Een jammerlijk ongeval thuis zorgde onlangs voor ernstige gevolgen bij Erika Vanderper uit Beveren. Een gebroken glas sneed zowat alles door wat er stuk kan aan een elleboog: aders, pees, spier en zenuw. De vrouw staat nu voor een lange revalidatie en die komt – zoals wel vaker – eerder ongelegen.
Erika Vanderper (50) woont samen met haar partner Bart, dochter Oona en de pluszonen Simon en Maxim op de Kapelhoek in Beveren. Dit jaar leek haar droom werkelijkheid te worden. Erika, die jaren geleden een diploma pottenbakken haalde en die draad weer had opgepikt, startte als zelfstandige in bijberoep en zou dit jaar workshops pottenbakken geven. Donderdag 22 februari gaf ze haar eerste workshop in Elverdinge aan 14 enthousiaste cursisten. Tapasschaaltjes maken, kleine vaasjes,… Het viel geweldig goed mee en er lagen nog verschillende sessies vast.
Maar amper één dag later ging er een lelijke streep door die plannen. Vrijdag 23 februari was nochtans aangenaam begonnen. “Ik en mijn vriend waren gaan eten met vrienden en maakten het ‘s avonds thuis nog gezellig met een glaasje en wat muziek”, vertelt Erika. “Maar op een bepaald moment stond ik recht, wilde ik me omdraaien en moet ik ergens gehaperd hebben. Ik verloor mijn evenwicht en viel met m’n rug op een hoek van de salontafel.”
Dat had gewoon een blauwe plek kunnen worden, ware het niet dat Erika met haar elleboog heel slecht neerkwam op een glas dat op de salontafel stond. Het glas brak en de gevolgen waren meteen duidelijk. “Er was echt een bloedfontein, het spoot alle kanten uit”, beschrijft Erika. “Later hoorden we dat er twee slagaders doorgesneden waren. ‘Spuiterkes’, noemden ze die in het ziekenhuis.” Gelukkig hield Erika op het moment zelf het hoofd koel. “Ik ben vroeger nog in het Rode Kruis geweest, ik wist op zich wat ik moest doen: de wonde stevig toe duwen en m’n arm hoog houden. Ik ben dan op de grond gaan liggen en Bart verwittigde de hulpdiensten.”
Drie ambulances
Erika woont dichtbij de oprit van de E403, dus de ziekenwagen was er vrij snel. De ambulanciers checkten de wonde, stelden vast dat die ernstig was en rolden Erika op een brancard de ziekenwagen in. Waarna hun voertuig niet meer wilde starten… “Ze kregen de ambulance niet meer aan de praat en dus hebben ze een tweede ambulance moeten laten komen om mij op te halen”, beschrijft Erika. “Er kwam ook een derde ter plaatse, om de ambulanciers van de eerste ook terug op post te krijgen. Het was gelukkig nacht, het ging anders nogal wat bekijks gehad hebben!”
Alles kapot
In het ziekenhuis was er helaas geen goed nieuws. De wonde kon worden dichtgenaaid, maar de arts zag snel dat er meer aan de hand was: werk voor een specialist. Erika mocht naar huis, maar kreeg op zaterdag al meteen telefoon. De maandag erop werd ze geopereerd in Torhout. De operatie duurde 4 uur en bracht een zwaar verdict: àlles was doorgesneden. Twee slagaders, de zenuw, de pees én een spier. “Tijdens de operatie hebben ze een zenuw uit mijn pols ‘getransporteerd’. Het is nu hopen op een goed herstel, maar er is een kans dat er nog een operatie volgt en een garantie dat alles weer zoals voorheen zal zijn, is er niet.”
“Er wacht me hoedanook een serieuze revalidatie”, zucht Erika. Maar opvallend: ze verliest er haar moed niet bij. “Er komt een kinesist aan huis en ik ben de laatste tijd veel ‘linkse vaardigheden’ aan het aanleren. Tanden poetsen, een ritssluiting dicht doen,… En voor wat niet lukt, kan ik rekenen op m’n vriend, de kinderen en familie & vrienden. Ik zal alles doen om goed te revalideren en ik koester de hoop om in september weer met klei te kunnen werken.”
“Eigenlijk ben ik wel een gelukzak”, flapt Erika er op het einde nog ietwat verrassend uit. “Het kon veel erger geweest zijn en ik ben zo goed omringd. En ik heb voortaan alleszins een straf gespreksonderwerp voor feestjes!”, zegt ze. (Frederic Vansteenkiste)
Volg Erika via instagram.com/SerendipKeramiek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
