Bart Vandenbroucke (54) woont al jaren in de Roeselaarse Iepersestraat maar is afkomstig van Dadizele. Bart is directeur Ondersteuning bij Stad Roeselare en was vroeger leerkracht in de VMS en de Roeselaarse Leergangen (nu CREO, red.) en later ook directeur van diezelfde avondschool. Bart was heel nauw betrokken bij de bouw van het nieuwe stadhuis.
Hoe zou je je band met Roeselare omschrijven?
“Ik ben geboren in Roeselare, opgegroeid in Dadizele, maar woon nu ondertussen toch al meer dan 25 jaar in Roeselare. En ik woon er graag. Ik werk ondertussen ook al meer dan tien jaar voor deze mooie stad. En daarvoor ben ik lang actief geweest in het volwassenonderwijs in Roeselare. Mijn band met Roeselare is dus zeer stevig.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Roeselare?
“Ik heb mijn eerste drie jaren middelbaar in de VMS gezeten. Ik heb mij daar echt geamuseerd. Dat waren eigenlijk onbezorgde jaren. Dagelijks met mijn vrienden de bus op, vervolgens de speelplaats onveilig maken en kattenkwaad uithalen in de klas, iedereen kan er zich wel iets bij voorstellen. Ik denk dat ik ook wel eens Eddy Wally liefdevol geplaagd heb op de markt. Wie niet? Ik heb trouwens ook nog een jaar of vijf les gegeven in de VMS toen ik net afgestudeerd was. Ik heb dus zelf ook een portie kattenkwaad mogen ondervinden vanuit een ander perspectief (lacht).”
Wat is je favoriete plekje?
“Het nieuwe stadhuis uiteraard. Ik heb het zelf mee mogen vorm geven en het is helemaal geworden wat we gehoopt hadden. Het was heel fijn om tijdens de zomermaanden de trouwplechtigheden te kunnen volgen in onze nieuwe binnentuin. Ook het zicht op de stad vanop de vierde verdieping is fenomenaal. We zien letterlijk de stad waarvoor we werken, en dat is zeer motiverend.”
Welke lokale horecazaak/-zaken kun je aanraden en wat eet je er graag?
“Om te beginnen wil ik graag Astrid en Johan van het Teaterkafee De Spil bedanken voor de vele jaren dat we er thuis mochten komen. Dat was echt onze ‘place to be’. Gelukkig kunnen we dat thuisgevoel nog een beetje voelen in Besjamel waar Astrid nu werkt. Dat geldt ook voor ARhus Café waar Hans zijn lekkere keuken aan sfeer koppelt. Altijd plezant om gaan. Ik heb al jaren een boontje voor de kok en zijn vrouw van Piccola Italia, al van toen ze nog aan de Sint-Michielskerk zaten. De andere Italianen mogen er ook best wezen in Roeselare. Mijn pitta komt van de eeuwig sympathieke Moestie in de Zuidstraat. En over sympathieke uitbaters gesproken, frietjes van De Ruiter, dan kan de avond niet meer stuk.”
Ga je shoppen in Roeselare?
“Ik vrees dat ik niet zo’n shopper ben. In boeken- en spellenwinkels kan ik me wel verliezen, boekhandel De Zondvloed en ’t Spelgeweld liggen gelukkig dicht bij elkaar. Telt naar Delhaize gaan ook als shoppen? In die aan de Westlaan vind je me anders wel meerdere keren per week (lacht).
Wat is er meest veranderd in Roeselare sinds je jeugd?
“Moeilijke vraag. De stad is een echte stad geworden denk ik, met ook de typische uitdagingen van een stad. Tegelijkertijd blijf ik Roeselare een grote parochie noemen waar iedereen nog iedereen lijkt te kennen, gelukkig maar.”
Wat zou je graag anders zien in je stad?
“Als muziekliefhebber mis ik een echte concertzaal waar er bijna dagelijks optredens zijn. Ik besef echter zeer goed dat dat niet zo evident is. Dat vraagt een jarenlange investering waar stap voor stap ook aan gewerkt wordt in Trax.”
Als je zelf één iets zou mogen realiseren, wat zou dat zijn?
“Echt zonder restricties? Die concertzaal natuurlijk met een fantastische programmatie. Graag morgen (lacht).
Welke persoon/vereniging verdient het om meer in de kijker geplaatst te worden?
“Het is een cliché, maar die duizenden vrijwilligers die elke dag de stad mee helpen dragen, dat zijn helden. Zonder hen zijn we niets.”
Blijf je hier de rest van je leven wonen?
“Ik denk het wel. Alhoewel ik ook heel veel sympathie heb voor een stad als Oostende. Die typische sfeer van een havenstad heeft wel iets. Ik hou van die mix van mensen en culturen. Het mag ook Genua of Marseille worden. Daar schijnt de zon wat meer.”
Sport en cultuur
Bart Vandenbroucke is gehuwd met Anne-Lies Vanrenterghem die leerkracht is in Dominiek Savio. Ze hebben drie kinderen van 19, 20 en 22 jaar. Tijdens de week zijn die op kot, tijdens het weekend zakken ze af naar de Iepersestraat in Roeselare. Bart is 54 jaar en professioneel actief als directeur Ondersteuning bij Stad Roeselare. “Het is heel fijn om voor je eigen stad te mogen werken. Als ik niet aan het werk ben, dan vind je mij in De Spil voor een theatervoorstelling, in ARhus op zoek naar een spannend boek (‘guilty pleasure’) of in het zwembad van Sportoase om baantjes te trekken. Ook in concertzalen kan je mij tegen het lijf lopen. Of in musea in binnen- en buitenland.”
