Jaarlijks krijgen elfduizend Belgen een plots hartstilstand. Dat zijn er gemiddeld dertig per dag. Een enge statistiek, zeker als je weet dat maar drie van die dertig personen het overleven. Is er een AED-toestel in de buurt, dan is de kans een pak groter dat je het kan navertellen. Dat mocht ook Pascal Corneillie (57) aan den lijve ondervinden. De zaakvoerder van Bacotech kreeg zelf hartritmestoornissen en raakte er dankzij zo’n toestel bovenop. Nu plaatst hij er zelf aan één aan zijn gevel.
Jaarlijks krijgen elfduizend Belgen een plots hartstilstand. Dat zijn er gemiddeld dertig per dag. Een enge statistiek, zeker als je weet dat maar drie van die dertig personen het overleven. Is er een AED-toestel in de buurt, dan is de kans een pak groter dat je het kan navertellen. Dat mocht ook Pascal Corneillie (57) aan den lijve ondervinden. De zaakvoerder van Bacotech kreeg zelf hartritmestoornissen en raakte er dankzij zo’n toestel bovenop. Nu plaatst hij er zelf aan één aan zijn gevel.
Pascal is afkomstig van Dadizele, maar woont al sinds 1989 in Izegem. Hij is gehuwd met Kathleen Delrue, in het dagelijks leven diabetes-educatrice in de Sint-Jozefskliniek. Samen hebben ze met Sarah (24) en Mathias (19) twee kinderen. In 2002 richtte Pascal samen met Kurt Baekelandt een zelfstandig loodgietersbedrijf op. Sinds eind 2019 staat hij alleen aan het hoofd van Bacotech in de Baronstraat 101, maar werken er nog negen andere mensen in het bedrijf, waaronder zijn zoon. “Er is veel werk in de sector, maar om te ontspannen ga ik er geregeld op uit met de koersfiets”, zegt Pascal. “Tijdens zo’n uitstap in augustus vorig jaar werd ik plots onwel, raakte ik buiten adem en kreeg ik pijn aan mijn schouders. Ik dacht dat mijn hartslagmeter kapot was omdat hij tilt sloeg. Ik kon zelf nog naar huis fietsen, maar een dag later bleek de pijn nog niet weg en ging ik naar de huisarts. Uit het cardiogram bleek dat ik hartritmestoornissen had. In het ziekenhuis werd ik er met behulp van een defibrillator die shocks aan het hart gaf terug bovenop geholpen. Enkele dagen later volgde een spoedoperatie en sindsdien ga ik met een pacemaker en ingebouwde defibrillator door het leven.”
Levensreddend
Ondertussen kon Pascal met succes zijn job hervatten. “Ik ben er ondertussen weer bovenop en kan mijn werk weer naar behoren uitvoeren, maar ik besef dat ik mijn leven toen te danken had aan een AED-toestel (Automatische Externe Defibrillator – nvdr.) Dat heeft me doen inzien dat zo’n toestel wel degelijk levens kan redden. Daarom heb ik besloten er zelf één aan te kopen en aan de gevel van ons bedrijf te hangen, zodat de gemeenschap er gebruik kan van maken. Het gaat om een duur apparaat, maar zelfs als we hier maar één iemand mee kunnen redden, dan is het al een geslaagde investering geweest. Ik doe dit graag in de wetenschap dat je er een mensenleven mee kan redden. De firma is niet alleen economisch actief, maar we vervullen ook graag een sociale rol. De Baronstraat is een drukke straat, dus met dit openbaar toestel hoop ik dat het op een dag iemand kan helpen.”
