Boekhouder Roger Vandelanotte is honderd: “36.525 dagen om precies te zijn”

“Elke dag opstaan, je wassen, scheren en gaan werken.” Dat is volgens Roger Vandelanotte, 100 jaar op 21 januari, het geheim van een lang leven. Een leven dat hij zelf opdeelt in drie periodes, waarbij eigenaardig genoeg de lengte van de damesrokken mijlpalen vormen. Vandelanotte is nu een bedrijf met 400 werknemers, maar het begon allemaal met een onderwijzer die op zijn motor Vlaanderen afreisde om avondles te geven.

Piekfijn ziet hij eruit, Roger Vandelanotte. Sinds kort verblijft hij in een woonzorgcentrum in Kortrijk, maar toch komt hij nog tweemaal per week naar zijn vertrouwde appartement in de Vanackerestraat in Wevelgem. Op 21 januari 1920 werd hij even verderop geboren in de Menenstraat, als oudste van drie zonen. In tegenstelling tot zijn broers kreeg hij de kans om te studeren en hij werd onderwijzer.

“Ik ben exact 36.525 dagen oud”, glundert Roger, die een groot deel van zijn leven doorbracht tussen de cijfers. Boekhoudbedrijf Vandelanotte werd in 1948 opgericht, heeft nu vestigingen over het hele land en telt 400 medewerkers. Zijn levensverhaal is er een van durf en van juiste keuzes maken, waarbij de puzzelstukjes net goed in elkaar vielen.

“Mijn leven kan je indelen in drie periodes, waarbij ik telkens een keuze maakte”, vertelt hij. “Het toeval wil dat de lengte van de damesrokken mee evolueerde met die periodes. In de eerste periode, tot ongeveer het einde van de Tweede Wereldoorlog, vielen die rokken tot over de enkels. De burgemeester, de priester en de onderwijzer stonden nog hoog in aanzien. Als je ze tegenkwam, ging je in de goot wandelen om ze te laten passeren. Het was de tijd dat ik onderwijzer was in Gullegem. En toen brak de oorlog uit.”

Poedelnaakte Duitsers

Roger weigerde te gaan werken voor de Duitse bezetter en trok in bij familie in Nieuwkerke. Tijdens de oorlog volgde hij op zaterdag les aan de universiteit van Rijsel, Pratique Commercial. Economie op hoog niveau, het zou hem nog van pas komen. Geleidelijk aan werden de zeden losser. “De Duitsers waren propere mensen. Poedelnaakt stonden ze zich te wassen op straat. Dat had heel wat bekijks, zeker van de Vlaamse meisjes. En terwijl de jaren vorderden, werden de rokken korter.”

Toen in 1944 Wevelgem bevrijd werd, werd hij ingelijfd in het oprukkende Engelse leger. Met zijn kennis van Engels en Frans was hij de gedroomde tolk. De taak van dat bataljon bestond erin vernielde bruggen weer op te bouwen. In juli 1945 keerde hij terug naar Wevelgem en huwde er met Jeanne Capelle. Ze kregen vier kinderen kreeg: Marijke (72), Koen (71), Hein (57) en Henk die in 1959 op 7-jarige leeftijd verongelukte. In die eerste jaren na de oorlog nam Roger zijn rol als onderwijzer opnieuw op en reisde hij met zijn fiets de brede regio tot in Bavikhove af om avondles te geven.

Oud geld

“De tweede periode in mijn leven begon met rokken die tot aan de knieën kwamen”, lacht Roger. “Maar niet erboven, dat was doodzonde. Het was de tijd van Operatie Gutt waarbij al het oud geld binnengebracht moest worden en ingewisseld voor maximaal 2.000 nieuwe franken. De rest werd zwaar belast. Velen zaten met de handen in het haar en kwamen naar mij toe met de vraag wat ze met de rest van hun geld moesten doen. In Rijsel had ik fiscaliteit gestudeerd en ik kende de nieuwe wetten. Ze vroegen me tot in Brugge om raad en ik had ondertussen de fiets voor een motor ingewisseld. Het was het begin van mijn carrière.”

In 1948 koos Roger voltijds voor een leven als boekhouder en fiscalist. De steeds groeiende regelgeving van de fiscus zorgde voor een resem opportuniteiten waardoor het boekhoudkantoor Vandelanotte gestaag groeide. Toen in 1971 de BTW werd ingevoerd, opende dit voor Roger nieuwe mogelijkheden. Tot 1975 was hij professor in die materie aan de economische hogeschool in Brussel. “Ik was nooit thuis”, bekent de eeuweling. “Thuis leidde mijn echtgenote alles in goede banen. Toen we huwden moest ze haar job als onderwijzeres opgeven. Gehuwde vrouwen mochten geen les geven.”

Van vader op zoon

“Het was de periode dat de rokken weer groeiden”, verrast Roger. “Vrouwen droegen broeken en op zondag preekte de priester daar schande over. Maar in de jaren zestig was de emancipatie ingezet.” Roger zelf gaf de fakkel door aan zijn zonen, Koen en Hein. “Dat was niet gemakkelijk. Ouders zijn de laatsten om te zien dat hun kinderen misschien niet de beste keuze zijn om het bedrijf verder te zetten, dat ze zich beter laten bijstaan. Ik geef toe dat ik daar bang voor was, maar ik kan zeggen dat mijn zonen het uitstekend deden en doen.”

Vandelanotte is ondertussen gegroeid tot een van de tien grootste accountants en auditkantoren in België. Van de Goudbergstraat werd uitgebreid naar de Lauwestraat waar het ook al snel te klein werd. Het hoofdkantoor zit nu in Kortrijk. Roger kwam er nog dagelijks tot zijn 90ste.

(SLW)