Prachtig! sprak Martine De Bels geëmotioneerd tot de koorleden na hun laatste verzen Gregoriaans voor haar man Bernard Deheegher (70) op de begraafplaats van Watou. Bernard stichtte veertig jaar geleden het Internationaal Gregoriaans Festival en werd zaterdag ten grave gedragen. Met het boek waaruit hij elke week zong.
“Deze zang brengt een weldoende rust, zelfs als je de Latijnse bijbelteksten niet begrijpt”, zo omschreef Bernard Deheegher zijn geliefde Gregoriaans. Het festival werd zijn levenswerk: hij bouwde een eendaags evenement in thuisdorp Watou uit tot een tiendaags gerenommeerd festival in Watou en negen partnersteden. Bij de – voorlopig – laatste editie in 2018 namen maar liefst dertig ensembles uit vier continenten deel. Zo’n 10.000 aanwezigen genoten toen van deze 450 stemmen op een festival met intussen 125 vrijwilligers.
Corona dwarsboomde de editie van dit jaar. “Het festival stond zo goed als in de steigers. Ik heb Bernard beloofd er alles aan te doen om in zijn geest het festival verder te zetten. Samen met Martine en zijn kinderen Benoît en Bénédicte”, aldus Eugeen Liven d’Abelardo. Als goede vriend van Bernard en componist en dirigent van het Nederlandse koor Hartkeriana nam hij het woord tijdens de uitvaartplechtigheid. “Bernard was een geliefd mens. Hij had van die pretoogjes. Je zag die twinkeling steeds wanneer hij aan het genieten was. Zo wil ik hem ook herinneren.”
Eugeen verklapte ook een geheimpje. “We gingen wel eens bourgondisch uit eten. Na elke gang verdween Bernard naar het toilet. Buikpijn? Nee, hij schreef er zijn kritiek voor de Michelingids. Samen hebben we dus vaak op kosten van Meneer Michelin gegeten, én goed gegeten.”
Sacrale muziek
Hij omschreef Bernard als ‘traditionalist’. “Je had een passie voor je gezin, koken, liturgie, geloof en Gregoriaans. Door jou staat Watou niet alleen voor bier, maar ook voor Gregoriaans op de wereldkaart. Vandaar de vele onderscheidingen, waaronder je erelidmaatschap van het Pauselijk Instituut van de Sacrale Muziek in Rome.”
Bernard hield zijn ziekte liefst voor zichzelf en zijn naasten, die hem tot het laatste moment omringden in zijn huis in Watou. “Liefde, tot dat ene woord kan het leven van Bernard worden samengevat”, aldus pastoor Ludo Lepee. “Voor altijd zal hij rusten in gewijde grond tussen zijn huis en de kerk.”
Tot op de begraafplaats begeleidden de Gregoriaanse koren Cum Jubilo uit Watou, Cantabo uit Antwerpen en soliste Sowon Kim uit Zuid-Korea hun dierbare Bernard met zijn favoriete gezang. Op de kist lag zijn triplex, het boek waaruit hij elke week zong.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
