goedkoper te ontwikkelen en te bouwen. Wind is gratis, dat heeft een gunstig effect op de elektriciteitsprijs. Onze parken draaien 90 procent van de tijd. En bijna de helft van de tijd op volle capaciteit.’