Blankenberge: “Altijd graag in de belangstelling gestaan”

Nooit nog Winterpret met de smurfen, Maya de Bij of Blankenberge in 2050 in de Ontmijnerslaan: met zijn laatste kersttafereel Blankenberge Bruist gaf Gaston Sampson, in Blankenberge gekend lik e roste klute er echt de brui aan. Maar de Sam eindigt in schoonheid, met de Kraktitel op zak.

“Ik ben er de voorbije weken wel mee bezig geweest, met die Krak-verkiezing. Iets winnen is altijd leuk hé, en de vier andere genomineerden waren allemaal straffe tegenkandidaten. Mijn overwinning zal wel uit de schoot van de seniorenraad komen, voorzitter Suzy heeft een mailbestand met zesduizend adressen”, glimlacht Sam. “En die overwinning doet deugd ja, je mag niet vergeten dat ik maar van simpele komaf ben. Ma is met haar vier kinderen alleen uit de oorlog gekomen en ik ben zelf niet lang naar school geweest. Ik kom uit de werkende klasse maar ben altijd enorm leergierig geweest… En trots op wat ik verwezenlijkt heb. Naar het schijnt hebben ze mij nu ook voorgedragen voor de Cultuurprijs.”

Sam is geen opgever. “Ik ben eerst twee keer geflopt voor ik in ’73 prins carnaval werd bij De Scherpschutters. Maar driemaal is scheepsrecht. Ik heb altijd al graag in de belangstelling gestaan. Terwijl de instrumenten van de fanfare vastvroren, liep ik in de carnavalstoet met ontbloot bovenlijf. En toen ik in 2000 met pensioen ging, bedacht ik iets sensationeels om me bezig te houden: een waterval die van op mijn dak naar beneden liep.”

“De opening van mijn kersttafereel werd een jaarlijks buurtfeest”

Het was het begin van een jarenlange traditie in Blankenberge en aan inspiratie heeft het Sam nooit ontbroken. “Het casino met de baby’s, de paravang, de Pier… Ik haalde er meer dan eens de nationale televisie mee onbetaalbare reclame voor Blankenberge. Om miserie met stedenbouw te vermijden, heb ik na vier edities wel niet langer op mijn dak gebouwd.”

Verbondenheid

“Kerstmis is gezelligheid en staat ook in het teken van de vrede. Met een zot als Trump weet je maar nooit, je mag er niet aan denken dat die op het verkeerde knopje zou drukken. En daarom is verbondenheid belangrijk, de feestelijke opening van mijn kersttafereel was een jaarlijks buurtfeest geworden, daar kwam altijd een pak volk op af.”

Nu is dat verleden tijd. “Omdat ik dat al eens eerder gezegd heb, geloven de mensen me niet. Maar nu is het echt: ik heb al mijn materiaal weggegeven en wat overbleef, ligt op ‘t containerpark.” Desondanks broedt Sam al op nieuwe ideeën. “In Venetië was ik diep onder de indruk van het werk van Damien Hirst. Ik zou in de toekomst ook wel graag eens iets kunstigs willen doen… Misschien iets met etalagepoppen.”

“Ik ben als het ware op het strand geboren”

En nu op naar het stadhuis?

“Ik heb wel ooit al eens op de lijst gestaan voor de SP.A, maar de politiek bleek uiteindelijk toch niet echt iets voor mij: veel beloven, weinig geven…”

Maar als je dan toch even burgemeester zou mogen zijn?

“Mijn stoutste droom is de realisatie van een kabellift van de Pier tot aan ‘t staketsel, zoals ooit al te zien is geweest in een van mijn wintertaferelen. In zo’n stoeltje boven de zee en het gejoel uit, dat zou toch fantastisch zijn? Ook een ronddraaiende uitkijktoren met een restaurant in lijkt me persoonlijk een geweldig idee.”

Of de Sam zichzelf ooit andere oorden ziet opzoeken?

“Een tweede verblijfje in Spanje misschien, af en toe eens naar de zon. Maar om hier voorgoed weg te trekken? Geen haar op mijn hoofd dat daaraan denkt! Ik ben als het ware op het strand van Blankenberge geboren, ze krijgen mij hier nooit meer weg of ‘t zou tussen vier planken moeten zijn. Ik houd van mijn stad, kan er mij soms druk in maken als de mensen weer eens zeggen dat we een imagoprobleem hebben… En Blankenbergenaars zijn ook heel vriendelijke, behulpzame mensen.”

Wat vind je goed en minder goed aan Blankenberge?

“Hoe we van een klein vissersdorpje naar een badstad met 100.000 toeristen geëvolueerd zijn… fantastisch toch? Die strandbars zijn overigens een hele verbetering en elk jaar worden ze nog beter en mooier. Alleen jammer dat die toeristen hun rommel niet altijd opkuisen… Ook vind ik de nieuwe vuilbakken in de binnenstad niet zo goed gekozen: ze waren beter roestvrij geweest. Van het Leopold III-plein ben ik wel overtuigd dat het na de heraanleg een formidabele evenementenlocatie wordt en met dat grote letterlogo van de stad wordt dat een mooie entree als je van de trein stapt.”

Bio Gaston Sampson

Privé

Op 30 juli 1934 geboren in Blankenberge, opgegroeid in de Consciencestraat als zoon van een politieagent. Gehuwd met Yolande Monte.

Opleiding en loopbaan

Sint-Pieterscollege Blankenberge en de Visserschool in Heist. “In d’Oefenschool ben ik buitengevlogen, ik was niet de braafste”, aldus Sam. 37 jaar bij de strandreddingsdienst, waarvan 17 jaar als hoofdredder. En ook een paar jaar op de sleepboten gewerkt in Zeebrugge.

Vrije tijd

Sam staat bekend als strandjutter en is ‘het trekpaard’ van de seniorenraad. Als oud-redder gaat hij in scholen vertellen over de gevaren van de zee.