De bestuursleden van de SARO houden er gezamenlijk mee op. Ze blikken terug op realisaties en zijn scherp dat ze niet altijd ernstig werden genomen. “Er is wel een hele weg afgelegd”, zegt afscheidnemend voorzitter Francine Gombert.
“De Senioren Advies Raad Oostende was een mannenbastion. Tot ik 18 jaar geleden bestuurslid werd. Ik was 12 jaar covoorzitter en de laatste zes jaar voorzitter”, zegt Francine Gombert. “De SARO organiseerde de seniorenweek maar daar bleef het bij. We hoorden wel eens de opmerking dat we enkel de plezierige dingen deden. We waren geen werkende adviesraad. Daar heb ik verandering in gebracht door vanuit de SARO ook werkgroepen op te richten. Dat was niet vanzelfsprekend, want zowel de verenigingen die deel uitmaakten van de SARO als het stadsbestuur waren daar aanvankelijk niet klaar voor.”
Het resulteerde de voorbije zes jaar in de oprichting van werkgroepen rond seniorenparticipatie, mobiliteit en veiligheid. “In juni 2023 organiseerden we een groot symposium over wonen met meer dan 100 aanwezigen”, zegt Frans Decroos. De jaarlijkse seniorenweek bereikt 800 bezoekers. “De voorbije jaren zagen we het aantal verenigingen dalen van 30 naar 25”, duidt Liliane Henri.
Realisaties
“We konden bekomen dat de klapraampjes in de trams open kunnen. Een andere tussenkomst leidde ertoe dat er in de twee zalen in De Grote Post nu trapleuningen zijn”, zegt Francine. Frans Decroos duidt: “Het had heel wat voeten in de aarde. Na ons voorstel hoorden we vooral dat het niet kon, dat het niet mocht en dat het afbreuk zou doen aan de architectuur. Het is er uiteindelijk toch gekomen. Dankzij de SARO.”
Maar niet alle wensen werden ingewilligd. “We vragen al zes jaar om aan het station taxi’s toe te laten. Na zes jaar hameren en toeteren bij het vorige stadsbestuur zal het nieuwe stadsbestuur het nu eindelijk realiseren, zo lezen we. Wat dat betreft luisteren Bredene, Brugge en Gent toch iets beter naar de wensen van de senioren”, zegt Francine.
Dat ze onvoldoende gehoord werden, betreurt ook Ingrid Busselen: “Nochtans is 42 procent van de Oostendenaars ouder dan 60 jaar.” Lieven Brusseel: “De toegankelijkheid voor senioren in het centrum is dramatisch en onze vragen rond bijvoorbeeld de centrumbus, werden nooit ernstig genomen. We worden te weinig gehoord omdat de kopstukken, van elke partij, vooral de pluimen op hun eigen hoed willen steken. Ze kunnen het niet slikken dat een externe organisatie zoals de SARO hen iets voorlegt om mee in te stemmen.”
Kommer en kwel
In tegenstelling tot de cultuur-, jeugd- en sportraad is de SARO geen wettelijk verplichte adviesraad. En dat vertaalt zich in praktische problemen. “We hebben geen vast lokaal en moeten ons voor bestuurs- en algemene vergadering schikken naar de vrije momenten. Gelukkig is er een samenwerking met oc De Schelpe”, zegt Francine. Het bestuur is lovend over de ambtenaar die de SARO begeleidt: “Dankzij de seniorenbeleidscoördinator hebben we in het stadhuis een voet binnen. De laatste drie jaar zijn er belangrijke stappen gezet. Er moet ook in de toekomst ingezet worden op meer communicatie met de verenigingen en het betrekken van de SARO bij het beleid.”
Samen stoppen
Elke zes jaar wordt het bestuur verkozen, maar de huidige bestuursleden stoppen gezamenlijk. Met Frans Decroos (76), Lieven Brusseel (77), Liliane Henri (84), Ingrid Busselen (74) en Francine Gombert (78) verdwijnt meer dan 50 jaar bestuurservaring. “We stoppen samen omdat we onze leeftijd hebben en we ons niet nog eens zes jaar willen engageren. Er staat een nieuwe groep mensen klaar, maar ze nemen geen bestuursfuncties op omdat ze niet goed weten wat het inhoudt.”
Toch blikt het huidige bestuur tevreden terug: “Er wordt nu al meer rekening met ons gehouden dan vroeger. We zijn vertegenwoordigd in de cultuurraad en De Grote Post en de stedelijke werkgroepen rond toegankelijkheid en dementie.”
Formateur De Wit
De verkiezing voor een nieuw bestuur van de SARO verliep niet zoals gehoopt: er waren geen kandidaten voor de verschillende functies. Een zevental Oostendenaars wil wel meewerken aan de doorstart. Michel De Wit (seniorenbeleidscoördinator stad Oostende) kreeg van Francine Gombert de titel ‘formateur’, maar nuanceert: “Dat er zich geen kandidaten melden voor voorzitter of penningmeester is niet zo’n probleem. Dat zie je ook in andere verenigingen. Er heeft zich wel een aantal jongsenioren met expertise gemeld. Samen met Ingrid Busselen en Roos Deventer die deel uitmaakten van de SARO vormen zij in deze overgangsperiode de denkgroep. Ik ben helemaal geen formateur, maar vanuit de stad zal ik in deze fase wat de spelverdeler zijn om de groep te begeleiden.”
