Later wil hij ook wel dokter worden, als is hij niet meteen een grote fan van bloed. Astronaut is plan A, al lijkt bruggenbouwer hem best ook wel interessant. Ben Bastoen is 10 jaar, woont net over de Nederlandse grens in Cadzand en is de oudste zoon van AZ Delta-spoedarts Vera Van Haevre. “Mijn cadeautje voor Moederdag ligt klaar. En ik zal mijn jongere broer zeker helpen met zijn gedichtje.”
De eerste weken aanlooplessen zitten erop. Ben Bastoen (10) geniet na het schoolwerk van een paar spelletjes Fortnite op de PlayStation als ik hem videobel via WhatsApp. Zijn mama, spoedarts in AZ Delta Vera Van Haevre, geniet vandaag van een rustdagen na enkele pittige weken in het ziekenhuis.
Ben weet waarom zijn mama doet wat ze doet, en hij weet ook heel goed waarom hij thuis moet blijven en zijn klasgenoten en vrienden van de sportclub nu al even moet missen. “Het moet omdat het coronavirus anders iedereen ziek kan maken. We moeten allemaal in ons eigen huis blijven omdat we zelf niet besmet zouden worden én, mochten we besmet zijn, anderen niet zouden kunnen besmetten.”
Het vloeit eruit. Hij schetst de situatie zo gemakkelijk. Ook al is hij nog maar tien. “Ik weet echt wat het is, dat virus. Mama en papa leggen het goed uit. Echt bang ben ik niet. Alhoewel… Misschien een beetje”, glimlacht hij. “Ik zou het toch niet zo leuk vinden om twee weken alleen in het ziekenhuis te moeten blijven.”
Fortnite
Gelukkig is dat niet het geval, en blijft Ben gewoon samen met zijn ouders en zijn 6-jarige broer Emmett gezellig thuis. “Wat ik het liefste doe nu? Met papa voetballen in de tuin. Dat deed ik toch het liefste, tot papa onlangs zijn knie bezeerde. Ik speel ook heel graag gezelschapsspelletjes met iedereen. En gamen, natuurlijk. Op de computer en op de PlayStation. Fortnite en Minecraft. Ken je dat?”
Ik knik, zeg dat ik ook af en toe Fortnite speel, maar er absoluut geen talent voor heb. Ben lacht. “Mijn broer wil vaak meespelen, maar hij is nog te jong om het goed te kunnen. Soms hebben we wel es ruzie. Maar dat hoort erbij hé. We maken het altijd snel weer goed. Oja, ik heb ook leren drummen ondertussen. Op zo’n electronisch drumstel dat liedjes ‘voorspeelt’. Het is het moment om nieuwe hobby’s uit te proberen.”
Hij mist zijn omi en opa uit Knokke, zegt hij. “Omdat ze altijd heel lief zijn voor ons. Ik heb een heel speciale band met opa. We hebben hen al een paar keer gezien, toen we met de fiets tot aan de grens met België zijn gereden. Maar dat is toch niet hetzelfde. Vanop afstand is voor mij niet genoeg. Ik wil hen kunnen knuffelen.”
Pluim voor De Pluim
Zijn klasgenootjes van het vierde leerjaar in basisschool De Pluim in Knokke, die wil Ben ook zo snel mogelijk terugzien. Hij mist alles aan school. De juf, de klas, de lessen maar toch vooral de speelplaats. “We spelen nu wel samen op de PlayStation en we videochatten met elkaar”, vertelt Ben. “Soms zitten we gewoon op de computer en staat de gsm naast ons te filmen. Zo lijkt het toch alsof we samen zijn.”
“Via de computer krijgen we wel schooltaakjes. Sommigen zijn wel leuk. Juf Liessa doet enorm haar best. Ze heeft alleszins heel goed voorbereid voor ons, een schemaatje per dag met welke oefeningen we moeten maken in welk boek. Altijd filmpjes waarin ze alles goed uitlegt. Ik heb mijn schoolwerk dankzij juf Liessa eigenlijk helemaal alleen kunnen maken. Het voelt bijna aan zoals in de klas.”
Juf Liessa is niet de enige die een pluim verdient, voegt mama Vera er op de achtergrond aan toe. “De leerkrachten van het derde kleuter, meester Dries en juffrouw Lynn, laten zich ook van hun creatiefste kant zien. Emmett zegt wel dat school voor hem nooit meer hoeft, maar toen ie vanochtend zijn meester zag in het filmpje begonnen zijn oogjes toch te blinken.”
Plan B
Wanneer hij zijn vrienden weer zal zien, wanneer hij weer naar de klas en de sportclub kan en wanneer hij zijn omi en opa weer kan knuffelen, weet Ben niet. “Ik verlang om te tennissen, al moeten we daarvoor de grens met België over en dat is voorlopig nog wel een vraagteken. Als alles weer kan, wil ik gewoon weer kunnen spelen zoals vroeger. Zonder te moeten nadenken over afstand houden of weken thuis blijven”, zegt hij. “We zien wel”, glimlacht Vera. “We kruisen onze vingers en blijven doen wat we moeten doen.”
“Ik ben heel trots op mijn mama”, neemt Ben weer over. “Ik vind het heel goed wat zij doet voor al die mensen in het ziekenhuis. Of ik later ook dokter wil worden? Ik denk niet dat ik graag zou opereren. Zeker niet als er veel bloed bij komt kijken. Astronaut is mijn droomberoep. Of bruggenbouwer. Dokter worden is voor mijn plan B.”
Moederdag
En vandaag? Op Moederdag, hoe wordt mama gevierd? Mama Vera moet even plaatsruimen, ze mag de verrassing nog niet weten. “We hebben een opdrachtje gekregen van de juf”, fluistert Ben. “Samen met papa maak ik straks een foto van mezelf waarbij ik een hartje maken met mijn handen. De juf gaat dan alle foto’s van mijn klasgenoten samenbrengen. Daarnaast moet ik ook nog een digitaal kaartje maken om mama te vieren. Ik ga Emmett, mijn jongere broer, ook helpen om zijn gedichtje aan te leren om dat dan zondag voor te dragen. Normaal zouden ze dat op school leren, maar ja… Ik help hem graag, het wordt wel leuk.”
Lees de verhalen van Bens mama Vera op kw.be/spoedarts
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier