Op zondag 29 maart staat Anna Franco nog een laatste keer achter haar toonbank in de Kerkstraat. Na vier decennia sluit ze haar bakkerij, waarmee ze bekend stond om haar lekkere pannenkoeken. “Misschien wel de beste”, knipoogt ze.
Haar laatste pakje pannenkoeken gaat zo de deur uit. “Als mijn plakkaat buitenstaat, weet iedereen dat ik weer verse pannenkoeken in huis heb. En nu ze weten dat ik er binnenkort mee stop, zijn er ook die het geheim van mijn pannenkoeken willen achterhalen: ‘op je laatste dag ga je ‘t ons toch verklappen hé’“, glimlacht Anna.
“Het enige wat ik wil verklappen, is dat ik allergisch ben voor bewaarmiddelen.” Haar leeftijd wil ze ook liever niet kwijt, maar Anna stond liefst vier decennia in haar bakkerij. Eerst in de Bakkersstraat, later in de Kerkstraat 365. “Al op mijn 14de werd ik jobstudent bij een bakker. Brood snijden voor de campings. Uiteindelijk ben ik daar dan verliefd geworden op de bakkersknecht, en in ’75 zijn we getrouwd. Mijn man en ik hebben eerst bakkerij Content overgenomen in de Bakkersstraat”, vertelt ze. In ’79 verhuisden ze naar het huidig adres in de Kerkstraat.
“Toen nog café Noorderlicht. Achteraan was er een ‘bolzaal’ waar gekrulbold werd (een oude Vlaamse volkssport, red.). Ideaal voor een bakkersatelier”, aldus Anna. Toen haar man Ronny Witgeers echter uitviel wegens gezondheidsredenen stapte ze noodgedwongen over op de koude bakkerij. “Op een nacht, terwijl hij aan het werk was, werd hij plots onwel. In al die jaren was dat de enige keer dat ik niet om halfzeven kon opendoen. Ik ben een echt ochtendmens: elke dag van de week om 5 uur uit de veren, ‘s zondags zelfs om vier uur.” Anna vond later een nieuwe liefde in Norbert Minne, journalist bij onder meer deze krant. “Zijn bureau was naast de winkel. Een uitstekende plek om nieuwtjes op te vangen”, glimlacht ze.
Sociale lijm
Haar brood komt nu van bakkerij Sint-Paulus in Brugge. “Daarom ook ben ik met die pannenkoeken begonnen: dat is iets van mezelf. Ik zou het nu nog altijd moeilijk vinden om in het atelier van een warme bakker binnen te stappen”, zegt Anna. Nadat ze straks voorgoed de deur van de bakkerij heeft dichtgetrokken, blijft ze wel boven haar winkel wonen. “De huizenrij beneden wordt vervangen door nieuwbouwappartementen met ondergrondse garages. Op de hoek komt er opnieuw ruimte voor een handelszaak. Goed dat er handelsleven blijft; handelaars zijn de sociale lijm in een dorpsgemeenschap. Soms vragen de mensen in de winkel mij hoe het nog met die of die gesteld is. De bakkerij, da’s een ontmoetingsplek hé, de zondagmorgen slaan mijn klanten hier een babbeltje in de rij. Uitkerke is nog zo’n echte dorpsgemeenschap waar de mensen elkaar uit de nood helpen.”
Anna is ook aangesloten bij de plaatselijke handelsgebuurtekring. “De bakkerij verderop was vroeger een concurrent, nu is het een collega. Kleine handelaars versterken elkaar. En wat ook veranderd is bij vroeger: de kinderen zijn veel mondiger geworden. Ze weten goed wat ze willen.”
Vorige zondag ging Anna haar laatste maand in. Op 29 maart sluit ze om twaalf uur ‘s middags voorgoed de deur van haar bakkerij. “De dag van het zomeruur; voor mij begint dan een nieuwe periode. Gek genoeg heeft na vier decennia, met nog maar enkele weken te gaan, mijn winkelbel het onlangs nog begeven. Hij heeft de eindmeet net niet gehaald. Een nieuwe winkelbel kostte gelukkig maar 15 euro”, lacht ze. Ze wil haar klanten nog bedanken voor hun jarenlange vertrouwen. “Ik ga ze missen. Net zoals ik ook mijn etalage ga missen. Zomer of herfst, Pasen, Valentijn; ik maakte er graag mijn werk van om de winkel in een aangepast kleedje te steken. Misschien dat ik straks wel nog een andere uitdaging aanga. In mijn luie zetel blijven zitten, is niks voor mij. Al zijn er natuurlijk ook nog andere dingen in het leven dan werken. Mijn levensgezel heeft maar twee maanden van zijn pensioen kunnen genieten… De bakkerij heb ik altijd met veel plezier gedaan, maar in het weekend kon ik nooit eens naar een feestje. Ik ben er ook graag eens bij.”
Anna heeft ook negen kleinkinderen. “Allemaal meisjes. En ze lusten ook allemaal mijn pannenkoeken, ja. ‘Oma’s pannenkoeken zijn de beste’, zeggen ze weleens. Ze eten ze gretig”, glimlacht Anna. Wat haar favoriete combinatie is? “Die met kinnekessuiker of cassonadesuiker. De lichtbruine.”
