Bloemen vormen nu rode draad door leven van Daniëlle (57): “Altijd al een passie geweest”

Maar liefst 32 jaar lang waren Daniëlle Coussée en haar man Filip de gezichten van De Naelde in Kanegem. Vier jaar geleden lieten ze hun bloeiende zaak over en geniet Daniëlle nu vooral van de rust, al blijft ze toch een bezige bij. Bloemen vormen nu de rode draad door haar bezigheden.

In een mooie rustig gelegen hoeve geniet Daniëlle Coussée sinds een aantal jaren van de relatieve stilte. 32 jaar lang stond ze in haar zaak De Naelde als gastvrouw volledig ten dienste van haar klanten. Een taak die ze met hart en ziel uitvoerde en die ze soms nog mist. Maar sinds 2019 zijn er nieuwe prioriteiten: haar gezin én de bloemen waar ze al haar hele leven zoveel van houdt.

Restaurant De Naelde is niet meer weg te denken uit Kanegem, maar hoe is het ooit begonnen?

“Ik werkte in een restaurant in Meulebeke, waar mijn man Filip kok was. Toen Filips vader jong stierf, hebben wij De Naelde overgenomen. Het was toen nog een tearoom, maar we hebben er na verloop van tijd een volwaardig restaurant van gemaakt, met een groot terras. We hebben heel veel uren gewerkt, maar het altijd supergraag gedaan. De zaak, dat was ons derde kind.”

Van tearoom naar restaurant, dat is toch een grote stap?

“Dat was een hele grote verandering en we hebben daar bewust mee gewacht tot de kinderen wat ouder werden. We deden het met volle overtuiging en ik mis het eigenlijk nog elke dag. Eerlijk? Mocht ik mijn leven overdoen, zou ik het niet anders doen. Het is een microbe, maar ik ben dan ook een echte volksmens. Ik heb de mensen rond mij nodig. Ik kan soms wel nogal perfectionistisch zijn en moet dan eens gas terugnemen voor mezelf. Eens positief egoïstisch zijn, maar dat lukt niet altijd.”

Heeft jouw perfectionisme je ooit in de weg gestaan?

“Ja, soms wel, omdat je jezelf soms te veel wegcijfert en dan begint je lichaam er onder te lijden. Aan de andere kant ben ik ook heel positief ingesteld, blij met de kleine dingen. Even de kleinkindjes zien, een mooie wandeling maken of lekker eten. Daar laad ik me weer aan op.”

Welke mooie herinneringen hou je over aan je tijd in De Naelde?

“Het contact met de klanten, die mensen waren een grote vriendengroep geworden. Ik kende perfect de ditjes en de datjes, wat ze graag aten, waar ze graag zaten, hoe hun vlees gebakken moest zijn. Ik probeerde altijd ook in de drukte tijd te maken voor hen.”

“Onze tuin is in de zomer één grote bloemenzee”

Wat waren de eerste reacties toen jullie De Naelde zouden overlaten?

“Heel veel mensen zeiden dat ze ons gingen missen, maar ze gunden ons dat wel. We hebben altijd in het weekend en op feestdagen gewerkt, nu kunnen we wat meer genieten. De Naelde is ook in goede handen, we konden onze zaak overlaten aan gemotiveerde mensen. We zijn gestopt op een mooie leeftijd en hopelijk mogen we er nog lang van genieten.”

Je bent ook voorzitter van Kanegem Bebloemd. Waar komt de liefde voor bloemen vandaan?

“Bloemen zijn altijd al een passie geweest, mijn mama had een eigen bloemenwinkel in Meulebeke. Intussen zit ik al meer dan 15 jaar bij Kanegem Bebloemd, eerst als secretaris en zes jaar geleden nam ik het voorzitterschap over. Dat was toen nog in combinatie met De Naelde. Ongelooflijk als je erop terugblikt, hoe we dat allemaal deden. Ook in De Naelde waren trouwens altijd veel bloemen aanwezig. Daniëlle en bloemen, dat hangt samen. Onze tuin is in de zomer één grote bloemenzee. Ik word daar intens gelukkig van.”

Intussen ben je ook weer aan de slag in een bloemenwinkel…

“Rond de allerheiligenperiode hadden ze daar extra handen nodig, vier jaar later ben ik er nog altijd. Ik sta in de verkoop, weer tussen de mensen. Het is erg leuk, ik zie veel mensen terug vanuit de tijd van De Naelde.”

Toch blijft er nog tijd over om te reizen. Waar trekken jullie graag naar toe?

“Verre reizen spreken ons niet aan, we gaan liever met de wagen op het gemak naar Frankrijk, ontstressen, een bloemendorpje bezoeken. We voelen niet meteen de nood aan een reis naar Zuid-Afrika of Thailand.”

Maar wel naar Dubai, want daar woont jullie zoon nu.

“Uiteraard heb ik het er moeilijk mee gehad toen Laurens naar Dubai verhuisde, maar hij tekende als piloot bij Emirates en dat is zijn passie. Tussendoor probeert hij af en toe op Brussel te vliegen, zodat we hem een paar uur kunnen zien.”

Geen van jullie kinderen had interesse om de zaak over te nemen. Hebben jullie daar spijt van?

“Ja en nee. Mocht er één van de kinderen de zaak overgenomen hebben, dan stonden we er nog altijd. Nu hebben we het kunnen afsluiten. Al hebben Gracia en Sarah vroeger wel veel geholpen. Laurens kreeg al stress aan de poort. (lacht) Ze hebben elk hun eigen weg bewandeld en hun passie gevonden en daar zijn we trots op.”