Een week nadat Tina Dendooven (38) in het huwelijk trad met Danny Serpieters raakte Danny verlamd aan zijn benen door een arbeidsongeval. 15 jaar, een zitwonde, een bijna dodelijke ziekenhuisbacterie en twee kinderen later blijkt de tandem Tina-Danny een ijzersterk koppel te zijn.
Danny Serpieters (47) is de zaakvoerder van het landbouw- en grondwerkenbedrijf Seda langs de Gemeneweidestraat in Jabbeke. “Ik ben hier opgegroeid, op de veeboerderij van mijn ouders Roger en Mariette. Ik studeerde aan de landbouwschool in Oedelem en was voorbestemd om mijn ouders op te volgen. Maar mijn hart lag meer bij machines, dus startte ik mettertijd Seda -Serpieters Danny, nvdr- op,” zegt Danny. Hij was 30 jaar toen hij Tina leerde kennen. Een eerste blik aan de bar in café Oud Gemeentehuis was genoeg om iets te doen smeulen. Maar pas acht maanden later kwam er een tweede contact. ”Ik kwam aan op een fuif, maar zij ging net vertrekken”, lacht Danny. “Ik heb toen gewoon haar telefoonnummer gevraagd en haar de volgende dag gebeld.” Maar het duurde dan nog vier maanden voor er sprake was van een relatie. “Hij reed enkele honderden kilometers om me te verrassen en pas daar is de eerste kus gevallen,” herinnert Tina zich nog heel levendig. Anderhalf jaar later, op 12 maart 2007, traden we in het huwelijk. Een week later kreeg ik een telefoon van Danny, vijf woorden : ‘kom maar direct naar huis’. Mijn wereld stortte in.”
Ongeval
“Ik was aan een machine aan het werken en zat op mijn knieën. Plots kreeg ik een slag. Mijn twaalfde wervel werd zwaar geraakt en bleek achteraf in drie stukken gebroken te zijn. Nooit verloor ik het bewustzijn. Maar het leek alsof mijn benen uit mijn lichaam werden gescheurd, het waren vijf seconden helse pijn. Toen vloeide die pijn weg via mijn voeten”, beschrijft Danny het gevoel. “Na drie maanden bleek alles gestabiliseerd te zijn en was het verdict definitief. Ik was verlamd aan mijn benen. Datzelfde jaar, op 15 september, zijn we getrouwd voor de kerk. Dat was met de rolstoel.”
Ik denk dat we veel meer relativeren dan andere mensen
Zoon Vic werd geboren in maart, maar net na de babyborrel kampte Danny met zitwonde en daarbij nog een ziekenhuisbacterie. Er volgden opnieuw enkele maanden ziekenhuis en hij diende te vechten voor zijn leven. “Ik weet echt niet hoe ik die periode heb doorworsteld,” stelt Tina. “Ik baatte toen al De Kleine Rietgans in Damme uit. Na sluitingstijd ging ik met baby Vic, vaak na middernacht, op ziekenhuisbezoek. Gelukkig waren onze familie en vrienden er voor ons. Zo bleek dat Roger, de papa van Danny, er altijd over waakte of ik wel goed thuis gekomen was na die dubbele shift. Hij kwam midden in de nacht altijd even stiekem langs. Zo zorgzaam.”
Veerkracht
Anno 2022 runt Danny nog altijd zijn bedrijf. “Dat is mijn beste revalidatie geweest. Mijn personeel staat achter me en weet wat ik kan en niet kan. En door mijn handicap plan ik veel meer vooruit dan de meeste andere mensen. Maar eigenlijk vind ik dat er maar weinig dingen zijn die ik niet kan, behalve stappen dan. We hebben beiden veel veerkracht getoond. De liefde voor elkaar heeft ons recht gehouden in die moeilijke periode. Er was altijd die band, er was ook altijd die openheid. En ik denk dat we veel meer relativeren dan andere mensen. Niet gaan bestaat niet voor ons. En ’s anderdaags start er altijd een nieuwe dag.”
Zoon Vic (12) en dochter Ariane (8) zien zelfs niet eens dat hun papa niet kan stappen. Ze zien twee prachtige ouders, die krachtig in het leven staan, en hen met veel liefde en levenswijsheid opvoeden. (PA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
