In het dagelijks leven is hij boekhouder, maar in zijn vrije tijd zoekt Steven Demyttenaere resoluut het avontuur op. De 38-jarige Westrozebekenaar heeft een passie voor bikepacking-wedstrijden, waarbij hij met z’n mountainbike solo enorme afstanden aflegt. Afgelopen weekend nam hij deel aan ‘All Along The Watchtowers’, een loodzware route van 812 kilometer. Steven finishte na amper 66 uur.
De (onverharde) route van All Along The Watchtowers passeert langs zeven oude uitkijktorens uit de tijd van de Koude Oorlog die verspreid liggen in Nederland en Duitsland. Die dienen als checkpoints. Het is pas de tweede keer dat de ultratocht georganiseerd werd. 21 dapperen schreven zich in. De helft haalde het einde niet, maar Steven finishte wel. Hij vertrok donderdag om 9 uur in het Nederlandse Drenthe en kwam zondagochtend om 2.44 uur als zesde deelnemer over de meet. Ruim binnen de tijd, want de limiet lag op zondagnamiddag 18 uur. “De eerste dag had ik 235 kilometer in de benen, op de tweede 274 en op de derde dag waren het er 303″, vertelt hij. “Zeker die zandstroken van twee à drie kilometer op de laatste dag waren een beetje te veel van het goeie, maar het was een fantastische ervaring.”
Ontmoetingen
Tijdens de tocht moet je zelf instaan voor je bevoorrading en moet je zelf je weg zien te zoeken. En in het holst van de nacht ben je aangewezen op je fietslampje. “Of dat niet eenzaam is? Nee. Integendeel. Tijdens je tocht ontmoet je net heel veel verschillende mensen. Af en toe kan je een stukje samen fietsen met een collega-deelnemer, maar ook als je pakweg bij een winkeltje stopt om wat mondvoorraad wordt er al snel een praatje gemaakt. En die ontmoetingen maken de ervaring alleen maar fijner.”
Maar het is ook afzien. Steven sliep twee keer vier uur en zeulde bovendien de hele tijd een tentje, een matje en een slaapzak mee op de fiets. Inclusief mondvoorraad goed voor twintig kilo extra gewicht. “Zo’n tocht is uiteraard fysiek niet te onderschatten en je komt jezelf sowieso tegen, maar dan moet je als het ware een klik maken in je hoofd en doorbijten. Voor mij is dat puur genieten. Al moet gezegd dat het weer ook wel mee zat dit keer. Hier en daar lag wat modder, maar het is grotendeels droog gebleven. Dat maakt een verschil. Naar verluidt regende het bij de vorige editie, waardoor er toen slechts vier mensen het einde haalden.”
Coronapauze
Het is lang niet de eerste keer dat de Westrozebekenaar zich aan zo’n ultratocht waagt. Zo nam hij op aanraden van goede vriend en collega-bikepacker Stefan Maertens in 2017 deel aan de French Divide (goed voor een slordige 2.300 kilometer) In 2018 waagde hij zich aan de Tuscany Trail (597 km), in 2019 volgde de Transgermany (1.655 km). En toen kwam corona. “Ik was al ingeschreven voor een rit in Spanje toen de grenzen dicht gingen”, gaat Steven verder. “Daardoor zat er niets anders op dan trainen in het binnenland. Vorig jaar ben ik dan geopereerd aan mijn handen voor het carpaletunnelsyndroom, waardoor fietsen even op een lager pitje heeft gestaan.”
Dat hij de finish haalde van ‘All Along The Watchtowers’ is daarom een belangrijke mijlpaal voor Steven. “Het was mijn eerste echte rit sinds 2019. Ik heb er lang naar uitgekeken en met dank aan mijn trainingsmaat Quincy Coeck (van Wijngoed Choupette – red.) was ik er ook goed op voorbereid. Ik kan het nog en dat is een geruststelling. Volgend jaar wil ik trouwens graag meedoen aan de Badlands-rit in het Spaanse Granada. Ik kijk er al naar uit om die regio ook te ontdekken.” (SV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
